“Μπουρλότο” έριξε ο Αλέξης Τσίπρας με την απόφασή του να παραιτηθεί από πρόεδρος του κόμματος και να μην είναι υποψήφιος στις εσωκομματικές κάλπες για τη νέα ηγεσία.
Με την απόφαση αυτή απέρριψε προτάσεις για “δυαρχία” (δηλαδή να παραμείνει πρόεδρος της κοινοβουλευτικής ομάδας και να εκλεγεί άλλο πρόσωπο για την ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ), όπως και την “υποκριτική παραίτηση”, όπως είπε, για να αναβαπτισθεί μέσω της επανεκλογής του.
Από τις πρώτες πληροφορίες και εκτιμήσεις, προκύπτει ότι ο κ.Τσίπρας απέρριψε την (ισχυρή) πρόταση των συνεργατών του να παραιτηθεί μεν τώρα αλλά να είναι υποψήφιος για το αξίωμα, με το επιχείρημα ότι αυτό θα ήταν “ψεύτικη παραίτηση” που θα διόγκωνε την επιχείρηση απαξίωσης του από τους πολιτικούς αντιπάλους.
Στο ερώτημα τι μεσολάβησε από το βράδυ της Κυριακής που είπε ότι θα θέσει εαυτόν στην κρίση των μελών του κόμματος, προϊδεάζοντας σε εκ νέου υποψηφιότητά του για την προεδρία, μέχρι σήμερα που ανακοίνωσε την παραίτησή του χωρίς υποψηφιότητα για επανεκλογή, η απάντηση παραπέμπει στην πολιτική και προσωπική αξιοπρέπεια.
“Αυτό που απέρριψε ως προοπτική είναι να πέσει στη ‘χλεύη’ των αντιπάλων που ήδη άφηναν υπονοούμενα για ‘κόλλημα με την καρέκλα’ κλπ και να υποστεί μεγάλη απαξίωση που θα απομείωνε το προσωπικό πολιτικό του κεφάλαιο”, είναι τα λόγια ανθρώπου που τον γνωρίζει πολύ καλά και πρωτοστατούσε στις προσπάθειες να παραμείνει στο τιμόνι του κόμματος.
Κάποιες συζητήσεις για “νέα πολιτική κατάσταση μετά τις ευρωεκλογές” που “θα γεννήσει την ανάγκη για κάτι νέο στο αριστερό-προοδευτικό τμήμα του πολιτικού φάσματος”, γίνονται ήδη αλλά πολύ υπογείως και εν είδη ρητορικών ερωτημάτων.
Με την απόφαση του αυτή, όμως, αιφνιδίασε και τους εσωκομματικούς του αντιπάλους, οι οποίοι δεν ήθελαν “με τίποτα” την πραγματική απόσυρση του σημερινού προέδρου, ο οποίος έχει ταυτιστεί απολύτως με τον ΣΥΡΙΖΑ αφού έχει το “στάτους ιδρυτή” του.
Ένα ερώτημα είναι εάν θα ορισθεί επικεφαλής της κοινοβουλευτικής ομάδας ένας ή μία βουλευτής ώστε να εκπροσωπήσει το κόμμα στη Βουλή την ερχόμενη εβδομάδα, στην τριήμερη συζήτηση για τις προγραμματικές δηλώσεις της κυβέρνησης και την ψήφο εμπιστοσύνης. Οι πρώτες πληροφορίες αναφέρουν την Όλγα Γεροβασίλη ως την επικρατέστερη επιλογή για τη θέση αυτή, ως η πλέον έμπειρη καθώς ήταν Γραμματέας της Κ.Ο. την τελευταία τετραετία.
Βαρύ κλίμα
Σε βαρύ κλίμα ο κ.Τσίπρας έκανε μία ουσιαστική αναδρομή στις μάχες που έδωσε ο ΣΥΡΙΖΑ από όταν ήταν ένα μικρό αριστερό κόμμα, το οποίο ο ίδιος ανέλαβε το 2008 σε ηλικία 34 χρονών, μίλησε για την μεγάλη τιμή να γίνει ο πρώτος αριστερός πρωθυπουργός, αλλά εξήγησε ότι η ανάγκη “επανίδρυσης” πρέπει να έχει και προσωπικά χαρακτηριστικά.
