Από την επέκταση του ΝΑΤΟ προς Ανατολάς έως τους βομβαρδισμούς στο Βελιγράδι το 1999 και την εισβολή στο Ιράκ, στο σημερινό του διάγγελμα, ο Πούτιν εξαπολύει δριμύ κατηγορώ προς τις ΗΠΑ και τη Δύση, μιλώντας για «αυτοκρατορία ψεμάτων», προκειμένου να δικαιολογήσει την εισβολή. Ταυτόχρονα, απειλεί με πρωτόγνωρες συνέπειες όποιον ανακατευτεί στην Ουκρανία ή επιτεθεί στη Ρωσία, κάνοντας μνεία και στην πυρηνική ισχύ της.
Όπως είπε χαρακτηριστικά: «Θα ήθελα τώρα να πω κάτι πολύ σημαντικό για όσους μπορεί να μπουν στον πειρασμό να παρέμβουν σε αυτές τις εξελίξεις από το εξωτερικό. Ανεξάρτητα από το ποιος προσπαθεί να σταθεί εμπόδιο στον δρόμο μας ή πολύ περισσότερο να δημιουργήσει απειλές για τη χώρα και τον λαό μας, πρέπει να γνωρίζει ότι η Ρωσία θα απαντήσει αμέσως και οι συνέπειες θα είναι τέτοιες που δεν έχει δει ποτέ σε ολόκληρη την ιστορία. Όπως και να εξελιχθούν τα γεγονότα, είμαστε έτοιμοι. Έχουν ληφθεί όλες οι απαραίτητες αποφάσεις ως προς αυτό. Ελπίζω να ακουστούν τα λόγια μου».
Σε αυτή την επίσημη απομαγνητοφώνηση της ομιλίας του, από το Κρεμλίνο, μιλάει επίσης για στόχο αποστρατικοποίησης και «αποναζιστοποίησης» της Ουκρανίας, υποστηρίζοντας ότι δεν σκοπεύει να θέσει υπό ρωσική κατοχή τη χώρα (σ.σ. εξαιρουμένων προφανώς των περιοχών που διεκδικούν οι αυτονομιστές τους οποίους αναγνώρισε), ενώ πολλές είναι οι αναφορές στην εποχή του Β' Παγκοσμίου Πολέμου και στην εχθρική και αλαζονική στάση των Δυτικών απέναντι στη Ρωσία, μετά την κατάρρευση της ΕΣΣΔ.
Δεδομένου ότι το διάγγελμα ήταν μακροσκελές, προκειμένου να διευκολύνουμε τον αναγνώστη έχουμε σημειώσει με bold τα σημεία που θεωρήσαμε πιο σημαντικά.
Σημεία που πέραν της επιχειρηματολογίας του Πούτιν, ίσως αναδεικνύουν πως η δική του αντίληψη και ερμηνεία για τα όσα συμβαίνουν στον κόσμο και τη θέση της Ρωσίας, οδήγησαν τελικά στην πραγματοποίηση της πρώτης μεγάλης χερσαίας στρατιωτικής επέμβασης, σε καθαρά ευρωπαϊκό έδαφος, μετά τη λήξη του Ψυχρού Πολέμου:
Πολίτες της Ρωσίας φίλοι μου,
Θεωρώ απαραίτητο σήμερα να μιλήσω ξανά για τα τραγικά γεγονότα στο Donbass και τις βασικές πτυχές της διασφάλισης της ασφάλειας της Ρωσίας.
Θα ξεκινήσω με αυτό που είπα στην ομιλία μου στις 21 Φεβρουαρίου 2022. Μίλησα για τις μεγαλύτερες ανησυχίες και προβληματισμούς μας και για τις θεμελιώδεις απειλές που οι ανεύθυνοι δυτικοί πολιτικοί δημιουργούσαν στη Ρωσία με συνέπεια, χρόνο με τον χρόνο. Αναφέρομαι στην επέκταση του ΝΑΤΟ προς τα ανατολικά, το οποίο μετακινεί τη στρατιωτική του υποδομή όλο και πιο κοντά στα ρωσικά σύνορα.
Είναι γεγονός ότι τα τελευταία 30 χρόνια προσπαθούμε υπομονετικά να καταλήξουμε σε συμφωνία με τις κορυφαίες χώρες του ΝΑΤΟ αναφορικά με τις αρχές της ίσης και αδιαίρετης ασφάλειας στην Ευρώπη. Ως απάντηση στις προτάσεις μας, αντιμετωπίζαμε πάντα είτε κυνική εξαπάτηση και ψέματα είτε προσπάθειες πίεσης και εκβιασμού, ενώ η βορειοατλαντική συμμαχία συνέχισε να επεκτείνεται παρά τις διαμαρτυρίες και τις ανησυχίες μας. Η στρατιωτική της μηχανή κινείται και, όπως είπα, πλησιάζει στα σύνορά μας.
