Δύο εβδομάδες απομένουν μέχρι να στηθούν οι κάλπες για τη νέα ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ, με το ερώτημα να μην επικεντρώνεται τόσο στο πρόσωπο που θα διαδεχτεί τον Αλέξη Τσίπρα, όσο στο ποια θα είναι η εικόνα του κόμματος “την επόμενη ημέρα” και (για πολλούς) πώς θα κινηθεί εφεξής ο απερχόμενος πρόεδρος.
Μπορεί στα social media να μην αντανακλάται ακριβώς ο “όλος ΣΥΡΙΖΑ”, ωστόσο δίνουν μία γεύση. Κι αυτή δεν υπόσχεται ενότητα, εκτός και αν επικρατήσει το παραταξιακό ένστικτο επιβίωσης, κάτι στο οποίο θα συμβάλλει η νέα ηγεσία.
Η μέχρι τώρα προεκλογική “εκστρατεία” των τεσσάρων υποψηφίων, Έφης Αχτσιόγλου, Ευκλείδη Τσακαλώτου, Νίκου Παππά και Στέφανου Τζουμάκα, θεωρείται χαμηλής πτήσης. Για δύο λόγους:
- Στελέχη, μέλη και ψηφοφόροι μπήκαν σ΄αυτή τη διαδικασία βαρύτατα “τραυματισμένοι” από την εκλογική συντριβή του κόμματος, με ένα τμήμα των τελευταίων να δείχνει τάσεις αναχωρητισμού. Κυρίως από όσους ταύτισαν τον ΣΥΡΙΖΑ με τον κ.Τσίπρα, τον οποίον θεωρούν, ουσιαστικά, ιδρυτή της “κυβερνώσας Αριστεράς” και “δέθηκαν” μαζί του στα 15 χρόνια της προεδρίας του και στα έντεκα της αλματώδους ανόδου.
- Οι τέσσερις υποψήφιοι διεξάγουν μία “πολιτισμένη” εκστρατεία, χωρίς εντάσεις και “γωνίες” οι οποίες θα μπορούσαν (σε άλλα κόμματα ή σε άλλες εποχές) να φανατίσουν το εσωκομματικό κοινό.
Η επιμονή του κ. Παππά να γίνει τηλεοπτικό debate ανάμεσά τους εξυπηρετεί (και) την ανάγκη “να ανάψουν τα αίματα”, ενώ η πρόταση του κ. Τσακαλώτου να οργανωθούν μόνο συζητήσεις “των τεσσάρων” από Νομαρχιακές οργανώσεις (σ.σ. ο ίδιος πρότεινε του Πειραιά) δείχνει ότι δεν υπάρχει από όλους τέτοια διάθεση. Οι πληροφορίες πάντως αναφέρουν ότι πολύ δύσκολα θα υπάρξει συμφωνία για debate, με την κ. Αχτσιόγλου να μην αποκλείει καμία ιδέα και τον κ. Τζουμάκα να συμφωνεί στην τηλεοπτική αναμέτρηση.
Εάν οι τόνοι δεν ανέβουν δύσκολα θα υπάρξει ικανοποιητική συμμετοχή στις εσωκομματικές κάλπες (10/9 ο πρώτος γύρος και 16/9 ο δεύτερος), ενώ σε καμμία περίπτωση δεν αναμένεται να σπεύσουν τα 150.000 μέλη που ψήφισαν πέρυσι τον κ.Τσίπρα για πρόεδρο. Δημοσκοπήσεις δεν υπάρχουν (“πώς να εντοπιστεί το κομματικό κοινό;”), αλλά η αίσθηση είναι ότι προκρίνεται η κ. Αχτσιόγλου, την οποία στηρίζουν οι περισσότεροι πάλαι ποτέ “προεδρικοί”, με το υπόλοιπο τμήμα τους να στρέφεται στον κ.Παππά.
Τι τρέχει με τον Στ. Κασσελάκη;
Το ερώτημα που κυκλοφορεί εσχάτως είναι εάν στις αμέσως επόμενες ημέρες θα εμφανιστεί και πέμπτος υποψήφιος. Η απάντηση θα δοθεί μέχρι το ερχόμενο Σάββατο, 2 Σεπτεμβρίου, που θα συγκληθεί το Διαρκές Συνέδριο του κόμματος με μοναδικό θέμα την οριστικοποίηση των υποψηφιοτήτων.