Τι μέλλει γενέσθαι; Με βάση όσα είπε, στο αμέσως επόμενο διάστημα πρέπει να προκηρυχθούν οι εσωκομματικές εκλογές ώστε να εκλεγεί ο νέος πρόεδρος. Εκτός και αν, λόγω θέρους, κόπωσης και αιφνιδιασμού, προκριθεί η λύση μεταβατικού προέδρου μέχρι να γίνει η παραπάνω διαδικασία από φθινόπωρο.
Μένει να φανεί, επίσης, τι εννοεί ο κ.Τσίπρας με τη φράση “αποχωρώ από την ηγεσία αλλά όχι από τον ΣΥΡΙΖΑ”.
Ολόκληρη η δήλωση στο Ζάππειο
«Είναι ορισμένες στιγμές που καλείσαι να πάρεις κρίσιμες αποφάσεις.
Που καλείσαι να σταθείς απέναντι στην ιστορία, απέναντι σε όσους πορευτήκατε μαζί, απέναντι σε όσους σε πίστεψαν και στήριξαν προσδοκίες σε σένα.
Απέναντι στον εαυτό σου. Αλλά και απέναντι σε όσους πολέμησες και σε πολέμησαν.
Έχω πια την εμπειρία αυτές τις αποφάσεις να μην τις λαμβάνω εν θερμώ. Να τις παίρνω στο μαξιλάρι μου και να τις βασανίζω. Να αποφασίζω με ψυχραιμία. Και αυτό έκανα για τρία εικοσιτετράωρα.
Γιατί, ξέρω καλά ότι οι αποφάσεις μου έχουν επιπτώσεις και σε άλλους ανθρώπους. Ξεπερνούν εκ των πραγμάτων το δικό μου ατομικό ορίζοντα.
Στη δήλωσή μου το βράδυ των εκλογών είπα ότι ο ΣΥΡΙΖΑ έχει πια κλείσει έναν μεγάλο ιστορικό κύκλο, που πρέπει να τον αποτιμήσουμε με περηφάνεια. Και να ανοίξουμε συλλογικά, έναν επόμενο κύκλο. Δύσκολο, πρωτόγνωρο, αλλά ακόμη πιο ελπιδοφόρο και δημιουργικό.
Μίλησα επίσης για την ανάγκη δύσκολων και γενναίων αποφάσεων, που αφορούν τον ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ. Για την ανάγκη να συναντηθούμε πάλι με τις αξίες μας. Της συλλογικότητας, της ανιδιοτέλειας και της κοινωνικής ευθύνης, να ανανεώσουμε τολμηρά το στελεχικό μας δυναμικό από πάνω μέχρι κάτω, δείχνοντας εμπιστοσύνη σε νέους ανθρώπους, να βάλουμε τέλος σε νοοτροπίες που μας κόστισαν ακριβά
Προσθέτω:
Την ανάγκη να εφεύρουμε τον νέο ΣΥΡΙΖΑ, που θα μπορέσει με σεμνότητα και ανοιχτά μάτια να διαβάσει τις νέες αντιθέσεις και τα νέα ρεύματα της κοινωνίας, τις νέες προκλήσεις της εποχής, και να ανταποκριθεί στις προσδοκίες εκείνων που θέλει και έχει ταχθεί να εκπροσωπεί.
Αυτές οι δύσκολες και γενναίες αποφάσεις, που καλούνται να υπηρετήσουν ένα νέο όραμα, αφορούν προφανώς και μένα. Πρώτο μάλιστα εμένα, που υπήρξα ο επικεφαλής του ΣΥΡΙΖΑ στον ιστορικό κύκλο που κλείνει.
Παρέλαβα σε ηλικία μόλις 34 ετών ένα μικρό κόμμα της Αριστεράς. Το ταξίδι που κάναμε μαζί ήταν επικίνδυνο, γεμάτο παγίδες, αλλά συναρπαστικό. Από μικρό κόμμα, ο ΣΥΡΙΖΑ έγινε ο κορμός της προοδευτικής παράταξης στην Ελλάδα. Το πρώτο αριστερό κόμμα στην Ευρώπη που κυβέρνησε και μάλιστα σε ιστορικές στιγμές για την πατρίδα και την Ευρώπη.