Γιατί συμβαίνει αυτό; Από πού προέκυψε αυτός ο αυθάδης τρόπος να μιλούν ως να έχουν το αλάθητο; Ποια είναι η εξήγηση αυτής της περιφρονητικής στάσης προς τα συμφέροντα και τα απολύτως θεμιτά αιτήματά μας;
Η απάντηση είναι απλή. Όλα είναι ξεκάθαρα και προφανή. Στα τέλη της δεκαετίας του 1980, η Σοβιετική Ένωση έγινε πιο αδύναμη και στη συνέχεια διαλύθηκε. Αυτή η εμπειρία πρέπει να μας χρησιμεύσει ως καλό μάθημα, γιατί μας έδειξε ότι η παράλυση της δύναμης και της θέλησης είναι το πρώτο βήμα προς την πλήρη υποβάθμιση και λήθη. Χάσαμε την αυτοπεποίθησή μας μόνο για μια στιγμή, αλλά ήταν αρκετή για να διαταραχθεί η ισορροπία δυνάμεων στον κόσμο.
Ως αποτέλεσμα, οι παλιές συνθήκες και συμφωνίες δεν είναι πλέον αποτελεσματικές. Οι παρακλήσεις και τα αιτήματα δεν βοηθούν. Οτιδήποτε δεν ταιριάζει στο κυρίαρχο καθεστώς, στις ισχυρές εξουσίες, καταγγέλλεται ως αρχαϊκό, παρωχημένο και άχρηστο. Ταυτόχρονα, ό,τι θεωρεί χρήσιμο παρουσιάζεται ως η απόλυτη αλήθεια και επιβάλλεται σε άλλους ανεξαρτήτως κόστους, καταχρηστικά και με κάθε διαθέσιμο μέσο. Όσοι αρνούνται να συμμορφωθούν, υπόκεινται στην τακτική των όπλων.
Αυτό που λέω τώρα δεν αφορά μόνο τη Ρωσία και η Ρωσία δεν είναι η μόνη χώρα που ανησυχεί για αυτό. Αυτό έχει να κάνει με ολόκληρο το σύστημα διεθνών σχέσεων, και μερικές φορές ακόμη και με τους συμμάχους των ΗΠΑ. Η κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης οδήγησε σε μια αναδιανομή του κόσμου και οι κανόνες του διεθνούς δικαίου που αναπτύχθηκαν εκείνη την εποχή -και οι σημαντικότεροι από αυτούς, οι θεμελιώδεις κανόνες που υιοθετήθηκαν μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο και επισημοποίησαν σε μεγάλο βαθμό το αποτέλεσμά του- ήρθαν με τον τρόπο όσων δήλωσαν νικητές του Ψυχρού Πολέμου.
Φυσικά, η πρακτική, οι διεθνείς σχέσεις και οι κανόνες που τις διέπουν έπρεπε να λαμβάνουν υπόψη τις αλλαγές που συνέβησαν στον κόσμο και στην ισορροπία δυνάμεων. Ωστόσο, αυτό έπρεπε να είχε γίνει επαγγελματικά, ομαλά, υπομονετικά και με σεβασμό στα συμφέροντα όλων των κρατών. Αντίθετα, είδαμε μια κατάσταση ευφορίας που δημιουργήθηκε από το αίσθημα της απόλυτης ανωτερότητας, ένα είδος σύγχρονου απολυταρχισμού, σε συνδυασμό με τα χαμηλά πολιτιστικά πρότυπα και την αλαζονεία όσων πίεζαν για αποφάσεις που ταιριάζουν μόνο στους εαυτούς τους. Η κατάσταση πήρε άλλη τροπή.
Υπάρχουν πολλά παραδείγματα για αυτό. Πρώτα μια αιματηρή στρατιωτική επιχείρηση διεξήχθη κατά του Βελιγραδίου, χωρίς την έγκριση του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ, αλλά με μαχητικά αεροσκάφη και πυραύλους που χρησιμοποιήθηκαν στην καρδιά της Ευρώπης. Οι βομβαρδισμοί ειρηνικών πόλεων και ζωτικών υποδομών συνεχίστηκαν για αρκετές εβδομάδες. Πρέπει να υπενθυμίσω αυτά τα γεγονότα, γιατί ορισμένοι δυτικοί συνάδελφοι προτιμούν να τα ξεχάσουν, και όταν αναφέρουμε το γεγονός, προτιμούν να αποφεύγουν να μιλήσουν για το διεθνές δίκαιο. Αντίθετα δίνουν έμφαση στις συγκυρίες τις οποίες μεταφράζουν όπως κρίνουν σκόπιμο.
Μετά ήρθε η σειρά του Ιράκ, της Λιβύης και της Συρίας. Η παράνομη χρήση στρατιωτικής δύναμης κατά της Λιβύης και η διαστρέβλωση όλων των αποφάσεων του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ για τη Λιβύη κατέστρεψαν το κράτος, δημιούργησαν μια τεράστια έδρα διεθνούς τρομοκρατίας και ώθησαν τη χώρα προς μια ανθρωπιστική καταστροφή, στη δίνη ενός εμφυλίου πολέμου που συνεχίζεται εκεί για χρόνια. Η τραγωδία, που δημιουργήθηκε για εκατοντάδες χιλιάδες ακόμη και εκατομμύρια ανθρώπους όχι μόνο στη Λιβύη αλλά σε ολόκληρη την περιοχή, οδήγησε σε μεγάλης κλίμακας έξοδο από τη Μέση Ανατολή και τη Βόρεια Αφρική προς την Ευρώπη.
