«Ο κ. Μητσοτάκης ύστερα από τρεις μέρες πρωτοφανούς παράλυσης του κρατικού μηχανισμού, εμφανίστηκε σήμερα για να αποποιηθεί για άλλη μια φορά τις δικές του πολιτικές ευθύνες», καταγγέλλει ο Αλέξης Τσίπρας, μετά την τοποθέτηση του πρωθυπουργού.
«Δεν έφταιξε το ανίκανο επιτελικό κράτος. Δεν έφταιξαν οι υπουργοί του, που δεν είχαν κανένα σχέδιο αντιμετώπισης της κρίσης. Έφταιξαν μόνο οι ιδιώτες, η Μετεωρολογική Υπηρεσία, η τοπική αυτοδιοίκηση.
Η κυβέρνηση Μητσοτάκη έχει κοστίσει πολύ ακριβά στον ελληνικό λαό. Γεννά διαρκώς ανασφάλεια και φόβο. Με την παράλυση του κράτους, στο οποίο δεν πιστεύει. Με την εγκληματική διαχείριση της πανδημίας και της ακρίβειας. Με την εκτεταμένη διαφθορά.
Η καλύτερη αποζημίωση για τον ελληνικό λαό είναι το συντομότερο να προσφύγει στη λαϊκή ετυμηγορία, πριν επιφέρει και νέα μεγαλύτερα δεινά για τον τόπο».
Ν. Ανδρουλάκης: Μισή συγγνώμη και κατόπιν εορτής
Σε δήλωσή του ο πρόεδρος του ΚΙΝΑΛ κατηγορεί τον πρωθυπουργό και το «επιτελικό κράτος» για ανικανότητα και προτείνει τη δημιουργία ενός ενιαίου κέντρου σχεδιασμού, συντονισμού και διαχείρισης των κρίσεων.
Όπως τονίζει ο Νίκος Ανδρουλάκης:
«Για άλλη μια φορά, ο κ. Μητσοτάκης ζητά συγγνώμη κατόπιν εορτής.
Πρόκειται για μισή συγγνώμη, γιατί εκτός από τους εγκλωβισμένους στην Αττική Οδό, δεν είπε λέξη για όσους έμειναν και παραμένουν χωρίς ρεύμα και θέρμανση, αλλά και τους πολίτες που ταλαιπωρήθηκαν σε Μέσα Μαζικής Μεταφοράς.
Οι νέες εξαγγελίες προσπαθούν απλά να καλύψουν την κραυγαλέα προχειρότητα και αναποτελεσματικότητα της κυβέρνησης. Ο κ. Μητσοτάκης δεν πήρε κανένα μάθημα από όσα έχουν προηγηθεί τα χρόνια της διακυβέρνησής του, συνεχίζοντας την πάγια τακτική να μετατοπίζει τις ευθύνες του σε άλλους παράγοντες.
Μιλώντας για "επιτελικό κράτος" εννοεί την υπερσυγκέντρωση εξουσιών στο Μαξίμου. Δεν νοείται, όμως, επιτελικό κράτος με τόσες επικαλύψεις αρμοδιοτήτων, όπου οι υπεύθυνοι κρύβονται ο ένας πίσω από τον άλλο. Και επίσης δεν νοείται σύγχρονη χώρα, να δείχνει πιο ανέτοιμη μετά από τόσες κρίσεις.
Είναι η ώρα το αρμόδιο Υπουργείο να γίνει ένα πραγματικό στρατηγείο, όπως έχουμε ήδη προτείνει. Ένα ενιαίο κέντρο σχεδιασμού, συντονισμού και διαχείρισης κάθε φυσικής καταστροφής, με αναβαθμισμένα σχέδια πολιτικής προστασίας».