Σε απίστευτα δύσκολες συνθήκες, με την κοινωνία καταρρακωμένη και την οικονομία χρεοκοπημένη.
Και είχα την τύχη και την τιμή, για την οποία χρωστάω ευγνωμοσύνη στον ελληνικό λαό και τους συντρόφους μου, να είμαι ο πρώτος αριστερός πρωθυπουργός.
Αυτό το ταξίδι ήταν μια πορεία που κάθε μέρα της ήταν μια μέρα μάχης. Αντιμετωπίσαμε μια Ευρώπη καχύποπτη και εχθρική απέναντι στην Ελλάδα και μια συμμαχία δανειστών που θεωρούσε την πατρίδα μας άξια τιμωρίας. Αντιμετωπίσαμε αφόρητες πιέσεις και εκβιασμούς. Που εκπορεύονταν από ισχυρές δυνάμεις έξω από τη χώρα, αλλά έβρισκαν ισχυρούς συμπαραστάτες και μέσα σ’ αυτή.
Δηλώνω και σήμερα, αυτή τη σημαντική μέρα για μένα, περήφανος για όσα πετύχαμε. Για την έξοδο από τα μνημόνια και τη ρύθμιση του χρέους. Για την επούλωση των τραυμάτων της κοινωνίας και της οικονομίας. Για τη διεθνή εικόνα της Ελλάδας που αποκαταστήσαμε. Και βέβαια για την ιστορική Συμφωνία των Πρεσπών.
Αυτό το έργο είναι δικό σας και δικό μας. Δεν μπορεί κανείς να μας το πάρει.
Αυτό το δύσκολο ταξίδι όμως είχε και συμβιβασμούς Είχε και δύσκολες αποφάσεις. Είχε και τραύματα. Είχε και φθορά. Σε κάθε περίπτωση όμως ήταν ένα ταξίδι που άφησε αποτύπωμα στην ιστορία.
Οι εμπειρίες του, οι επιτυχίες, τα λάθη του, οι μάχες που κερδίσαμε για λογαριασμό της πατρίδας, αλλά κι εκείνες που χάσαμε, αποτελούν αναντικατάστατη παρακαταθήκη για το νέο κύκλο του ΣΥΡΙΖΑ.
Γιατί ήρθε η ώρα να ανοίξουμε ένα νέο κύκλο. Όσο κι αν φαίνεται παράδοξο, το αρνητικό εκλογικό αποτέλεσμα μπορεί και πρέπει να γίνει η αρχή του. Το εκλογικό σώμα έδωσε στο ΣΥΡΙΖΑ ΠΣ μια διπλή εντολή.
Πρώτον, να ανταποκριθεί στο ρόλο της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Που πάντα και εκ των πραγμάτων είναι ρόλος κόμματος εξουσίας. Και δεύτερον, να αλλάξει δραστικά, αν θέλει να διεκδικήσει εκ νέου με αξιώσεις την κυβέρνηση.
Οφείλουμε να ανταποκριθούμε στη λαϊκή εντολή. Να αναδιοργανωθούμε άμεσα και χωρίς καμιά χρονοτριβή. Να μην επιτρέψουμε να χαθεί ούτε μια μέρα τόσο στην αντιπαράθεση με την κυβέρνηση της ΝΔ, όσο και στην αντιπαράθεση με τις δικές μας αδυναμίες, παθογένειες και προβλήματα.
Μια διαδικασία βαθιάς ανανέωσης και επανίδρυσης, που θα αγκαλιάζει όλα τα μέλη του κόμματος, αλλά και τους φίλους και τις κοινωνικές ομάδες που θέλουμε να εκπροσωπούμε, είναι άμεση προτεραιότητα.
Ο νέος ΣΥΡΙΖΑ είναι άμεση προτεραιότητα. Και δεν αφορά μόνο το κόμμα μας. Αφορά την ποιότητα της δημοκρατίας μας, τις αντιστάσεις στις πολιτικές της ΝΔ, το μέτωπο στην ακροδεξιά και το νεοφασισμό που βρήκε θέση στην ελληνική Βουλή.