Παρόμοια μοίρα ετοιμάστηκε και για τη Συρία. Οι πολεμικές επιχειρήσεις που διεξάγονται από τον δυτικό συνασπισμό στη χώρα αυτή χωρίς την έγκριση της συριακής κυβέρνησης ή την έγκριση του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ μπορούν να οριστούν μόνο ως επιθετικότητα και επέμβαση.
Όμως το παράδειγμα που ξεχωρίζει από τα παραπάνω γεγονότα είναι φυσικά η εισβολή στο Ιράκ χωρίς καμία νομική βάση. Χρησιμοποίησαν το πρόσχημα των δήθεν αξιόπιστων πληροφοριών που ήταν διαθέσιμες στις Ηνωμένες Πολιτείες σχετικά με την παρουσία όπλων μαζικής καταστροφής στο Ιράκ. Για να αποδείξει αυτό τον ισχυρισμό, ο υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ κράτησε ένα φιαλίδιο με λευκή σκόνη, δημόσια, για να το δει όλος ο κόσμος, διαβεβαιώνοντας τη διεθνή κοινότητα ότι ήταν ένας παράγοντας χημικού πολέμου που δημιουργήθηκε στο Ιράκ. Αργότερα αποδείχθηκε ότι όλα αυτά ήταν ψεύτικα και απάτη, και ότι το Ιράκ δεν διέθετε χημικά όπλα. Απίστευτο και συγκλονιστικό αλλά αληθινό. Γίναμε μάρτυρες ψεμάτων που διατυπώθηκαν στο ανώτατο κρατικό επίπεδο και εκφράστηκαν από το υψηλό βήμα του ΟΗΕ. Ως αποτέλεσμα, βλέπουμε μια τεράστια απώλεια σε ανθρώπινες ζωές, ζημιές, καταστροφές και μια κολοσσιαία έξαρση της τρομοκρατίας.
Συνολικά, φαίνεται ότι σχεδόν παντού, σε πολλές περιοχές του κόσμου όπου οι Ηνωμένες Πολιτείες έφεραν τον νόμο και την τάξη τους, αυτό δημιούργησε αιματηρές πληγές που δεν επουλώνονται και την κατάρα της διεθνούς τρομοκρατίας και εξτρεμισμού. Ανέφερα μόνο τα πιο κραυγαλέα παραδείγματα περιφρόνησης του διεθνούς δικαίου.
Αυτή η λίστα περιλαμβάνει υποσχέσεις να μην επεκταθεί το ΝΑΤΟ προς τα ανατολικά ούτε κατά μία ίντσα. Να επαναλάβω: μας έχουν εξαπατήσει ή, για να το θέσω απλά, έχουν παίξει με εμάς. Σίγουρα, ακούει κανείς συχνά ότι η πολιτική είναι μια βρώμικη δουλειά. Θα μπορούσε να είναι αλήθεια, αλλά δεν θα έπρεπε να είναι τόσο βρώμικη όσο τώρα, όχι σε τέτοιο βαθμό. Αυτός ο τύπος συμπεριφοράς είναι αντίθετος όχι μόνο στις αρχές των διεθνών σχέσεων αλλά και πάνω απ' όλα στους γενικά αποδεκτούς κανόνες ηθικής και δεοντολογίας. Πού είναι εδώ η δικαιοσύνη και η αλήθεια; Μόνο ψέματα και υποκρισία παντού.
Παρεμπιπτόντως, Αμερικανοί πολιτικοί, πολιτικοί επιστήμονες και δημοσιογράφοι γράφουν και λένε ότι μια πραγματική «αυτοκρατορία του ψέματος» έχει δημιουργηθεί εντός των Ηνωμένων Πολιτειών τα τελευταία χρόνια. Είναι δύσκολο να διαφωνήσεις με αυτό -είναι πραγματικά έτσι. Αλλά πρέπει να είμαστε σεμνοί σχετικά με αυτό: οι Ηνωμένες Πολιτείες εξακολουθούν να είναι μια σπουδαία χώρα και μια δύναμη που διαμορφώνει το παγκόσμιο σύστημα. Όλοι οι δορυφόροι τους όχι μόνο λένε ταπεινά και υπάκουα ναι και το παπαγαλίζουν διαρκώς, αλλά μιμούνται τη συμπεριφορά τους και αποδέχονται με ενθουσιασμό τους κανόνες που τους προσφέρουν. Ως εκ τούτου, μπορεί κανείς να πει βάσιμα και σίγουρα ότι ολόκληρο το λεγόμενο δυτικό μπλοκ που σχηματίζεται από τις Ηνωμένες Πολιτείες κατ' εικόνα και ομοίωση είναι, στο σύνολό του, η ίδια «αυτοκρατορία του ψεύδους».
