Το κλείσιμο της πρώτης προεκλογικής φάσης βρίσκει τον Αλέξη Τσίπρα να ακυρώνει το βασικό επιχείρημα του Μαξίμου περί “τερατογένεσης”, να οριοθετεί τον κεντρικό στόχο του κόμματος του και να εντείνει την πίεση προς την Χ. Τρικούπη για την επόμενη κυβερνητική ημέρα.
Δηλαδή:
Ο Βαρουφάκης και ο Σόιμπλε
Τα περιβόητα σχέδια του Γιάνη Βαρουφάκη για το νόμισμα όχι απλώς δεν έχουν καμία σχέση με την πραγματικότητα και το πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά στην πραγματικότητα είναι ό,τι ήθελε να προωθήσει μέσω αυτού ο Βόλφγκανγκ Σόιμπλε κατά το δραματικό διαπραγματευτικό εξάμηνο του 2015.
Είναι άκρως ενδεικτική η τοποθέτηση του κ. Τσίπρα χθες, στο Mega: “Εμείς έχουμε αποκλείσει κάθε συζήτηση που αφορά σχέδια τα οποία δεν μπορεί να έχουν καμία σχέση με την πραγματικότητα. Αν θέλει να συζητήσει ο κ. Βαρουφάκης τέτοιου είδους σχέδια, να πάει να βρει τον κ. Σόιμπλε που ήταν φίλος του να τα κουβεντιάσουν μαζί. Αυτό δεν αφορά το αύριο της χώρας ούτε το σήμερα της χώρας. Και δεν αφορά προφανώς καμία προοδευτική κυβέρνηση αυτό. Διότι δεν είναι προοδευτικό σχέδιο αυτό, αυτό, είναι ένα σχέδιο βαθιά συντηρητικό”.
Με τα λόγια αυτά - αλλά και με το συγκεκριμένο ύφος - ανέδειξε το πιο κρίσιμο στοιχείο εκείνης της διαπραγμάτευσης αλλά και τον ρόλο του κ.Βαρουφάκη, κόβοντας, ως εκ τούτου, κάθε συζήτηση για νέα, έμμεση ή άμεση, συνεργασία μαζί του.
Κυβέρνηση μόνο μεταξύ 1ου και 3ου κόμματος
Δεδομένων και των δημοσκοπικών αναλύσεων (όπως προ ημερών της ΜRB) αναδεικνύει την αριθμητική προϋπόθεση για σχηματισμό κυβέρνησης συνεργασίας: “κατά πάσα βεβαιότητα, το 1ο με το 3ο κόμμα θα μπορούν να σχηματίσουν κυβέρνηση”, είπε εκ νέου.
Όπως έχουμε σημειώσει πολλές φορές, υπάρχει και μία απειροελάχιστη πιθανότητα να μπορεί αυτή η συνεργασία να γίνει με το 2ο και το 3ο κόμμα, αλλά αυτό προϋποθέτει ότι η διαφορά του 2ου από το 1ο θα κινείται σε όρια… ακόμα και κάτω του στατιστικού λάθους.
Συνεπώς, η σταθερά στην εξίσωση της απλής αναλογικής είναι ότι κυβέρνηση μπορούν να συγκροτήσουν το πρώτο και το τρίτο κόμμα - εάν βεβαίως το άθροισμα των ποσοστών τους αγγίξει το 46-47%. Και, άρα, μία τέτοια εξέλιξη κάθε άλλο παρά θα σημαίνει “κυβέρνηση των ηττημένων”, αφού θα εκπροσωπεί σαφώς μεγαλύτερο τμήμα των Ελλήνων πολιτών από μία μονοκομματική κυβέρνηση του 38% (με βάση τον εκλογικό νόμο της ΝΔ, εάν γίνουν νέες εκλογές).
Με ποιον 1ο θα συμπράξει η Χ. Τρικούπη;
Η ένταση της πίεσης προς την Χαριλάου Τρικούπη οφείλεται στην επιλογή του ΠΑΣΟΚ-Κίνημα Αλλαγής να μιλά για συνεργασία με το πρώτο κόμμα χωρίς να ξεκαθαρίζει, ακόμα, εάν αυτό ισχύει και στην περίπτωση που η ΝΔ διατηρήσει την πρωτιά.
“Το 1ο με το 3ο κόμμα θα μπορούν να σχηματίσουν κυβέρνηση. Κι επειδή βλέπω ότι κι ο φίλος μου ο κ. Ανδρουλάκης είναι λίγο ήξεις αφήξεις ως προς το με ποιον θα συνεργαστεί…”, είπε χαρακτηριστικά ο κ.Τσίπρας χθες.