Το όνομα του Στέφανου Κασσελάκη παίζει σε όλες τις σχετικές συζητήσεις, ενώ πολλοί θεωρούν πως είτε ο ίδιος είτε ο Παύλος Πολάκης θα διεκδικήσουν την προεδρική εκλογή, παρότι ο τελευταίος απευθύνεται στο κοινό που ακολουθεί τον κ. Παππά.
Ο κ. Κασσελάκης αποτελεί την “έκπληξη” του μετεκλογικού διμήνου, καθώς, παρά τη μεγάλη εκλογική ήττα, εξακολουθεί να οργώνει τη χώρα, να παρεμβαίνει με δηλώσεις και αναρτήσεις για θέματα επικαιρότητας (πυρκαγιές, Υγεία), να φιλοξενείται σε εκπομπές ή να βομβαρδίζει με ανακοινώσεις τα δημοσιογραφικά emails.
Προ ημερών, εμφάνισε και ολοκληρωμένη πλατφόρμα για την ταυτότητα και την εικόνα του “νέου ΣΥΡΙΖΑ”, τροφοδοτώντας τα σενάρια ότι “πάει για πρόεδρος”.
Η δραστηριότητα του δεν έχει περάσει απαρατήρητη από το δυναμικό του κόμματος. Κάθε άλλο. Ως υποψήφιος βουλευτής Επικρατείας του ΣΥΡΙΖΑ (σ.σ. σε μη εκλόγιμη θέση) εκπροσωπώντας τους απόδημους, έγινε γνωστός και ξεχώρισε για τον δομημένο λόγο, τις γνώσεις και - κυρίως - τον άρτιο χειρισμό του “αμερικανικού τρόπου επικοινωνίας”, δηλαδή την επικέντρωση στο μήνυμα με σύντομο και κάθε άλλο παρά ξύλινο ντύσιμο. Αντικείμενο που το γνωρίζει καλά ως αμερικανοθρεμμένος (ζει στην Αμερική από 14 ετών αλλά δραστηριοποιείται πλέον επιχειρηματικά και στην Ελλάδα) με εντυπωσιακές σπουδές, συμμετοχή στο επικοινωνιακό επιτελείο του Τζο Μπάιντεν και επάγγελμα… εφοπλιστής.
Ο 35χρονος (επίδοξος;) πολιτικός παραδέχθηκε δημοσίως ότι προσέγγισε τον ΣΥΡΙΖΑ επειδή εντυπωσιάστηκε από το έργο του Τομέα Διαφάνειας του κόμματος υπό τον κ. Πολάκη, ο οποίος τον έφερε σε επαφή με τον κ. Τσίπρα. Η ένταξη του στο think tank του κ. Τσίπρα και, κυρίως, στην Εκλογική Επιτροπή που δημιουργήθηκε μετά τις πρώτες εκλογές της 21ης Μαϊου, μαζί με τη συμμετοχή του στο ψηφοδέλτιο Επικρατείας, οδήγησαν στην υπερδραστηριότητα και στην εκτίναξη της αναγνωρισιμότητάς του.
Πλέον, κάθε ανάρτησή του στα social media συνοδεύεται από παροτρύνσεις “Στέφανε βάλε για πρόεδρος”, ενώ όσοι συνομιλούν μαζί του διαβεβαιώνουν ότι “το σκέφτεται, αλλά δεν το έχει αποφασίσει”.
Οι πιο ψύχραιμοι, πάντως, από τους φίλους του, τον συμβουλεύουν να μην κάνει το βήμα, διότι στα παραπάνω θετικά υπάρχει και ένα σημαντικό αρνητικό στοιχείο: δεν γνωρίζει καλά την ελληνική πραγματικότητα και τη λειτουργία του κομματικού/πολιτικού συστήματος, συν ότι δεν είναι βουλευτής, με ό,τι αυτό συνεπάγεται για το προεδρικό αξίωμα.