Όσο για τη χώρα μας, μετά τη διάλυση της ΕΣΣΔ, παρά το άνευ προηγουμένου άνοιγμα της νέας, σύγχρονης Ρωσίας, και της ετοιμότητάς της να συνεργαστεί τίμια με τις Ηνωμένες Πολιτείες και άλλους δυτικούς εταίρους και τον πρακτικά μονομερή αφοπλισμό της, προσπάθησαν αμέσως να μας πνίξουν, να μας τελειώσουν. Έτσι ήταν στη δεκαετία του 1990 και στις αρχές του 2000, όταν η λεγόμενη «συλλογική Δύση» υποστήριζε ενεργά τον αυτονομισμό και τις συμμορίες μισθοφόρων στη νότια Ρωσία. Τι θύματα, τι απώλειες έπρεπε να υποστούμε και τι δοκιμασίες έπρεπε να περάσουμε εκείνη την εποχή, πριν σπάσουμε την πλάτη της διεθνούς τρομοκρατίας στον Καύκασο! Αυτό το θυμόμαστε και δεν θα το ξεχάσουμε ποτέ.
Μιλώντας δίκαια, οι προσπάθειες να μας χρησιμοποιήσουν για τα δικά τους συμφέροντα δεν σταμάτησαν ποτέ μέχρι πολύ πρόσφατα: προσπάθησαν να καταστρέψουν τις παραδοσιακές αξίες μας και να μας επιβάλουν τις ψεύτικες αξίες τους που θα διάβρωναν εμάς, τους ανθρώπους μας από μέσα, τις συμπεριφορές που επέβαλαν επιθετικά στις χώρες τους, συμπεριφορές που οδηγούν άμεσα σε υποβάθμιση και εκφυλισμό, γιατί είναι αντίθετες με την ανθρώπινη φύση. Αυτό δεν πρόκειται να συμβεί. Κανείς δεν κατάφερε ποτέ να το κάνει αυτό, ούτε θα τα καταφέρει τώρα.
Παρ' όλα αυτά, τον Δεκέμβριο του 2021, κάναμε άλλη μια προσπάθεια να καταλήξουμε σε συμφωνία με τις Ηνωμένες Πολιτείες και τους συμμάχους τους σχετικά με τις αρχές της ευρωπαϊκής ασφάλειας και της μη επέκτασης του ΝΑΤΟ. Οι προσπάθειές μας ήταν μάταιες. Οι Ηνωμένες Πολιτείες δεν έχουν αλλάξει τη θέση τους. Δεν πιστεύουν ότι είναι απαραίτητο να συμφωνήσουν με τη Ρωσία σε ένα ζήτημα που είναι κρίσιμο για εμάς. Οι Ηνωμένες Πολιτείες επιδιώκουν τους δικούς τους στόχους, ενώ παραμελούν τα συμφέροντά μας.
Φυσικά, αυτή η κατάσταση γεννά ένα ερώτημα: τι να περιμένουμε μετά; Αν η ιστορία είναι οδηγός, γνωρίζουμε ότι το 1940 και στις αρχές του 1941 η Σοβιετική Ένωση κατέβαλε κάθε δυνατή προσπάθεια για να αποτρέψει τον πόλεμο ή τουλάχιστον να καθυστερήσει την έναρξή του. Για τον σκοπό αυτό, η ΕΣΣΔ προσπάθησε να μην προκαλέσει τον πιθανό επιτιθέμενο μέχρι το τέλος, απέχοντας ή αναβάλλοντας τις πιο επείγουσες και προφανείς προετοιμασίες που έπρεπε να κάνει για να αμυνθεί από μια επικείμενη επίθεση. Όταν τελικά έδρασε, ήταν πολύ αργά.
Ως αποτέλεσμα, η χώρα δεν ήταν έτοιμη να αντιμετωπίσει την εισβολή της ναζιστικής Γερμανίας, η οποία επιτέθηκε στην Πατρίδα μας στις 22 Ιουνίου 1941, χωρίς να κηρύξει τον πόλεμο. Η χώρα σταμάτησε τον εχθρό και τον νίκησε, αλλά αυτό είχε τεράστιο κόστος. Η προσπάθεια κατευνασμού του επιτιθέμενου ενόψει του Μεγάλου Πατριωτικού Πολέμου αποδείχθηκε ότι ήταν ένα λάθος που είχε υψηλό κόστος για τον λαό μας. Τους πρώτους μήνες μετά το ξέσπασμα των εχθροπραξιών, χάσαμε τεράστιες περιοχές στρατηγικής σημασίας, καθώς και εκατομμύρια ζωές. Δεν θα κάνουμε αυτό το λάθος δεύτερη φορά. Δεν έχουμε δικαίωμα να το κάνουμε.
Εκείνοι που φιλοδοξούν να κυριαρχήσουν σε παγκόσμιο επίπεδο έχουν ορίσει δημόσια τη Ρωσία ως εχθρό τους. Το έκαναν ατιμώρητα. Μην κάνετε λάθος, δεν είχαν κανένα λόγο να ενεργήσουν με αυτό τον τρόπο. Είναι αλήθεια ότι έχουν αξιοσημείωτες οικονομικές, επιστημονικές, τεχνολογικές και στρατιωτικές δυνατότητες. Το γνωρίζουμε αυτό και έχουμε αντικειμενική άποψη για τις οικονομικές απειλές που ακούμε, όπως και την ικανότητά μας να αντιμετωπίσουμε αυτόν τον θρασύ και ατέρμονο εκβιασμό. Επιτρέψτε μου να επαναλάβω ότι δεν έχουμε αυταπάτες ως προς αυτό και είμαστε εξαιρετικά ρεαλιστές στις εκτιμήσεις μας.
