Με τρεις βασικές φράσεις ο Στέφανος Κασσελάκης απευθύνθηκε στο ισχυρό τμήμα του «κεφαλαίου» μέσω της ετήσιας Τακτικής Συνέλευσης του ΣΕΒ:
- Έχετε απέναντί σας τον πρόεδρο μιας αριστερής παράταξης και, συγχρόνως, έναν αριστερό επιχειρηματία, ο οποίος έζησε το δικό του αναπτυξιακό όνειρο -δυστυχώς, εκτός Ελλάδας- και καταλαβαίνει την αξία του ρίσκου που παίρνετε κάθε μέρα, αλλά και την αξία των ανθρώπινων σχέσεων στην καθημερινότητά σας, όσο μεγάλες και να είναι οι πάγιες επενδύσεις.
- Ο ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ περνάει στο επόμενο στάδιο της ιστορικής του πορείας. Εκείνο μιας Σύγχρονης Αριστεράς που δεν δαιμονοποιεί την λέξη «κεφάλαιο», αλλά τη βλέπει ως ένα χρήσιμο εργαλείο για ευημερία. Για μείωση των τεράστιων ανισοτήτων μέσω μια ισχυρής ανάπτυξης. Ανισοτήτων όπως εκείνων που προκύπτουν από τη στέγη και την κλιματική αλλαγή.
- Σας καλώ να δουλέψουμε μαζί, ώστε τα μικρά παιδιά να μη ρωτούν πλέον τους γονείς τους, «τι σημαίνει Ψωροκώσταινα».
Στην ουσία, ο νέος πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ παρουσίασε τον κορμό πάνω στον οποίο θα κουμπώσουν υφιστάμενες και νέες θέσεις του κόμματος για την οικονομία. Για τον λόγο αυτό αναφέρθηκε σε προτάσεις που υπήρχαν στο προεκλογικό πρόγραμμα του κόμματος (Φόρουμ Βιομηχανίας, εγχώρια φαρμακοβιομηχανία, μικρομεσαία επιχειρηματικότητα κ.α.), καταθέτοντας νέες, όπως η ΣΥΝ-εργασία για το good business: η επέκταση των stock options (με νομικά και φορολογικά κίνητρα) προς επίτευξη συμπεριληπτικής ανάπτυξης.
Δηλαδή «η θεσμική παρότρυνση συμμετοχής των εργαζόμενων στο μετοχικό κεφάλαιο μιας επιχείρησης, έτσι ώστε να συμμετέχουν στην υπεραξία που προέρχεται από την απόδοση της επιχείρησης -και από τις επιλογές της διοίκησης αλλά και από τον μόχθο της εργασίας».
Τόνισε με έμφαση, δε, ότι «σε αυτό το νέο στάδιο της πορείας του ΣΥΡΙΖΑ, θα στελεχώσω την ομάδα μου με ικανούς ανθρώπους, που προέρχονται από την εργασία και την οικονομία, που έχουν ενσυναίσθηση και καθαρά χέρια, και που θέλουν να προσφέρουν με ανιδιοτέλεια στον τόπο τους».
Βασικά σημεία της ομιλίας:
- Τελικά τι είμαστε; Είμαστε Ψωροκώσταινα ή είμαστε η χλιδή που βλέπει κανείς στα Intragram από τη Μύκονο; Στα στοιχεία της Eurostat για το κατά κεφαλήν ΑΕΠ είμαστε 26οι στους 27, μόνο πάνω από τη Βουλγαρία. Είμαστε η χώρα που τα έτη 2021-22 είχε μείωση των πραγματικών μισθών ανά απασχολούμενο κατά 5,9%, σε συνέχεια των απωλειών 25,1% της περιόδου 2010-2014 και της σταθεροποίησης στα ίδια επίπεδα 2015-2020, δηλαδή σωρευτικά μείωση 31% από το 2010.
- Είμαστε μια χώρα που κατατάσσεται χαμηλά στον Ευρωπαϊκό Δείκτη Καινοτομίας (80,2% του μέσου όρου της Ε.Ε.) και που οι ελληνικές επιχειρήσεις δαπανούν το 0,59% του ΑΕΠ για Έρευνα και Ανάπτυξη, έναντι 1,42% των ευρωπαϊκών. Ταυτόχρονα, όμως, είμαστε πρωταθλητές στις ώρες εργασίας ανά εβδομάδα στην κύρια απασχόληση των εργαζομένων -με 41 ώρες εργασίας την εβδομάδα. Ναι, εμείς οι δήθεν αργόσχολοι Έλληνες είμαστε πρωταθλητές στον μόχθο. Όπως είμαστε πρωταθλητές και στο κόστος του ηλεκτρισμού, και για νοικοκυριά αλλά και για εσάς... το ξέρετε καλά αυτό. Απλά τυχαίνει και είμαστε 13οι στους 27 χάρη στα Pass… Τα οποία πληρώνονται από τα νέα παιδιά αυτού του τόπου που προσπαθεί να μη λέγεται Ψωροκώσταινα... αλλά με τέτοιες πρακτικές καταδικάζεται σε έναν αέναο φαύλο κύκλο. Πρακτικές που ξεκάθαρα ευνοούν τα ολιγοπώλια, αλλά μετά έρχεται ο κ. Μητσοτάκης να λέει στους πολίτες «Γιατί παραπονιέστε; Αφού σας έδωσα pass».
