Με το σύνθημα «Η Ελλάδα αλλάζει, βαδίζει μπροστά, κοιτάζει ψηλά», ο Κυριάκος Μητσοτάκης, κατά τη χθεσινή ομιλία του στη ΔΕΘ, επιχείρησε να περιγράψει με έντονα αισιόδοξους τόνους «μια νέα συναρπαστική διαδρομή» -όπως την περιέγραψε- της χώρας για το επόμενο διάστημα. Αφού έκανε τον απολογισμό της πρώτης διετίας της κυβέρνησής του, κατά την οποία επισήμανε ότι «η κοινωνία και η οικονομία έμειναν όρθιες», μίλησε για μια «ρεαλιστική ελπίδα βελτίωσης του βιοτικού επιπέδου» των πολιτών και προσδιόρισε ως στόχο των εξαγγελιών του την αύξηση του διαθέσιμου εισοδήματος όλων των ελληνικών νοικοκυριών.
Στη δέσμη των 24 μέτρων που ανακοίνωσε, έμφαση ο πρωθυπουργός έδωσε στις επιχειρήσεις και τους νέους. Στην πρώτη περίπτωση, με φόντο την αναθεωρημένη ανάπτυξη στο 5,9%, προκειμένου να δείξει τη βούλησή του να συνεχίσει τη στηρίζει την οικονομική ανάκαμψη μέσω της συγκεκριμένης τακτικής, όπως κάνει άλλωστε από την αρχή της θητείας του, σε συνδυασμό με την ενίσχυση της απασχόλησης, τη μείωση της φορολογίας (οι Έλληνες πληρώνουν λιγότερους φόρους παντού», σημείωσε χαρακτηριστικά) και των ασφαλιστικών εισφορών, καθώς και την προσέλκυση επενδύσεων.
Η περίπτωση των νέων, εκτός των άλλων, σχετίζεται και με την έλλειψη ευρείας αποδοχής της κυβερνώσας παράταξης από τη νεολαία, όπως αποτυπώνεται άλλωστε και στα ευρήματα των δημοσκοπήσεων. Δεν είναι τυχαία η αναφορά του κ. Μητσοτάκη στην προσπάθεια «να κτίσουμε ξανά μια σχέση εμπιστοσύνης» με τους νέους, ούτε και η συμβολική ενέργεια στις δύο πρώτες σειρές του Βελλιδείου να κάθονται εκπρόσωποι της νέας γενιάς.
«Ο πρωθυπουργός ανακοίνωσε ένα γενναίο πακέτο μέτρων έχοντας στο επίκεντρο τους νέους, τις ανατιμήσεις και τη μεσαία τάξη, στην οποία είχε δεσμευτεί ότι θα επιστρέψει όσα της είχε πάρει ο ΣΥΡΙΖΑ», αναφέρουν κυβερνητικές πηγές, που κάνουν λόγο για μια «σοβαρή αποκατάσταση των πληγών των μνημονίων κατά την προηγούμενη δεκαετία, με μεθοδικό και προγραμματισμένο τρόπο, μέσω ενός ολοκληρωμένου σχεδίου για τη χώρα».
«Εξωγενές και παροδικό»
Για το θέμα των ανατιμήσεων, ο κ. Μητσοτάκης μίλησε για «εξωγενές φαινόμενο» που χτυπάει όλες τις χώρες του κόσμου και εξέφρασε την ελπίδα «να αποδειχθεί παροδικό». Γι’ αυτό, όπως εξήγησε, η επιδότηση στους λογαριασμούς της ΔΕΗ από το νεοσύστατο (για την αντιμετώπιση του προβλήματος) Ειδικό Ταμείο Ενεργειακής Μετάβασης θα αφορά σε πρώτη φάση το διάστημα μέχρι τέλος του έτους, ενώ θέλησε να διατηρήσει χαμηλούς τόνους σε όσα ακούγονται το τελευταίο διάστημα για τις αυξήσεις στις τιμές ακόμα και των προϊόντων και υπηρεσιών πρώτης ανάγκης, διαβεβαιώνοντας πως «η κυβέρνηση ξέρει και μπορεί να απαντά σε κάθε έκτακτη πρόκληση».
Κάποιοι μίλησαν για «προεκλογικές εξαγγελίες» από τον πρωθυπουργό, συνεργάτης του οποίου ανέφερε στο Euro2day.gr ότι αυτό «απλά έπραξε τα αυτονόητα, με βάση τις προεκλογικές του δεσμεύσεις αλλά και τα δημοσιονομικά περιθώρια». Στο πλαίσιο αυτό, επανέλαβε συγκεκριμένα σημεία από το πρόγραμμα του κόμματός του, που αμφισβητούνται έντονα από την αντιπολίτευση, όπως η επικουρική ασφάλιση των νέων και τα ΣΔΙΤ για την κατασκευή πρωτοβάθμιων δομών υγείας.
Χωρίς να ξοδέψει πολύ χρόνο για τις καταστροφικές πυρκαγιές του Αυγούστου, ο Κυριάκος Μητσοτάκης υπενθύμισε ότι ανέλαβε την ευθύνη, ζητώντας συγγνώμη, ενώ και για την πανδημία αναγνώρισε ότι υπήρξαν «σημαντικές απώλειες», όμως -όπως είπε- ήταν λιγότερες από τα περισσότερα ευρωπαϊκά κράτη. Επανέλαβε εμφατικά πως «η οικονομία και η κοινωνία δεν πρόκειται να ξανακλείσουν», υπογράμμισε πως θα επιμείνει «στο δρόμο της αλήθειας και της λογικής», διαμήνυσε ότι επενδύει «στην πειθώ και στην ενότητα» και τόνισε εκ νέου πως «η λύση είναι στο χέρι μας: εμβολιαζόμαστε και απελευθερωνόμαστε».
Και στη φετινή ομιλία του στη ΔΕΘ, τέλος, ο κ. Μητσοτάκης επέλεξε να εκφραστεί με θετικό λόγο και ασχολήθηκε ελάχιστα με τον ΣΥΡΙΖΑ, χωρίς καν να τον κατονομάσει. «Υπάρχουν πολιτικές δυνάμεις που χωρίς να προτείνουν τίποτα, λένε όχι σε όλα», σημείωσε χαρακτηριστικά, επαναφέροντας όμως αμέσως τη θεματολογία στους στόχους του για το επόμενο έτος. Μόνο στο 2022, άλλωστε, αφορούσαν τα περισσότερα μέτρα που ανακοίνωσε, δεδομένου του απρόβλεπτου παράγοντα ο οποίος -αποδεδειγμένα- καθιστά απαγορευτικό τον οποιονδήποτε μακροπρόθεσμο σχεδιασμό.