Σε ό,τι αφορά τις στρατιωτικές υποθέσεις, ακόμη και μετά τη διάλυση της ΕΣΣΔ και την απώλεια ενός σημαντικού μέρους των δυνατοτήτων της, η σημερινή Ρωσία παραμένει ένα από τα ισχυρότερα πυρηνικά κράτη. Επιπλέον, έχει ένα ορισμένο πλεονέκτημα σε πολλά όπλα αιχμής. Σε αυτό το πλαίσιο, δεν πρέπει να υπάρχει αμφιβολία για κανέναν ότι οποιοσδήποτε δυνητικός επιτιθέμενος θα αντιμετωπίσει την ήττα και δυσοίωνες συνέπειες εάν επιτεθεί άμεσα στη χώρα μας.
Ταυτόχρονα, η τεχνολογία, συμπεριλαμβανομένου του αμυντικού τομέα, αλλάζει ραγδαία. Μια μέρα υπάρχει ένας ηγέτης και την επόμενη ένας άλλος, αλλά μια στρατιωτική παρουσία σε εδάφη που συνορεύουν με τη Ρωσία, εάν της επιτρέψουμε να προχωρήσει, θα παραμείνει για τις επόμενες δεκαετίες ή ίσως για πάντα, δημιουργώντας μια διαρκώς αυξανόμενη και εντελώς απαράδεκτη απειλή για τη Ρωσία.
Ακόμη και τώρα, με την επέκταση του ΝΑΤΟ προς τα ανατολικά, η κατάσταση για τη Ρωσία γίνεται χειρότερη και πιο επικίνδυνη χρόνο με τον χρόνο. Επιπλέον, αυτές τις τελευταίες ημέρες η ηγεσία του ΝΑΤΟ ήταν ωμή στις δηλώσεις της ότι πρέπει να επιταχύνουν και να εντείνουν τις προσπάθειες για να φέρουν την υποδομή της συμμαχίας πιο κοντά στα σύνορα της Ρωσίας. Με άλλα λόγια, να σκληρύνουν τη θέση τους. Δεν μπορούμε να μείνουμε αδρανείς και να παρακολουθούμε παθητικά αυτές τις εξελίξεις. Αυτό θα ήταν απολύτως ανεύθυνο για εμάς.
Οποιαδήποτε περαιτέρω επέκταση της υποδομής της βορειοατλαντικής συμμαχίας ή οι συνεχιζόμενες προσπάθειες για την απόκτηση στρατιωτικού ερείσματος στην ουκρανική επικράτεια είναι απαράδεκτες για εμάς. Φυσικά, το ερώτημα δεν αφορά το ίδιο το ΝΑΤΟ. Λειτουργεί απλώς ως εργαλείο της εξωτερικής πολιτικής των ΗΠΑ. Το πρόβλημα είναι ότι σε εδάφη που γειτνιάζουν με τη Ρωσία, που πρέπει να σημειώσω ότι είναι η ιστορική μας γη, διαμορφώνεται μια εχθρική «αντι-Ρωσία». Πλήρως ελεγχόμενη από το εξωτερικό, κάνει τα πάντα για να προσελκύσει ένοπλες δυνάμεις του ΝΑΤΟ και να αποκτήσει όπλα αιχμής.
Για τις Ηνωμένες Πολιτείες και τους συμμάχους τους, είναι μια πολιτική συγκράτησης της Ρωσίας, με προφανή γεωπολιτικά μερίσματα. Για τη χώρα μας, είναι θέμα ζωής και θανάτου, θέμα ιστορικού μας μέλλοντος ως έθνους. Αυτό δεν είναι υπερβολή, αυτό είναι δεδομένο. Δεν είναι μόνο μια πολύ πραγματική απειλή για τα συμφέροντά μας αλλά και για την ίδια την ύπαρξη του κράτους μας και για την κυριαρχία του. Είναι η κόκκινη γραμμή για την οποία έχουμε μιλήσει πολλές φορές. Την έχουν διασχίσει.
Αυτό με φέρνει στην κατάσταση στο Donbass. Μπορούμε να δούμε ότι οι δυνάμεις που οργάνωσαν το πραξικόπημα στην Ουκρανία το 2014 έχουν καταλάβει την εξουσία, τη διατηρούν με τη βοήθεια διακοσμητικών εκλογικών διαδικασιών και έχουν εγκαταλείψει τον δρόμο μιας ειρηνικής διευθέτησης της σύγκρουσης. Για οκτώ χρόνια, για οκτώ ατελείωτα χρόνια κάνουμε ό,τι είναι δυνατόν για να διευθετηθεί η κατάσταση με ειρηνικά πολιτικά μέσα. Όλα ήταν μάταια.
Όπως είπα στην προηγούμενη ομιλία μου, δεν μπορείτε να δείτε χωρίς συμπόνια το τι συμβαίνει εκεί. Έγινε αδύνατο να το ανεχτούμε. Έπρεπε να σταματήσουμε αυτή τη θηριωδία, αυτή τη γενοκτονία των εκατομμυρίων ανθρώπων που ζουν εκεί και που εναποθέτησαν τις ελπίδες τους στη Ρωσία, σε όλους μας. Οι φιλοδοξίες τους, τα συναισθήματα και ο πόνος αυτών των ανθρώπων ήταν η κύρια κινητήρια δύναμη πίσω από την απόφασή μας να αναγνωρίσουμε την ανεξαρτησία των λαϊκών δημοκρατιών του Donbass.
