«28 χρόνια χωρίς τον Ανδρέα Παπανδρέου, τον ανεπανάληπτο ηγέτη της δημοκρατικής παράταξης.
Το αποτύπωμά του είναι παντού ορατό, ακόμα και σήμερα. Στα νοσοκομεία και στα κέντρα υγείας του ΕΣΥ, που κράτησαν όρθιο τον λαό μας στην πανδημία. Στη νομοθεσία για την ισότητα των φύλων, σε μια εποχή που η έμφυλη βία θεριεύει. Στην παρακαταθήκη της ακηδεμόνευτης εξωτερικής πολιτικής, σε ένα ασταθές γεωπολιτικό περιβάλλον, που οι «προστάτες» δίνουν και παίρνουν. Στο πρόταγμά του για λαϊκή συμμετοχή και γκρέμισμα των πάσης φύσης κατεστημένων, σε μια περίοδο που η αποχή πάει χέρι-χέρι με την απογοήτευση των πολιτών λόγω της ραγδαίας όξυνσης των ανισοτήτων», σημειώνει σε δήλωσή του Νίκος Ανδρουλάκης.
«Ο Ανδρέας Παπανδρέου ήταν ο ριζοσπάστης σοσιαλιστής ηγέτης, ο διαφορετικός πολιτικός, που στο πρόσωπό του ο λαός είδε τον δικό του άνθρωπο, τον Ανδρέα, τον περιέβαλε με εμπιστοσύνη και πορεύτηκαν μαζί έως το τέλος.
Το έργο των κυβερνήσεων του Πανελληνίου Σοσιαλιστικού Κινήματος σημάδεψε ανεξίτηλα την Ελλάδα της Μεταπολίτευσης. Έκανε πράξη την εθνική συμφιλίωση και την ανοδική κοινωνική κινητικότητα. Υλοποιήθηκαν μεταρρυθμίσεις, που για πρώτη φορά έγιναν στην Ελλάδα και άγγιξαν από τον κάτοικο της Αθήνας μέχρι το τελευταίο χωριό της χώρας.
Η συμβολή του τόσο με την Αλλαγή, το 1981, όσο και μετά το 1993, υπήρξε καθοριστική και για την πορεία προς μια Ευρώπη συνοχής, με τη σύγκλιση Βορρά-Νότου. Υπηρέτησε την Ευρώπη των λαών και της αλληλεγγύης απέναντι στα κάθε λογής «διευθυντήρια».
Ο λόγος του μετρούσε και στο διεθνές στερέωμα. Μαζί με άλλους σπουδαίους πολιτικούς ηγέτες, ανέλαβε ιστορικές πρωτοβουλίες για το Παλαιστινιακό, τη Μέση Ανατολή και τον πυρηνικό αφοπλισμό, που εξακολουθούν να διατηρούν το διαχρονικό τους μήνυμα.
Ο Ανδρέας υπηρέτησε ένα άλλο πρότυπο πολιτικής, πέρα από τα άδεια κουστούμια της εξουσίας. Γι’ αυτό και παραμένει ο πρώτος στη μνήμη του ελληνικού λαού», καταλήγει.