Στον γεωπολιτικό ρόλο της χώρας και τις ελληνοτουρκικές σχέσεις αναφέρθηκε ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του ΠΑΣΟΚ-Κινήματος Αλλαγής Μιχάλης Κατρίνης στην ομιλία του στο Olympia Forum.
Ο Μιχάλης Κατρίνης επισήμανε: «Η συμμετοχή της χώρας στις διεθνείς συμμαχίες δεν σημαίνει ότι δρα για να εξυπηρετεί τα συμφέροντα ισχυρότερων χωρών. Είναι εύλογη η στρατηγική επιλογή της Δύσης να επαναφέρει την Τουρκία σε πλαίσιο κοινού βηματισμού. Με τη διαφορά ότι δεν μπορούν να ασκούνται πιέσεις στην Ελλάδα για να επιτευχθεί αυτός ο στόχος. Και πολύ περισσότερο δεν μπορεί η Ελλάδα να είναι ευεπίφορη σε αυτές τις πιέσεις».
Ο Μιχάλης Κατρίνης ανέφερε ότι «οι πιέσεις ‘’να τα βρούμε’’ με την Τουρκία από συμμάχους και εταίρους δεν μπαίνουν στη βασική ουσία, δεν διαχωρίζουν θύτη και θύμα».
Ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ τόνισε ότι «δεν υπάρχουν ελληνοτουρκικές διαφορές όπως τις ορίζει η Τουρκία. Αν δεχτούμε να τις συζητήσουμε, σημαίνει την de facto αποδοχή και νομιμοποίησή τους».
Ανέφερε ότι η Τουρκία έχει συνδέσει το ζήτημα της ελληνικής κυριαρχίας στα νησιά του Αιγαίου με το θέμα της αποστρατιωτικοποίησης και τόνισε με τον πλέον ξεκάθαρο τρόπο ότι «η Ελλάδα δεν απεμπολεί το δικαίωμα της προβολής νόμιμης άμυνας από τη στιγμή που εμπράκτως απειλείται και από τη στιγμή που της δίνει αυτό το δικαίωμα το άρθρο 51 του καταστατικού χάρτη του ΟΗΕ».
Υπενθύμισε μάλιστα ότι η Ελλάδα το 1994, με πρωθυπουργό τον Ανδρέα Παπανδρέου, εξαίρεσε από την αρμοδιότητα του Διεθνούς Δικαστηρίου οποιαδήποτε διαφορά συνδέεται με «στρατιωτικές δραστηριότητες και μέτρα για την προστασία της κυριαρχίας και της εδαφικής της ακεραιότητας, για σκοπούς εθνικής άμυνας, καθώς και για την προστασία της εθνικής της ασφάλειας».
Ο κ. Κατρίνης τόνισε με έμφαση ότι «η ειρήνη δεν εξαγοράζεται με παραχωρήσεις» και χαρακτήρισε ανιστόρητη την όποια σκέψη διαχωρισμού του Κυπριακού από τις ελληνοτουρκικές σχέσεις, γιατί η συρρίκνωση του Ελληνισμού συρρικνώνει και τον γεωπολιτικό του ρόλο.
Έκλεισε την ομιλία του τονίζοντας : «Ο γεωπολιτικός ρόλος της χώρας στη νέα εποχή συνδέεται με τη διαμόρφωση μιας εθνικής στρατηγικής που υπερβαίνει κατά πολύ τον τετραετή πολιτικό κύκλο της θητείας μιας κυβέρνησης. Αυτό πολύ φοβάμαι ότι λίγοι το αντιλαμβάνονται. Αρκετοί θεωρούν την άσκηση εξωτερικής πολιτικής ως προσωπική τους υπόθεση. Εξαρτάται, όμως, και από την εγκατάλειψη φοβικών συνδρόμων, από την οικοδόμηση μιας νέας εθνικής αυτοπεποίθησης. Απαιτείται εθνική συνεννόηση, εθνική ενότητα για όλα αυτά. Η Ελλάδα δεν είναι αδύναμη, συμμετέχει στο ΝΑΤΟ, στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Οφείλει να δώσει ουσιαστικό περιεχόμενο σ' αυτή τη συμμετοχή. Ο σύμμαχος, δηλαδή μια χώρα όπως η Ελλάδα, δρα, αναλαμβάνει πρωτοβουλίες. Δεν αποτελεί παρακολούθημα των πρωτοβουλιών που αναλαμβάνουν άλλοι».