“Θα ήταν μία πολύ καλή λύση για τον δήμο της Αθήνας, αλλά για πρόεδρος έχει ακόμα πολλά χιλιόμετρα να διανύσει”, λένε. Κατά τους ίδιους, μάλιστα, η ένταξη του στο ευρωψηφοδέλτιο του ΣΥΡΙΖΑ (ή στη θέση του επικεφαλής, εάν επανέλθει η λίστα) μπορεί να δώσει πόντους στον ίδιο, στο κόμμα “και στη χώρα, διότι θα κάνει πολύ καλή δουλειά στο ευρωκοινοβούλιο”.
Δ. Τεμπονέρας: Γραμματέας υπό όρους
Όσον αφορά το έτερο πρόσωπο που ξεχώρισε μεταξύ εκλογών Μαΐου-Ιουνίου (και …εντεύθεν), τον Διονύση Τεμπονέρα, τα πράγματα φαίνεται να ξεκαθαρίζουν: πλην εντυπωσιακού απροόπτου, δεν θα διεκδικήσει την προεδρία του κόμματος, αλλά θα έλεγε “ναι” στο αξίωμα του γραμματέα, εάν η εκλογή του γίνει από το έκτακτο συνέδριο του φθινοπώρου (η του χειμώνα) και όχι από την Κεντρική Επιτροπή, όπως ισχύει μέχρι σήμερα.
Το επιχείρημα εδράζεται στην ανάγκη να μην είναι ο γραμματέας δέσμιος των “ομάδων” και να μπορεί να εργαστεί απερίσπαστος, σε συνεργασία με τον/την πρόεδρο, για να “χτίσουν” το κόμμα και τις σχέσεις του με την κοινωνία. Οι (όχι λίγοι) πολέμιοι αυτής της ιδέας βλέπουν “κίνδυνο δυαρχίας” αφού ο γραμματέας θα έχει μεγάλη δύναμη και δεν θα “ελέγχεται” από την Κεντρική Επιτροπή.
Η εν λόγω συζήτηση θα ανοίξει επισήμως μετά την προεδρική εκλογή και η κατάληξη της θα είναι συνάρτηση και του προσώπου που θα αναλάβει το τιμόνι του κόμματος.
Α. Τσίπρας: Σιωπή αλλά όχι αδιαφορία
Όσο για τον Αλέξη Τσίπρα; Οι ελάχιστοι συνομιλητές που ο ίδιος εμπιστεύεται τονίζουν ότι θα εξακολουθήσει να τηρεί ουδετερότητα στη διαδικασία εκλογής της νέας ηγεσίας και “δεν θα υποσκάψει τον/την διάδοχο με δική του δραστηριότητα εντός κι εκτός Βουλής”. Όπως λένε χαρακτηριστικά, “δεν θα γίνει ούτε Καραμανλής ούτε Βενιζέλος”, δηλαδή δεν θα επιλέξει ούτε την απόλυτη σιωπή, ούτε τις παρεμβάσεις επί παντός θέματος.
Κατά τους ίδιους, δεν ποντάρει στην αποτυχία της νέας ηγεσίας ώστε “να επιστρέψει άμεσα και ως παράκλητος”. Επισημαίνοντας πως “εάν ήθελε κάτι τέτοιο, θα ροκάνιζε την άμεση εκλογή νέου/νέας προέδρου ώστε η διαδικασία να εκφυλιστεί και ο ίδιος να ‘επέστρεφε’ πανηγυρικά σε λίγους μήνες”.
Μένει να φανεί εάν θα περιοριστεί στον ρόλο του βουλευτή/πρώην πρωθυπουργού, καθώς διάφορες “φήμες” τον θέλουν να ιδρύει “όμιλο” ή “ίδρυμα” κοινωνικο-πολιτικού ενδιαφέροντος, με τη συμμετοχή προσώπων από τον ΣΥΡΙΖΑ που ξεχώρισαν το τελευταίο διάστημα και δεν ανήκουν σε όργανα ούτε έχουν θεσμικές ιδιότητες.
Έτσι κι αλλιώς, η επόμενη μέρα για τον ΣΥΡΙΖΑ μόλις αρχίζει.