- Είμαστε κυριολεκτικά 27οι στους 27 στην ταχύτητα απονομής δικαιοσύνης. Τα ξέρετε και εσείς από την εμπειρία σας σε σύγκριση με ξένα δικαστήρια. Το να είσαι πρώτος στη βραδύτητα απονομής της Δικαιοσύνης δεν γίνεται κατά τύχη, το επιδιώκεις και «εργάζεσαι σκληρά» προς αυτή τη λάθος κατεύθυνση! Αυτό γίνεται εσκεμμένα, ακριβώς διότι έτσι ευνοούνται μόνον οι λίγοι και ισχυροί.
- Το νέο κοινωνικό συμβόλαιο αρχίζει με την οικοδόμηση ενός σταθερού πλαισίου εργασιακών σχέσεων.
- Δεν είναι δυνατόν να καταργούμε τον βάσιμο λόγο απόλυσης, ειδικά σε μία χώρα με αδύναμη δικαιοσύνη και βαθιές προκαταλήψεις. Μέχρι και οι Ηνωμένες Πολιτείες, το κέντρο του καπιταλισμού, απαιτούν βάσιμο λόγο απόλυσης και προσφέρουν θεσμικές προστασίες όχι μόνο στην απόλυση αλλά και στην πιθανή ΠΡΟΣ-ληψη. Δεν είναι δυνατόν να επιβάλουμε δεκάωρη εργασία χωρίς αύξηση αποδοχών, αλλά με δήθεν πληρωμή σε ρεπό, να διπλασιάζουμε τις φθηνές υπερωρίες, να καταργούμε το ΣΕΠΕ με τη μετατροπή του σε Ανεξάρτητη Αρχή με μειωμένες αρμοδιότητες, να αποδυναμώνουμε τα συνδικαλιστικά δικαιώματα σε μια χώρα της Ευρωζώνης με πολύ χαμηλές απολαβές. Αυτά δεν είναι συνταγή για βιώσιμο κοινωνικό συμβόλαιο και για εύρωστη κοινωνία με διάχυση της ανάπτυξης. Απλά, δεν είναι.
- Δεν μπορούμε να αδιαφορήσουμε για την τύχη των μεσαίων, των μικρών και των πολύ μικρών επιχειρήσεων. Γνωρίζετε πως ανάμεσά τους βρίσκονται προμηθευτές των μεγάλων βιομηχανιών της χώρας. Αν αυτοί πέσουν ή βρεθούν σε δύσκολη θέση, τότε τα μέλη του ΣΕΒ θα βρεθούν σε δύσκολη θέση.
Το σχέδιο του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ αποτελείται από ένα τρίπτυχο:
- ΠΡΩΤΟΝ: Σχέδιο οριστικής διαχείρισης και ρύθμισης των χρεών των επιχειρήσεων και των καταναλωτών, ώστε να βελτιωθεί η ταχύτητα και ο όγκος της κυκλικότητας της οικονομίας.
- ΔΕΥΤΕΡΟΝ: Η στροφή μεγάλου μέρους του Ταμείου Ανάκαμψης και Ανθεκτικότητας στην ανάπτυξη πρότυπης καθετοποιημένης παραγωγής, και
- ΤΡΙΤΟΝ: Στην επένδυση του κράτους, των Ελλήνων βιομηχάνων, νέων και παλιών, και μεγάλων πολυεθνικών επιχειρήσεων που ηγούνται σε κάθε κλάδο, προκειμένου στην Ελλάδα να παράγονται κρίσιμα τμήματα των προϊόντων που διακινούνται στην παγκόσμια εφοδιαστική αλυσίδα και απαιτούν υψηλή ποιότητα τεχνογνωσίας, εξειδίκευση και μικρή απόσταση από τις ανεπτυγμένες βιομηχανικά ευρωπαϊκές χώρες.
Η ανακατάταξη των εφοδιαστικών αλυσίδων λόγω του Covid είναι μια ευκαιρία για εμάς να κερδίσουμε μερίδιο αγοράς, είπε ο επικεφαλής του ΣΥΡΙΖΑ.
Όραμά μας είναι μια Ελλάδα παραγωγός και όχι καταναλωτής. Όπου η σύννομη επιχειρηματικότητα ανθίζει. Όπου το κράτος δεν παρεμποδίζει, αλλά βοηθά ουσιαστικά την ιδιωτική πρωτοβουλία, από όπου και αν προέρχεται. Όπου το κράτος είναι κοινωνικό και παρέχει υψηλού επιπέδου υπηρεσίες πρόνοιας, ακριβώς για να επιτρέψει σε έναν νέο, μία νέα, να πάρει το ρίσκο της ιδιωτικής πρωτοβουλίας. Όπου οι Ελληνίδες και Έλληνες επιλέγουν να μείνουν στην Ελλάδα, αντί να ψάχνουν την αξιοκρατία στο εξωτερικό.
Δεν χρειαζόμαστε παραπάνω φορολόγηση για να πετύχουμε αυτούς τους στόχους. Αυτό που χρειαζόμαστε είναι δραστική μείωση της σπατάλης, πάταξη της χρόνιας διαπλοκής και γενναίες τομές στην ποιότητα των θεσμών μας.