Θα ήθελα να τονίσω επιπλέον τα εξής. Εστιασμένες στους δικούς τους στόχους, οι κορυφαίες χώρες του ΝΑΤΟ υποστηρίζουν τους ακροδεξιούς εθνικιστές και νεοναζί στην Ουκρανία, εκείνους που δεν θα συγχωρήσουν ποτέ τον λαό της Κριμαίας και της Σεβαστούπολης που έκαναν ελεύθερα την επιλογή να επανενωθούν με τη Ρωσία.
Αναμφίβολα θα προσπαθήσουν να φέρουν τον πόλεμο στην Κριμαία, όπως έκαναν στο Donbass, να σκοτώσουν αθώους ανθρώπους, όπως έκαναν τα μέλη των σωφρονιστικών μονάδων των Ουκρανών εθνικιστών και οι συνεργοί του Χίτλερ κατά τη διάρκεια του Μεγάλου Πατριωτικού Πολέμου. Έχουν επίσης διεκδικήσει ανοιχτά πολλές άλλες ρωσικές περιοχές.
Αν δούμε τη σειρά των γεγονότων και τις αναφορές που έρχονται, η αναμέτρηση μεταξύ της Ρωσίας και αυτών των δυνάμεων δεν μπορεί να αποφευχθεί. Είναι μόνο θέμα χρόνου. Ετοιμάζονται και περιμένουν την κατάλληλη στιγμή. Επιπλέον, έφτασαν στο σημείο να φιλοδοξούν να αποκτήσουν πυρηνικά όπλα. Αυτό δεν θα το αφήσουμε να συμβεί.
Έχω ήδη πει ότι η Ρωσία αποδέχτηκε τη νέα γεωπολιτική πραγματικότητα μετά τη διάλυση της ΕΣΣΔ. Αντιμετωπίζουμε όλα τα νέα μετασοβιετικά κράτη με σεβασμό και θα συνεχίσουμε να ενεργούμε με αυτόν τον τρόπο. Σεβόμαστε και θα σεβαστούμε την κυριαρχία τους, όπως αποδεικνύεται από τη βοήθεια που παρείχαμε στο Καζακστάν, όταν αντιμετώπισε τραγικά γεγονότα και μια πρόκληση για το ίδιο το κράτος και την ακεραιότητά του. Ωστόσο, η Ρωσία δεν μπορεί να αισθάνεται ασφαλής, να αναπτυχθεί και να υπάρχει, ενώ αντιμετωπίζει μια μόνιμη απειλή από το έδαφος της σημερινής Ουκρανίας.
Επιτρέψτε μου να σας θυμίσω ότι το 2000-2005 χρησιμοποιήσαμε τον στρατό μας για να απωθήσουμε τους τρομοκράτες στον Καύκασο και υπερασπιστήκαμε την ακεραιότητα του κράτους μας. Διατηρήσαμε τη Ρωσία. Το 2014, υποστηρίξαμε τον λαό της Κριμαίας και της Σεβαστούπολης. Το 2015, χρησιμοποιήσαμε τις Ένοπλες Δυνάμεις μας για να δημιουργήσουμε μια αξιόπιστη ασπίδα που εμπόδισε τρομοκράτες από τη Συρία να διεισδύσουν στη Ρωσία. Αυτό ήταν θέμα άμυνας. Δεν είχαμε άλλη επιλογή.
Το ίδιο συμβαίνει και σήμερα. Δεν μας άφησαν καμία άλλη επιλογή για την υπεράσπιση της Ρωσίας και του λαού μας, εκτός από αυτή που αναγκαζόμαστε να χρησιμοποιήσουμε σήμερα. Σε αυτές τις συνθήκες, πρέπει να λάβουμε τολμηρά και άμεσα μέτρα. Οι λαϊκές δημοκρατίες του Donbass ζήτησαν βοήθεια από τη Ρωσία.
Στο πλαίσιο αυτό, σύμφωνα με το άρθρο 51 (Κεφάλαιο VII) του Χάρτη των Ηνωμένων Εθνών, με άδεια του Ομοσπονδιακού Συμβουλίου της Ρωσίας και κατά την εκτέλεση των συνθηκών φιλίας και αμοιβαίας βοήθειας με τη Λαϊκή Δημοκρατία του Ντονέτσκ και τη Λαϊκή Δημοκρατία του Λουγκάνσκ, που επικυρώθηκαν από την Ομοσπονδιακή Συνέλευση στις 22 Φεβρουαρίου, πήρα απόφαση να πραγματοποιήσω ειδική στρατιωτική επιχείρηση.
