«Πολύ δύσκολη αλλά όχι άλυτη» χαρακτήρισε ο Αλέξης Τσίπρας την επόμενη ημέρα του lockdown, υπό την προϋπόθεση ότι «θα κατανοήσουμε εγκαίρως τους παράγοντες αυτής της εξίσωσης και θα συνειδητοποιήσουμε δεν είναι απλώς μία κακοτοπικά που θα γιατρευτεί με την πάροδο του χρόνου».
Μιλώντας από το βήμα της ετήσιας συνέλευσης του ΣΕΒ, και τονίζοντας ότι ο Σύνδεσμος, με τη νέα ηγεσία του, έχει κρίσιμο ρόλο στη νέα φάση που μπαίνει η χώρα, εστίασε την παρέμβασή του στην πολιτική αντιμετώπισης της νέας κρίσης που ακολουθεί η κυβέρνηση, παρουσιάζοντας την δική του πρόταση για το το δέον γενέσθαι.
Μεταξύ άλλων, ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης ανέφερε:
- Το γνωρίζετε καλά, άλλωστε, από την αγορά που είναι μαθημένη σε κρίσεις, ότι η συνταγή της αδράνειας είναι συνήθως καταστροφική. Το «μπαζούκας» των 750 δισεκατομμυρίων της ΕΚΤ, το ταμείο για την αντιμετώπιση της πανδημίας και η γαλλογερμανική πρόταση, δείχνουν ότι η Ευρώπη αυτή τη φορά μοιάζει έτοιμη να επέμβει έγκαιρα και να περιορίσει τις ζημιές, σε αντίθεση με τη στάση που κράτησε την περασμένη δεκαετία.
- Κάποιοι θεωρούν ακόμα, ότι η απορρύθμιση της αγοράς εργασίας, ο περιορισμός της ισχύος των Συλλογικών Συμβάσεων, η συγκράτηση του Κατώτατου Μισθού και η διευκόλυνση των απολύσεων, μπορούν να οδηγήσουν σε μεγέθυνση του ΑΕΠ, διεύρυνση του οικονομικού κύκλου και αύξηση της απασχόλησης.
- Η αλήθεια όμως είναι, ότι όλα αυτά έχουν την ακριβώς αντίθετη επίδραση σε όλα τα παραπάνω.Ήδη από τον Ιούλιο του 2019 η κυβέρνηση Μητσοτάκη επιδόθηκε σε σειρά ρυθμίσεων, με τον κ. Βρούτση να καταθέτει την μία τροπολογία μετά την άλλη σε όποιο νομοσχέδιο έβρισκε διαθέσιμο. Τροπολογίες που μας ήταν γνωστές και για τις οποίες διαφωνήσαμε, αλλά φαίνεται ότι η ΝΔ είχε συμφωνήσει πριν αναλάβει τη διακυβέρνηση.
Τα αποτελέσματα τα βλέπουμε τώρα, αφού πριν από την πανδημία:
• Η απασχόληση μειωνόταν επί τέσσερις μήνες.
• Η χώρα είχε εισέλθει στη φάση της ύφεσης, από τον Οκτώβριο του 2019.
Τι παραδώσαμε - τι έγινε πριν τον κορωνοϊό
Η ίδια πολιτική εφαρμοζόταν κατά γράμμα και την περίοδο 2010-2015, με την χώρα να κατρακυλάει στην ύφεση και στην ανεργία. Υπάρχει και η περίοδος μετά το 2015, όταν αρχίσαμε να εφαρμόζουμε τα ακριβώς αντίθετα. Με προστασία και επέκταση των δικαιωμάτων των εργαζομένων, με αύξηση του κατώτατου μισθού και άλλα. Είναι η περίοδος όπου η Ελλάδα άρχισε να καταγράφει ρυθμούς ανάπτυξης και μείωση της ανεργίας.