Αυτή την πεποίθησή μου για την ανάγκη μιας διαδικασίας βαθιάς ανανέωσης και επανίδρυσης θα ήταν υποκριτικό να την προτείνω μόνο με το λόγο μου, αν δεν την υπηρετώ ταυτόχρονα και με τη στάση μου.
Το νέο κύμα στην κοινωνία, την τέχνη, την πολιτική, περνάει είτε με συγκρούσεις. Το πιο συνηθισμένο.
Είτε επειδή κάποιοι που κατέχουν θέσεις ευθύνης κατανοούν την αναγκαιότητά του.
Κι εγώ κατανοώ την ανάγκη για ένα νέο κύμα του ΣΥΡΙΖΑ. Και αποφάσισα να παραμερίσω για να περάσει.
Έχω εμπιστοσύνη στο ανθρώπινο δυναμικό του κόμματός μας. Στις αστείρευτες δυνάμεις της κοινωνίας και της Αριστεράς.
Αποφάσισα λοιπόν να προτείνω την εκλογή νέας ηγεσίας από τα μέλη του Κόμματος, όπως ορίζει το καταστατικό του. Την άμεση προσφυγή στις σχετικές διαδικασίες. Στις οποίες φυσικά δεν θα είμαι υποψήφιος. Θα είμαι όμως παρών πριν, κατά τη διάρκεια, αλλά και μετά από αυτές.
Δεν το κρύβω ότι είμαι συγκινημένος. Ότι αυτή η απόφαση έχει και για μένα ένα στοιχείο οδύνης, όπως θα είχε και για τον καθένα. Έχει όμως και ένα στοιχείο προσωπικής πρόκλησης.
Να αποδείξω με τη στάση και το παράδειγμά μου ότι στη ζωή, στην πολιτική, ιδίως στην πολιτική που αναφέρεται σε αξίες, μπορείς να είσαι μάχιμος και δημιουργικός, ίσως σε κάποιες περιπτώσεις ακόμα πιο χρήσιμος, και χωρίς αξιώματα.
Να αποδείξω η μάχη για τις ιδέες και η προσφορά δεν ορίζεται από την καρέκλα που κατέχει κανείς.
Θέλω να απευθυνθώ στα χιλιάδες μέλη, τους φίλους και τους ψηφοφόρους του ΣΥΡΙΖΑ, που μαζί τους βρέθηκα και βρεθήκαμε σ’ αυτό το συναρπαστικό ταξίδι.
Θα συνεχίσω να είμαι δίπλα σας. Να σας αισθάνομαι δίπλα μου.
Το ταξίδι συνεχίζεται. Και η πιο όμορφη θάλασσα είναι αυτή που δεν έχουμε ακόμη ταξιδέψει.
Θέλω όμως να απευθυνθώ και σε όλες τις Ελληνίδες και τους Έλληνες.
Μπορεί κάποιοι να χαίρεστε με την απόφασή μου. Και κάποιοι να λυπάστε. Αλλά τα επόμενα χρόνια δε θα είναι εύκολα για κανένα μας. Ό, τι κι αν ψήφισε στις τελευταίες εκλογές. Ζούμε σε μια περίοδο αλλεπάλληλων κρίσεων, σε ένα ασταθές οικονομικό περιβάλλον, σε μια περίοδο γεωπολιτικών εντάσεων και προκλήσεων.
Η πίστη στις αξίες μας. Η προσήλωσή μας στη δημοκρατία και την ελευθερία, που είναι συνώνυμο της Ελλάδας. Η αγάπη για τον άνθρωπο. Η αλληλεγγύη. Η ενότητα. Το εμείς πάνω από το εγώ, είναι δρόμος για να ξεπεράσουμε όλες τις δυσκολίες.
Η προοδευτική παράταξη του τόπου, όπως πάντα στην ιστορία, θα είναι οδηγός σε αυτή τη συλλογική εθνική προσπάθεια. Και ένας νέος ΣΥΡΙΖΑ που θα την εκφράζει, μπορεί να γίνει ξανά η ελπίδα για ένα καλύτερο αύριο.
Αυτό το σκοπό υπηρετεί η απόφασή μου. Αυτό το σκοπό θα υπηρετώ πάντα. Την ελπίδα για ένα καλύτερο αύριο».