Σκοπός αυτής της επιχείρησης είναι να προστατεύσει ανθρώπους που εδώ και οκτώ χρόνια αντιμετωπίζουν τον εξευτελισμό και τη γενοκτονία που διέπραξε το καθεστώς του Κιέβου. Για τον σκοπό αυτό, θα επιδιώξουμε να αποστρατικοποιήσουμε και να αποναζοποιήσουμε την Ουκρανία, καθώς και να δικάσουμε όσους διέπραξαν πολυάριθμα αιματηρά εγκλήματα κατά αμάχων, συμπεριλαμβανομένων των πολιτών της Ρωσικής Ομοσπονδίας.
Δεν είναι το σχέδιό μας να καταλάβουμε το ουκρανικό έδαφος. Δεν σκοπεύουμε να επιβάλουμε τίποτα σε κανέναν με τη βία. Ταυτόχρονα, ακούμε αυξανόμενο αριθμό δηλώσεων που προέρχονται από τη Δύση ότι δεν χρειάζεται πλέον να υπακούμε στα έγγραφα που καθόρισαν τα αποτελέσματα του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, όπως υπογράφηκαν από το ολοκληρωτικό σοβιετικό καθεστώς. Πώς μπορούμε να απαντήσουμε σε αυτό;
Τα αποτελέσματα του Β' Παγκοσμίου Πολέμου και οι θυσίες που έπρεπε να κάνει ο λαός μας για να νικήσει τον ναζισμό είναι ιερά. Αυτό δεν έρχεται σε αντίθεση με τις υψηλές αξίες των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και ελευθεριών στην πραγματικότητα που προέκυψε κατά τις μεταπολεμικές δεκαετίες. Αυτό δεν σημαίνει ότι τα έθνη δεν μπορούν να απολαμβάνουν το δικαίωμα στην αυτοδιάθεση, το οποίο κατοχυρώνεται στο άρθρο 1 του Χάρτη των Ηνωμένων Εθνών.
Επιτρέψτε μου να σας υπενθυμίσω ότι οι άνθρωποι που ζουν σε εδάφη που αποτελούν μέρος της σημερινής Ουκρανίας δεν ρωτήθηκαν πώς θέλουν να χτίσουν τη ζωή τους όταν δημιουργήθηκε η ΕΣΣΔ ή μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο. Η ελευθερία καθοδηγεί την πολιτική μας, η ελευθερία να επιλέγουμε ανεξάρτητα το μέλλον μας και το μέλλον των παιδιών μας. Πιστεύουμε ότι όλοι οι άνθρωποι που ζουν στη σημερινή Ουκρανία πρέπει να μπορούν να απολαμβάνουν το δικαίωμα στην ελεύθερη επιλογή.
Σε αυτό το πλαίσιο θα ήθελα να απευθυνθώ στους πολίτες της Ουκρανίας. Το 2014, η Ρωσία ήταν υποχρεωμένη να προστατεύσει τους κατοίκους της Κριμαίας και της Σεβαστούπολης από αυτούς που εσείς οι ίδιοι αποκαλείτε «nats». Οι κάτοικοι της Κριμαίας και της Σεβαστούπολης έκαναν την επιλογή τους να είναι με την ιστορική τους πατρίδα, τη Ρωσία, και εμείς στηρίξαμε την επιλογή τους. Όπως είπα, δεν θα μπορούσαμε να ενεργήσουμε διαφορετικά.
Τα σημερινά γεγονότα δεν έχουν καμία σχέση με την επιθυμία να παραβιαστούν τα συμφέροντα της Ουκρανίας και του ουκρανικού λαού. Συνδέονται με την υπεράσπιση της Ρωσίας από αυτούς που έχουν συλλάβει την Ουκρανία όμηρο και προσπαθούν να τη χρησιμοποιήσουν εναντίον της χώρας και του λαού μας.
Επαναλαμβάνω: ενεργούμε για να υπερασπιστούμε τους εαυτούς μας από τις απειλές που μας δημιουργούνται και από έναν κίνδυνο χειρότερο από αυτό που συμβαίνει τώρα. Σας ζητώ, όσο δύσκολο κι αν είναι αυτό, να το καταλάβετε και να συνεργαστείτε μαζί μας για να γυρίσουμε αυτή την τραγική σελίδα όσο το δυνατόν συντομότερα και να προχωρήσουμε μαζί, χωρίς να επιτρέψουμε σε κανέναν να ανακατευτεί στις υποθέσεις και τις σχέσεις μας, αλλά αντίθετα να τις αναπτύξουμε ανεξάρτητα, ώστε να δημιουργηθούν ευνοϊκές συνθήκες για να ξεπεραστούν όλα αυτά τα προβλήματα και να ενδυναμωθούμε εκ των έσω ως ενιαίο σύνολο, παρά την ύπαρξη κρατικών συνόρων. Πιστεύω σε αυτό, στο κοινό μας μέλλον.
Θα ήθελα επίσης να απευθυνθώ στο στρατιωτικό προσωπικό των Ουκρανικών Ενόπλων Δυνάμεων. Οι πατέρες, οι παππούδες και οι προπάππους σας δεν πολέμησαν τους ναζί κατακτητές και δεν υπερασπίστηκαν την κοινή μας Πατρίδα για να επιτρέψουν στους σημερινούς νεοναζί να καταλάβουν την εξουσία στην Ουκρανία. Ορκιστήκατε πίστη στον ουκρανικό λαό και όχι στη χούντα, τον αντίπαλο του λαού που λεηλατεί την Ουκρανία και ταπεινώνει τον ουκρανικό λαό.