Το 2019 παραδώσαμε τη διακυβέρνηση με την οικονομία να αναπτύσσεται με 2,8%. Τα 12 συνεχόμενα τρίμηνα ανάπτυξης, η μείωση της ανεργίας κατά δέκα μονάδες και η δημιουργία 450.000 νέων θέσεων εργασίας, πιστοποιούν ότι κάναμε την ορθή επιλογή.
Αντιθέτως, η ΕΛΣΤΑΤ έχει ανακοινώσει ύφεση τόσο για το τελευταίο τρίμηνο του 2019 όσο και για το πρώτο τρίμηνο του 2020. Έχει καταγράψει πτώση σε σημαντικούς κλάδους της οικονομίας για σειρά μηνών μετά το καλοκαίρι του ΄19, όπως η βιομηχανική παραγωγή. Με λίγα λόγια, ο κορωνοϊός μας συνάντησε ενώ η Ελλάδα κινούνταν σε αρνητικό έδαφος. Και η αδράνεια της κυβέρνησης να παρέμβει ουσιαστικά και δυναμικά πολύ φοβάμαι ότι θα επιδεινώσει ακόμα περισσότερο τη ζημιά.
Ο ΣΕΒ με τη νέα του ηγεσία έχει κρίσιμο ρόλο στη νέα φάση που μπαίνει η χώρα και θα κληθεί να βαδίσει σε έναν από τους δύο δρόμους που ανοίγονται μπροστά του.
- Ο ένας είναι να επιλέξει τη συμπόρευση με την παραδοσιακή συνταγή της καταστροφής. Με την απορρύθμιση της αγοράς εργασίας, τις απολύσεις, τις υφεσιακές πολιτικές. Αυτή την επιλογή δυστυχώς υπερασπίστηκε παλαιότερα και δε νομίζω ότι δικαιώθηκε.
- Ο άλλος δρόμος είναι να αναγνώσει ψύχραιμα και ενδελεχώς τη συγκυρία και τις μελλοντικές εξελίξεις και να σπεύσει με προτάσεις και θέσεις που στηρίζουν την ενεργό ζήτηση και προστατεύουν την κοινωνική συνοχή.
Είναι σημαντικό να υπογραμμίσουμε ότι η επιλογή της μη δυναμικής στήριξης των επιχειρήσεων, όταν πανευρωπαϊκά έχουν ανοίξει οι κρουνοί της κρατικής ενίσχυσης, αποδυναμώνει τις ελληνικές επιχειρήσεις, τα προϊόντα, τη δουλειά όλων μας. Χάνουμε σε ανταγωνιστικότητα, χάνουμε συνολικά ως οικονομία. Πώς θα ανταγωνισθεί ένα ελληνικό προϊόν το αντίστοιχο από χώρες της βόρειας Ευρώπης, του οποίου η παραγωγή έχει επιδοτηθεί; Οταν η επιχείρηση που το παράγει έχει λάβει τις απαραίτητες και αναγκαίες, σήμερα, ενέσεις ρευστότητας;
Τι θα κάνατε εάν είχατε έναν διευθυντή που...
Επιτρέψτε μου να χρησιμοποιήσω ένα παράδειγμα που περιγράφει την κατάσταση στη χώρα. Θα σας είναι πολύ οικείο. Είναι σαν να έχετε ορίσει διευθυντή σε ένα εργοστάσιο σας, έναν άνθρωπο ο οποίος με το που ανέλαβε, συρρίκνωσε την παραγωγή, ακύρωσε την προγραμματισμένη επέκταση της μονάδας που διευθύνει, και καταγράφει κάθε μήνα και μεγαλύτερη ζημιά. Αλλά ενώ συμβαίνουν όλα αυτά, εσείς βλέπετε κάθε μέρα αυτόν τον άνθρωπο σε πρωτοσέλιδα, sites και δελτία ειδήσεων, να παρουσιάζεται σαν να είναι ο executive of the year. Και σα να μην έφτανε αυτό, ανακαλύπτετε ότι αυτός ο άνθρωπος έχει ξοδέψει κεφάλαια της εταιρείας που επρόκειτο να επενδυθούν, σε φίλους και υποστηρικτές του στα ΜΜΕ για την προσωπική του προβολή, χωρίς μάλιστα να έχει ενημερώσει τους μετόχους της εταιρεία.