Στο… στάνταρ ερώτημα που αφορά το (προς ώρας) βέτο του ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ “όχι Μητσοτάκης και Τσίπρας στη θέση του πρωθυπουργού”, ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ επιλέγει, σταθερά, να παραπέμπει στο αποτέλεσμα της κάλπης. “Αν ο κ. Ανδρουλάκης καταφέρει να έχει ένα ποσοστό που μπορεί να του δικαιολογεί μια τέτοια τάση και συμπεριφορά, εντάξει, θα το θέσει στο τραπέζι. Αν δεν μπορεί να έχει ένα τέτοιο ποσοστό, όπως σε όλες τις ευρωπαϊκές χώρες όπου έχουμε κυβερνήσεις συνεργασίας, νομίζω ότι το κρίσιμο θα είναι να μιλήσουμε για το πρόγραμμα και όχι για τον πρωθυπουργό. Διότι αυτό θα το έχει αποφασίσει ο ελληνικός λαός”
Επαγρύπνηση…
Από την μέχρι στιγμής εικόνα, η Κουμουνδούρου εμφανίζεται “πολύ αισιόδοξη” για το αποτέλεσμα, δηλαδή για την πρωτιά “έστω και με μία ψήφο μπροστά” του ΣΥΡΙΖΑ-Προοδευτική Συμμαχία.
Αρμόδιες πηγές συμφωνούν, πάντως, στην εκτίμηση ότι ακόμα δεν έχει “ζεσταθεί” το προεκλογικό κλίμα, δεδομένων και των τεχνικών ζητημάτων που έπρεπε να διευθετήσουν τα κόμματα, όπως ψηφοδέλτια και προγράμματα.
Ο κ. Τσίπρας έχει πάρει πάνω του το μεγαλύτερο βάρος της καμπάνιας και δράσης, με καθημερινές σχεδόν περιοδείες σε κάθε σημείο της χώρας και τουλάχιστον τρεις δημόσιες παρεμβάσεις ανά ημέρα. Την ίδια στιγμή, οι επιτελείς του κόμματος “επαγρυπνούν” για προβοκάτσιες και τυχόν καλπονοθευτικές τακτικές του βασικού αντιπάλου που ελέγχει τον κρατικό μηχανισμό. Όπως προκύπτει από επισημάνσεις, η προετοιμασία επικεντρώνεται στη διενέργεια των εκλογών και στην καταγραφή των αποτελεσμάτων. “Ότι σ΄αυτή τη φάση δεν αναδεικνύουμε τέτοια ζητήματα δεν σημαίνει πως θα τα παρακολουθούμε με αφέλεια”, εξηγούν.
ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ: Η “χρυσή τομή” με την Ελ. Χρονοπούλου
Από την πλευρά της, η Χ. Τρικούπη έδωσε με εντυπωσιακή καθυστέρηση (απόγευμα Σαββάτου) το ψηφοδέλτιο Επικρατείας, η οποία αποδίδεται στην αναζήτηση της “χρυσής τομής” ως προς τη συμμετοχή της Ελένης Χρονοπούλου, της γυναίκας δηλαδή που κατήγγειλε τον ευρωβουλευτή Αλέξη Γεωργούλη για κακοποίηση.
Κατά τις πληροφορίες, οι αρχικές συζητήσεις που είχαν γίνει με τον Νίκο Ανδρουλάκη αφορούσαν τη δεύτερη θέση του Επικρατείας, ωστόσο θεωρήθηκε ότι μία τέτοια κίνηση θα ερμηνευόταν ως πολιτική/εκλογική αξιοποίηση της δημοσιότητας που έλαβε μετά την εν λόγω καταγγελία. Συμφωνήθηκε συνεπώς να τοποθετηθεί στην τρίτη, μη εκλόγιμη, θέση, ώστε και να μην μείνει εκτός εκλογικού κάδρου αλλά και να μην δώσει τροφή σε “ερμηνείες προθέσεων”.
Το βασικό πρόβλημα για το επιτελείο του ΠΑΣΟΚ-Κίνημα Αλλαγής είναι οι χαμηλές δημοσκοπικές πτήσεις, τις οποίες δεν ανέκοψε ούτε ο θόρυβος που προκλήθηκε από την καταγγελία της κ. Χρονοπούλου.
Στελέχη του κόμματος (κυρίως, παλιές “καραβάνες”) αποδίδουν αυτές τις πτήσεις στην ασάφεια για την μετεκλογική συμπεριφορά του κόμματος, αλλά και στον όρο “ούτε Μητσοτάκης ούτε Τσίπρας πρωθυπουργοί” που, όπως λένε, “πέρασε ως υπερφίαλο και αλαζονικό βέτο”.
Ως προς την ασάφεια, τις προηγούμενες ημέρες υπήρξαν κάποια δείγματα… προοδευτικής γραφής, όπως η δέσμευση του κ. Ανδρουλάκη, από το Φόρουμ των Δελφών, ότι η νέα Βουλή θα συγκροτήσει εκ νέου Εξεταστική Επιτροπή για τις υποκλοπές χωρίς, αυτή τη φορά, να κάνει “κατάχρηση του απορρήτου”.
Όπως σημειώνουν με νόημα συνεργάτες του κ. Ανδρουλάκη “είναι προφανές ότι η δέσμευση αυτή δεν θα μπορεί να υλοποιηθεί εάν το ‘πάνω χέρι’ στη Βουλή ή στην συγκυβέρνηση το έχει η ΝΔ του κ. Μητσοτάκη”.
Μένει να δοθούν κι άλλα τέτοια “σινιάλα”, παρότι, όπως είναι προφανές, στην προεκλογική περίοδο τοι ηγεσίες δεν ανοίγουν όλα τα χαρτιά τους και είναι εξόχως ανταγωνιστικές απέναντι σε όμορα κόμματα.