Σας προτρέπω να αρνηθείτε να εκτελέσετε τις εγκληματικές τους εντολές. Σας προτρέπω να καταθέσετε αμέσως τα όπλα και να πάτε σπίτι. Θα εξηγήσω τι σημαίνει αυτό: το στρατιωτικό προσωπικό του ουκρανικού στρατού που το κάνει αυτό θα μπορεί να εγκαταλείψει ελεύθερα τη ζώνη των εχθροπραξιών και να επιστρέψει στις οικογένειές του.
Θέλω να τονίσω ξανά ότι όλη η ευθύνη για την πιθανή αιματοχυσία θα βαρύνει πλήρως και εξ ολοκλήρου το κυβερνών ουκρανικό καθεστώς.
Θα ήθελα τώρα να πω κάτι πολύ σημαντικό για όσους μπορεί να μπουν στον πειρασμό να παρέμβουν σε αυτές τις εξελίξεις από το εξωτερικό. Ανεξάρτητα από το ποιος προσπαθεί να σταθεί εμπόδιο στον δρόμο μας ή πολύ περισσότερο να δημιουργήσει απειλές για τη χώρα και τον λαό μας, πρέπει να γνωρίζει ότι η Ρωσία θα απαντήσει αμέσως και οι συνέπειες θα είναι τέτοιες που δεν έχει δει ποτέ σε ολόκληρη την ιστορία. Όπως και να εξελιχθούν τα γεγονότα, είμαστε έτοιμοι. Έχουν ληφθεί όλες οι απαραίτητες αποφάσεις ως προς αυτό. Ελπίζω να ακουστούν τα λόγια μου.
Πολίτες της Ρωσίας,
Ο πολιτισμός και οι αξίες, η εμπειρία και οι παραδόσεις των προγόνων μας παρείχαν πάντα ένα ισχυρό υπόβαθρο για την ευημερία και την ίδια την ύπαρξη ολόκληρων κρατών και εθνών, την επιτυχία και τη βιωσιμότητά τους. Φυσικά, αυτό εξαρτάται άμεσα από την ικανότητα γρήγορης προσαρμογής στις συνεχείς αλλαγές, τη διατήρηση της κοινωνικής συνοχής και την ετοιμότητα να ενοποιηθούν και να συγκεντρωθούν όλες οι διαθέσιμες δυνάμεις για να προχωρήσουμε μπροστά.
Πρέπει πάντα να είμαστε δυνατοί, αλλά αυτή η δύναμη μπορεί να πάρει διαφορετικές μορφές. Η «αυτοκρατορία του ψεύδους», την οποία ανέφερα στην αρχή της ομιλίας μου, προχωρά στην πολιτική της πρωτίστως με σκληρή, ωμή δύναμη. Σε αυτό το σημείο ισχύει το ρητό μας ότι «είναι όλο μύες αλλά χωρίς μυαλό».
Όλοι γνωρίζουμε ότι το να έχουμε τη δικαιοσύνη και την αλήθεια με το μέρος μας είναι αυτό που μας κάνει πραγματικά δυνατούς. Εάν συμβαίνει αυτό, θα ήταν δύσκολο να διαφωνήσουμε με το γεγονός ότι η δύναμή μας και η ετοιμότητά μας να πολεμήσουμε είναι το θεμέλιο της ανεξαρτησίας και της κυριαρχίας και παρέχουν τα απαραίτητα θεμέλια για την οικοδόμηση ενός αξιόπιστου μέλλοντος για το σπίτι, την οικογένεια, την πατρίδα.
Αγαπητοί συμπατριώτες,
Είμαι βέβαιος ότι οι αφοσιωμένοι στρατιώτες και αξιωματικοί των Ενόπλων Δυνάμεων της Ρωσίας θα εκτελέσουν το καθήκον τους με επαγγελματισμό και θάρρος. Δεν έχω καμία αμφιβολία ότι τα κυβερνητικά όργανα σε όλα τα επίπεδα και οι ειδικοί θα εργαστούν αποτελεσματικά για να εγγυηθούν τη σταθερότητα της οικονομίας, του χρηματοπιστωτικού μας συστήματος και της κοινωνικής ευημερίας, και το ίδιο ισχύει για τα στελέχη επιχειρήσεων και ολόκληρη την επιχειρηματική κοινότητα. Ελπίζω όλα τα κοινοβουλευτικά κόμματα και η κοινωνία των πολιτών να πάρουν μια παγιωμένη, πατριωτική θέση.
Στο τέλος της ημέρας, το μέλλον της Ρωσίας βρίσκεται στα χέρια του πολυεθνοτικού λαού της, όπως συνέβαινε πάντα στην ιστορία μας. Αυτό σημαίνει ότι οι αποφάσεις που πήρα θα εκτελεστούν, ότι θα πετύχουμε τους στόχους που έχουμε θέσει και θα εγγυηθούμε αξιόπιστα την ασφάλεια της Πατρίδας μας.
Πιστεύω στην υποστήριξή σας και στην ακατανίκητη δύναμη που έχει τις ρίζες της στην αγάπη για την Πατρίδα μας.