Σας διαβεβαιώνω, οποιαδήποτε ομοιότητα με πρόσωπα και καταστάσεις δεν είναι καθόλου συμπτωματική.
Ενίσχυση επιχειρήσεων-εργασίας
Εμείς προτείνουμε:
- Την περαιτέρω ενδυνάμωση του συστήματος Υγείας, όπως ξεκίνησε επί διακυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ.
- Τη στήριξη των εργαζομένων, την ενίσχυση των επιχειρήσεων για τη διατήρηση των θέσεων εργασίας, την ολική προστασία των αδυνάμων που θα βιώσουν τις συνέπειες της πρωτοφανούς κρίσης.
- Την απευθείας, μη επιστρεπτέα, ενίσχυση των επιχειρήσεων με 3 δις ευρώ συνολικά, η οποία θα μπορούσε να διαμορφωθεί για κάθε επιχείρηση στις δύο χιλιάδες ευρώ ανά εργαζόμενο.
- Τη συγκρότηση ενός «σχεδίου Ηρακλής» για τις επιχειρήσεις, ενός εγγυοδοτικού προγράμματος δηλαδή με εγγυήσεις από 80-100%, σε ειδικές περιπτώσεις.
- Την επανεκκίνηση των μεγάλων έργων υποδομής, τα οποία είχε δρομολογήσει η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, όωπς ο Ε65, η Πατρών-Πύργου, ο βόρειος οδικός άξονας Κρήτης, το αεροδρόμιο στο Καστέλθ, το Μετρό Θεσσλαονίκης και η γραμμή 4 του Μετρό Αθήνας. Έργα που με ευθύνη της κυβέρνησης πάνε 2,5 χρόνια πίσω και θα στερήσουν από τη χώρα 40.000 θέσεις εργασίας και εισροή ευρωπαϊκών πόρων, με συνέπειες στην παραγωγικότητα.
Γιατί να επενδύσουμε στη Βιομηχανία
Να επενδύσουμε στα «βαριά χαρτιά», όπως ο τουρισμός, χωρίς όμως να διέπεται αυτή η επιλογή από τη λογική της «μονοκαλλιέργειας», διότι, όπως έδειξε η πανδημία, αυτή η εξάρτηση είναι εξαιρετικά επικίνδυνη.
Γι΄αυτό είναι σημαντικό να επενδύσουμε στη Βιομηχανία, η οποία αποτελεί μικρότερο μέρος προστιθέμενης αξίας σε σχέση με τον τριτογενή τομέα. Η ενίσχυση του κλάδου θα αυξήσει την παραγωγικότητα, θα βελτιώσει την ανταγωνιστικότητα, άρα και την εξωστρέφεια της οικονομίας. Επενδύοντας στην καινοτομία, την τεχνολογία, τo software. Να είναι η χώρα παρούσα στις εξελίξεις της 4ης βιομηχανικής επανάστασης. Προσελκύοντας επενδύσεις που θα έρθουν με πολιτικές και σχέδιο, όχι με συνθηματολογία για «μπουλντόζες» ή με τροπολογίες που εξυπηρετούν συγκεκριμένα συμφέροντα.
Ενισχύοντας τις υποδομές της χώρας, τα δίκτυα, τις μεταφορές, τις τηλεπικοινωνίες και το διαδίκτυο που είναι είδος πρώτης ανάγκης και είναι ανεπίτρεπτο να παρέχεται σε τέτοια αναντιστοιχία ποιότητας υπηρεσιών και κόστους. Επιταχύνοντας την ενεργειακή της μετάβαση, την απεξάρτηση από τα ορυκτά καύσιμα και τη στροφή στις Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας. Επενδύοντας τέλος, στο πιο πολύτιμο περιουσιακό της στοιχείο, τη νέα γενιά της.