Ένα άτυπο και κλιμακούμενης έντασης debate ανάμεσα τον Αλέξη Τσίπρα και στο “νέο ΣΥΡΙΖΑ”, δηλαδή στην ηγεσία του και σε κεντρικά στελέχη, βρίσκεται σε εξέλιξη το τελευταίο δεκαήμερο, χωρίς να διαφαίνεται εάν θα τερματιστεί ήρεμα ή θα εξελιχθεί σε επίσημη κόντρα.
Προς το παρόν κυριαρχούν οι πάσες και τα υπονοούμενα, με τις “αφορμές” να τις δίνει ο ίδιος ο πρώην πρωθυπουργός, αναδεικνύοντας την κρίση του ΣΥΡΙΖΑ και τις ευθύνες τόσο του προέδρου (“ζητά λευκή επιταγή τριετίας” όσο και κεντρικών στελεχών (που “παραμένουν σιωπηλοί περιμένοντας την εκλογική αποτυχία για να του τη χρεώσουν”).
Έχοντας παράλληλα διαμηνύσει με κάθε σαφήνεια πως δεν ενδιαφέρεται ούτε να ξαναγίνει πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ ούτε να “ιδρύσει” ένα άλλο μικρό, αριστερό, κόμμα και, άρα, δεν παρεμβαίνει ιδιοτελώς. Οι συνομιλητές του μάλιστα εστιάζουν το ενδιαφέρον του συνολικά στον προοδευτικό χώρο και στον κατακερματισμό του, σημειώνοντας πως οι όποιες παρεμβάσεις του στο μέλλον, ένα εκδηλωθούν, θα στοχεύουν στην ενωμένη έκφραση αυτού του χώρου.
Η παρέμβαση-βόμβα
Προς το παρόν, η αρχή της άτυπης κόντρας του κ. Τσίπρα με τη “νέα Κουμουνδούρου” έγινε με την παρέμβαση-βόμβα του, λίγο πριν αρχίσει το συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ, για νέα διαδικασία εκλογής προέδρου στον ΣΥΡΙΖΑ. Η απόρριψη της πρότασης από το συνέδριο και η “έκθεση” της Όλγας Γεροβασίλη ως παρ' ολίγον ανθυποψήφιας του Στέφανου Κασσελάκη δημιούργησαν ένα εκρηκτικό τετραήμερο, με τις παρενέργειες να εμφανίζονται πλέον καθημερινά.
Δεν πέρασε καθόλου απαρατήρητη άλλωστε από τους συνέδρους (κάθε άλλο…) η επιλογή του κ. Τσίπρα να μην παραστεί στο συνέδριο, με πολλούς ομιλητές να εκφράζουν τη δυσαρέσκεια τους.
Η αντεπίθεση Κασσελάκη
Η άλλη πλευρά, δηλαδή του προέδρου, πέρασε αμέσως στην αντεπίθεση: λίγες ώρες μετά την ολοκλήρωση των εργασιών, την προηγούμενη Δευτέρα, ο κ. Κασσελάκης έστειλε το πρώτο βέλος στον προκάτοχό του: “ο κύκλος του κυβερνητικού ΣΥΡΙΖΑ 2015-’19 έχει κλείσει. Αρχίζει ένας κύκλος υπό την ηγεσία μου και έτσι θα πορευτούμε”, είπε (ΕΡΤ), αξιοποιώντας κατάλληλα τη στήριξη που έλαβε από το συνέδριο.
Προχθές, Παρασκευή, έριξε άλλη μια ρουκέτα στον “προηγούμενο ΣΥΡΙΖΑ” με σαφή στόχευση στην ηγεσία του: “Δεν είναι δυνατόν ένα κόμμα να νομίζει ότι θα πάει να γίνει κυβέρνηση και να ξυπνάει με 17% χωρίς να το έχει πάρει χαμπάρι. Πρέπει να ακούσουμε την κοινωνία”, είπε, (στον ΑΝΤ1) υπονοώντας …ιδρυματισμό της “προηγούμενης Κουμουνδούρου”.
Το “μεταπολιτικό” υπονοούμενο
Η “απάντηση” ήρθε εμμέσως από τον κ. Τσίπρα χθες, στο συνέδριο της “Καθημερινής”, με την αναφορά του στoν “κίνδυνο επέλασης της μεταπολιτικής”. Μίλησε μάλιστα για την αδυναμία του προοδευτικού χώρου και της αντιπολίτευσης η οποία, όπως τόνισε, “δημιουργεί συνθήκες ενίσχυσης ενός αντιπολιτικού ρεύματος”.
Υπενθυμίζεται ότι η συστημική κριτική στον κ. Κασσελάκη τον αναφέρει ως πρώτο δείγμα αυτής της μεταπολιτικής (και “μεσσιανικής”) αντίληψης. Και όχι μόνο: η αυτοκριτική που επιχείρησε χθες ο κ. Τσίπρας για τους χειρισμούς της κυβέρνησής του στο σκάνδαλο της Novartis και στις τηλεοπτικές άδειες, προκάλεσε δυσφορία σε “πρωταγωνιστές” εκείνης της περιόδου.
Ως είθισται, η δημόσια απάντηση ήρθε από τον Παύλο Πολάκη, με ανάρτηση που ξεκινά με τη φράση “Λάθος σύντροφε Αλέξη” και ευθεία κριτική στην επιλογή του “να τα πεις στο συνέδριο της Καθημερινής και όχι στο συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ”.
Από την πλευρά του Νίκου Παππά δεν υπήρξε επίσημο σχόλιο, ωστόσο στελέχη “του κλίματος του” θεωρούν “άστοχη και άδικη” τη φράση του κ. Τσίπρα: “Στις τηλεοπτικές άδειες, η πρόθεση μας ήταν να δημιουργήσουμε ένα ευνομούμενο πλαίσιο ραδιοτηλεοπτικού πλαισίου, αλλά καταλήξαμε στα ίδια και χειρότερα, μαζί με ένα μεγάλο πολιτικό κόστος”.
Σημειώνεται ότι ο κ. Παππάς ήταν ο “πρωτεργάτης” της ακύρωσης της νέας προσφυγής σε εσωκομματικές κάλπες για εκλογή προέδρου, την οποία είχε συστήσει ο κ.Τσίπρας με την παρέμβασή του στο παρά πέντε του συνεδρίου. Η πρόταση των Φάμελλου-Παππά-Γ. Τσίπρα δε, ήταν αυτή που υπερψηφίσθηκε με συντριπτική πλειοψηφία και τερμάτισε τη νέα κρίση στον ΣΥΡΙΖΑ.
Όπως αναφέραμε εισαγωγικά, το debate βρίσκεται σε εξέλιξη.