Η Ευρώπη θα γνωρίσει ύφεση 9,3% το 2020 και θα ανακάμψει μερικώς το 2021, με 5,7% εκτιμά το ΔΝΤ. Ετσι, δεν αναμένεται να επιστρέψει στα επίπεδα του 2019 πριν το 2022, σημειώνει ο Πολ Τόμσεν σε άρθρο του στο blog του Ταμείου. Τονίζει, ωστόσο ότι να βρεθεί εμβόλιο σύντομα η ανάκαμψη μπορεί να είναι γρηγορότερη. Αντίθετα, αν υπάρξει νέο κύμα πανδημίας τα πράγματα μπορεί να εξελιχθούν χειρότερα.
Όπως υποστηρίζει κάποιες χώρες θα δυσκολευτούν περισσότερο να ανακάμψουν. Αρκετές μπήκαν στην κρίση με παγιωμένες δυσκαμψίες στην αγορά προϊόντων και υπηρεσιών που φρενάρουν την δυνητική τους ανάπτυξη. Άλλες εξαρτώνται από κλάδους που είναι βαθιά συνδεδεμένοι με διασυνοριακές αλυσίδες εφοδιασμού, και γι’ αυτό είναι ευάλωτες σε διαταραχές αυτών των αλυσίδων.
Σε αρκετές μεγάλες χώρες της ευρωζώνης συνυπάρχουν χαμηλή ανάπτυξη, υψηλά χρέη και περιορισμένος δημοσιονομικός χώρος, συνδυασμός που περιορίζει την δυνατότητα για αντίδραση σε ένα σοκ. Αναπόφευκτα, γράφει, οι μεγάλες αποκλίσεις στις αρχικές συνθήκες θα οδηγήσουν πιθανότητα σε «υψηλά άνιση» ανάκαμψη εντός της Ευρώπης.
Οι χώρες της Ευρώπης με υψηλά χρέη θα υποφέρουν περισσότερο από το κοινωνικό αντίκτυπο της πανδημίας. Για δεκαετίες, αρκετές από αυτές τις χώρες είδαν τα χρέη τους να αυξάνουν σε περιόδους κρίσεων και να σταθεροποιούνται –αλλά όχι να μειώνονται- τις καλές εποχές. Αυτό σχετίζεται με περιορισμένη δράση σε ότι αφορά την αντιμετώπιση δομικών ανεπαρκειών, θεσμικές δυσκαμψίες ή έλλειψη πολιτικής βούλησης, υποστηρίζει.
Το αποτέλεσμα ήταν μεταξύ άλλων υψηλή ανεργία και μετανάστευση (ειδικά των νέων), και η τάση προς λιγότερο προοδευτική φορολόγηση με παράλληλη προστασία των συντάξεων.
Η Covid-19, είναι μια ασθένεια απέναντι στην οποία απαιτείται η προστασία των ηλικιωμένων, αλλά μένει στους νεότερους να σηκώνουν το περισσότερο βάρος, κάτι που περιπλέκει μια ήδη δύσκολη δημογραφική κατάσταση.