Μια δαπανηρή μεταφορά πετρελαίου μεταξύ δεξαμενόπλοιων στη θάλασσα υπογραμμίζει τα βήματα που είναι διατεθειμένος να κάνει τουλάχιστον ένας Κινέζος αγοραστής για να εξασφαλίσει την ομαλή ροή πετρελαίου από την ανατολική Ρωσία προς την Ασία.
Οπως μεταδίδει το Βloomberg, oι αγοραστές χρησιμοποιούν δημιουργικούς τρόπους για να διατηρήσουν τις ροές, καθώς περισσότεροι πλοιοκτήτες αποφεύγουν το ρωσικό πετρέλαιο, λόγω των πιθανών επιπτώσεων από οικονομικές κυρώσεις, σύμφωνα με ναυλομεσίτες. Μικρά πλοία χρησιμοποιούνται για τη μεταφορά μεταξύ του ρωσικού λιμανιού Kozmino και της θάλασσας ανοιχτά του Yeosu στη Νότια Κορέα, όπου τα φορτία μεταφέρονται από πλοίο σε πλοίο και μετά σε υπερδεξαμενόπλοια, για το επόμενο σκέλος του ταξιδιού στην Κίνα.
Αυτή η διαδικασία είναι ασυνήθιστη για το αργό ESPO, ένα είδος ρωσικού πετρελαίου που συνήθως φορτώνεται σε μικρότερα δεξαμενόπλοια για ένα άμεσο, πενθήμερο ταξίδι στην Κίνα. Ενώ αυξάνει τον συνολικό χρόνο και το κόστος, οι μεσίτες είπαν ότι η πρακτική γίνεται πιο κοινή καθώς οι πλοιοκτήτες και οι αγοραστές δίνουν προτεραιότητα στο έτοιμο απόθεμα μικρών πλοίων για να μεταφέρουν πετρέλαιο από το Kozmino μέσα από σύντομες διαδρομές.
Οι πρόθυμοι αγοραστές ρωσικού αργού πρόκειται να επωφεληθούν από τις μεγάλες εκπτώσεις σε σχέση με τις παγκόσμιες τιμές αναφοράς, καθώς άλλοι αποφεύγουν τις συμφωνίες με τη Μόσχα λόγω του πολέμου της στην Ουκρανία. Το φτηνό πετρέλαιο το έχει καταστήσει ελκυστικό για κορυφαίους καταναλωτές όπως η Κίνα και η Ινδία, που συνεχίζουν τις εισαγωγές από τον παραγωγό του ΟΠΕΚ+, παρά το γεγονός ότι αντιμετωπίζουν διεθνή καταδίκη και αυξανόμενα οικονομικά εμπόδια.
Η Κίνα πρόκειται να λάβει σχεδόν όλες τις φορτώσεις ESPO αυτό τον μήνα, μια κατηγορία που ρέει συχνά σε άλλες χώρες όπως η Νότια Κορέα και η Ιαπωνία, λόγω της εγγύτητας και των απλών Logistics.
Ο αριθμός των πλοιοκτητών και των ασφαλιστών που είναι πρόθυμοι να χειριστούν φορτώσεις από την ανατολική και τη δυτική Ρωσία μειώνεται, ανέφεραν ναυλομεσίτες. Αυτό έχει δημιουργήσει μια πρόκληση logistics για τους παραγωγούς και τους αγοραστές, καθώς εργάζονται με λιγότερα δεξαμενόπλοια και πρέπει να εξετάσουν τον καλύτερο τρόπο ανάπτυξης των διαθέσιμων τύπων πλοίων.