Ο Αλέξης Τσίπρας και οι συνεργάτες του φιλοτεχνούν ένα “προοδευτικά ρεαλιστικό” κυβερνητικό πρόγραμμα έχοντας κόψει κάθε νήμα που τους ένωνε με τις προ 2015 αυταπάτες και ασκώντας ισχυρό πρέσινγκ στη Χ. Τρικούπη να πάρει θέση για την κυβερνητική συνεργασία.
Ο Νίκος Ανδρουλάκης και η ομάδα του επιμένουν να εστιάζουν στο πρόσωπο του επόμενου πρωθυπουργού εμμένοντας στο “ούτε Μητσοτάκης, ούτε Τσίπρας”, ενώ την ίδια στιγμή μοιάζουν να εύχονται την…αυτοδυναμία των άλλων ώστε να μη χρειαστεί να σηκώσουν το γάντι της συγκυβέρνησης.
Η τελική προετοιμασία για τις εκλογές έχει ήδη αρχίσει, καθώς η κυβέρνηση σε ένα μήνα συμπληρώνει τρία χρόνια θητείας και μικρή σημασία έχει εάν ο κ. Μητσοτάκης θα επιλέξει να τις προκηρύξει αμέσως μετά τον Δεκαπενταύγουστο ώστε να γίνουν φθινόπωρο ή εάν θα περιμένει την προσεχή άνοιξη.
Θεωρητικά, υπάρχει και το ενδεχόμενο αιφνιδιασμού με θερινές κάλπες (άρα, προκήρυξη εκλογών άμεσα) ωστόσο η βεβαιότητα του πολιτικού κόσμου και των δημοσκόπων ότι θα πάμε σε διπλές εκλογές (με απλή αναλογική οι πρώτες και με τον νόμο της ΝΔ οι δεύτερες) δεν αφήνει πολλά περιθώρια. Εκτός και αν ο πρωθυπουργός ρισκάρει να γίνουν οι δεύτερες … την εβδομάδα του Δεκαπενταύγουστου, κάτι που ουδείς βγάζει από τη σφαίρα της φαντασίας.
Εφαρμόσιμο πρόγραμμα χωρίς «αυταπάτες»
Το επιτελείο του ΣΥΡΙΖΑ-Προοδευτική Συμμαχία έχει φουλάρει τις μηχανές για το προεκλογικό πρόσωπο που θα παρουσιάσει. Σε πρώτο πλάνο, βρίσκονται η επεξεργασία του κυβερνητικού προγράμματος και η συγκρότηση των ψηφοδελτίων τα οποία, όπως έχουμε μεταφέρει, θα είναι έτοιμα πριν τις 28 Ιουλίου που θα κλείσει η Βουλή για καλοκαίρι… ή για εκλογές.
Κατά τους επιτελείς του κ. Τσίπρα, το μεγάλο στοίχημα είναι να πείσει ο ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ ότι δεν θα πορευτεί με “αυταπάτες”, αλλά με τον ρεαλισμό που του επιτρέπουν: πρώτον, οι εντός ευρωπαϊκού πλαισίου επεξεργασμένες προοδευτικές θέσεις για όλα τα ζητήματα και, δεύτερον, η εμπειρία της προηγούμενης διακυβέρνησης.
Όπως σημειώνει συνεργάτης του προέδρου, “πλέον έχουμε επίγνωση των περιορισμών αλλά και των διαπραγματευτικών δυνατοτήτων, ώστε εφαρμόσουμε ένα πρόγραμμα που θα δώσει άμεση ανάσα στην κοινωνία (εισόδημα, ακρίβεια), να ξαναχτίσει τις δομές που γκρεμίζει ο σημερινός κυβερνητικός νεοφιλελευθερισμό (πρωτίστως στο ΕΣΥ), να αποκαταστήσει τη ‘δικαιοσύνη παντού’ και να πιάσει το νήμα του παραγωγικού μοντέλου από εκεί που το άφησε η κυβέρνησή μας το 2019”.
Ο κ.Τσίπρας έχει λανσάρει εδώ και ένα χρόνο τον όρο “ριζοσπαστικός ρεαλισμός”, ενώ στο πρόσφατο συνέδριο του κόμματός του παρουσίασε τις γνωστές “5+1 δεσμεύσεις” προς άμεση υλοποίηση από την προοδευτική κυβέρνηση. Στην ουσία, αυτό που κάνει ο ίδιος και τα στελέχη του είναι να παρουσιάζουν προτάσεις που να οδηγούν σε πολιτικές και κοινωνικές συγκλίσεις. Για να πείθουν ένα όλο και πιο ευρύ κοινό ότι ο ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ, ως κυβερνώσα Αριστερά, μπορεί να “παντρεύει” το επιθυμητό (ριζοσπαστικό) με το εφικτό (ρεαλιστικό) και να καταλήγει, κάθε φορά, σε ένα εφαρμόσιμο σχέδιο που να αφορά την πλειοψηφία της κοινωνίας και όχι στενά το αριστερό ακροατήριο.
“Το να στρίψουμε αριστερά για να κερδίσουμε το κέντρο δεν μπορούμε να το κάνουμε με ανούσιες αυτοαναφορικές προτάσεις και συνθήματα, αλλά με προγραμματικό λόγο, ένα πρόγραμμα βαθιά ριζοσπαστικό, αλλά ρεαλιστικό και υλοποιήσιμο”, είναι μία χαρακτηριστική φράση του κ. Τσίπρα. Κατά κοινή ομολογία φίλων και αντιπάλων δε, το πιο δύσκολο ακροατήριο παραμένει ο μεσαίος χώρος, παρά τη διάψευση που δέχθηκε από την σημερινή κυβέρνηση τόσο στην πανδημική περιπέτεια όσο (και κυρίως) τους τελευταίους μήνες με την ενεργειακή κρίση.
Στην Κουμουνδούρου εισπράττουν μεν “σημαντική βελτίωση” των σχέσεων του κόμματος με τους μικρομεσαίους και ελεύθερους επαγγελματίες, ωστόσο αντιλαμβάνονται ότι παραμένουν ακόμη καχύποπτοι στο πώς θα τους αντιμετωπίσει πάλι ο ΣΥΡΙΖΑ ως κυβέρνηση. “Οι πάγοι έχουν λειώσει αλλά οφείλουμε να τους πείσουμε ότι δεν θα κληθούν πάλι οι ίδιοι να πληρώσουν το μάρμαρο, όπως έγινε στα μνημονιακά χρόνια”, λένε επιτελικά στελέχη.
Η συρραφή του κυβερνητικού προγράμματος έχει ήδη αρχίσει, με τους αρμόδιους ανά τομέα και τους παράγοντες που συνθέτουν το think tank του κ. Τσίπρα. Πτυχές του θα αρχίσουν να βγαίνουν το επόμενο διάστημα (στα πρότυπα των “5+1 δεσμεύσεων”) και θα παρουσιάζονται σε θεματικές ομιλίες και περιοδείες.
Η πίεση στο ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ «να πάρει θέση»
Στο ΠΑΣΟΚ-Κίνημα Αλλαγής γίνεται ανάλογη προετοιμασία μεν, ωστόσο το πραγματικό πρόβλημα της ηγεσίας του είναι η πίεση που υφίσταται να πάρει θέση “με ποιον θα συγκυβερνήσει”. Η επικέντρωση του κ. Ανδρουλάκη στο πρόσωπο του πρωθυπουργού (“ούτε Μητσοτάκης ούτε Τσίπρας”) προσέκρουσε τόσο στην απάντηση του δεύτερου ότι “τους πρωθυπουργούς τους εκλέγουν οι πολίτες και δεν τους ορίζουν τα παρασκήνια” όσο …και στη λογική, που ορίζει ότι τα εκλογικά ποσοστά των κυβερνητικών εταίρων “δίνουν” και τον πρωθυπουργό.
Προς το παρόν, η ηγεσία του κόμματος δείχνει να έχει ξεκόψει κάθε συζήτηση για (εκ νέου) συγκυβέρνηση με τη ΝΔ, προκαλώντας νέα κύματα επιθέσεων του Μαξίμου προς τη Χ. Τρικούπη, που όμως ανακόπηκαν αίφνης από την υπόθεση του παραποιημένου εγγράφου του FBI (σ.σ. η απάλειψη από την επίσημη ελληνική μετάφραση του ονόματος του Ανδρέα Λοβέρδου).
Μία έτερη οδός διαφυγής είναι το “πλασάρισμα” της κυβέρνησης εθνικής ενότητας (ΝΔ-ΣΥΡΙΖΑ-ΠΑΣΟΚ/ΚΙΝΑΛ) στο όνομα των μεγάλων κρίσεων που έχουμε μπροστά μας. Δεν λείπουν και τα στελέχη που προσπαθούν να περάσουν το ενδεχόμενο κυβέρνησης ΝΔ-ΣΥΡΙΖΑ, με το ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ σε ρόλο αξιωματικής αντιπολίτευσης, ωστόσο δεν βρίσκουν ευήκοα ώτα καθώς ακούγεται σαν σενάριο επιστημονικής φαντασίας.
Στη Χ. Τρικούπη γνωρίζουν καλά πως ακόμα κι αν πετύχουν ένα πολύ καλό ποσοστό στις πρώτες κάλπες (της απλής αναλογικής), κινδυνεύουν με ασφυκτική πίεση στις δεύτερες λόγω της ισχυρής πόλωσης που θα επικρατήσει. Σε κάθε περίπτωση, στο ερώτημα “με ποιον θα συνεργαστείτε” θα απαντούν “δώστε μας δύναμη για να γίνουμε πρωταγωνιστές και ρυθμιστές των πολιτικών εξελίξεων”. Αν οι προεκλογικές δημοσκοπήσεις δείχνουν ότι θα επιτευχθεί αυτοδύναμη κυβέρνηση, τα παραπάνω θα λέγονται… εκ του ασφαλούς.
Αν όχι, θα αναζητήσουν τακτική για να μη τους συνθλίψει η πόλωση.