«Πολλοί στην Αριστερά εξακολουθούν να προσκολλώνται στην ελπίδα ότι η κρίση Covid-19 θα μεταφραστεί σε χρήση της δύναμης του κράτους υπέρ των ανίσχυρων. Όμως εκείνοι που έχουν την εξουσία δεν δίστασαν ποτέ να εκμεταλλευτούν την κρατική εξουσία για να διατηρήσουν την κυριαρχία της ολιγαρχίας -και μια πανδημία από μόνη της δεν θα το αλλάξει».
Αυτό υποστηρίζει ο γραμματέας του ΜέΡΑ25 Γιάννης Βαρουφάκης σε άρθρο του στο Project Syndicate.
Η Μάργκαρετ Θάτσερ, θυμίζει, άφησε το βρετανικό κράτος μεγαλύτερο, πιο ισχυρό και πιο συγκεντρωμένο από ό,τι το είχε βρει. Ένα αυταρχικό κράτος ήταν απαραίτητο για την υποστήριξη της επέλασης των αγορών, οι οποίες ελέγχονται από εταιρείες και τράπεζες.
Η πτώση των τιμών, των μισθών και των επιτοκίων, όπως δείχνει και το παρελθόν, δεν σημαίνει αυτόματα ότι ενισχύεται το πνεύμα της αλληλεγγύης, που καταπραΰνει τις ψυχές μας κατά τη διάρκεια του lockdown και μεταφράζεται σε κρατική παρέμβαση για την ενίσχυση των αδύναμων και ευάλωτων.
Αντίθετα, πάντα οι πλούσιοι ήταν ευγνώμονες που ο «σοσιαλισμός» ήταν εδώ, καλά και ζωντανός. Χάρη στα πρόσφατα τυπωμένα χρήματα που διοχέτευσαν οι κεντρικές τράπεζες, τα χρηματιστήρια άνθισαν καθώς κατέρρεαν οι οικονομίες, επισημαίνει στο άρθρο του ο γραμματέας του ΜέΡΑ25.
Τα σχέδια για την «πράσινη μετάβαση» έμειναν στα λόγια, καθώς οι κυβερνήσεις υποχώρησαν κάτω από το βάρος πανύψηλων χρεών. Το χάσμα μεταξύ του χρηματοπιστωτικού κόσμου και του πραγματικού κόσμου διευρύνθηκε αναπόφευκτα. Και αυτό μεγάλωσε τη δυσαρέσκεια, δημιουργώντας πολιτικά τέρατα για τα οποία προειδοποιούσα την Αριστερά, υποστηρίζει.
Ανταγωνισμοί και εθνικισμοί
Όταν οι άνθρωποι παραδόθηκαν στον φόβο της μόλυνσης, τα ανθρώπινα δικαιώματα φαίνονταν μια προσιτή πολυτέλεια. Μεγάλες πολυεθνικές τεχνολογικές εταιρείες ανέπτυξαν βιομετρικά βραχιόλια για να παρακολουθούνται τα ζωτικά δεδομένα μας όλο το 24ωρο. Σε συνεργασία με τις κυβερνήσεις, συνδύασαν την έξοδο με τα δεδομένα γεωγραφικής θέσης, όλα σε αλγοριθμική μορφή.
Οπως αναφέρει, ο κ. Βαρουφάκης, με την εξουσία του κράτους να νομιμοποιείται εκ νέου μέσα στην πανδημία, οι κυνικοί επωφελήθηκαν. Αντί να ενισχυθούν οι φωνές που απαιτούν διεθνή συνεργασία, η Κίνα και οι ΗΠΑ ενίσχυσαν τον εθνικισμό. Το ίδιο και σε άλλες περιοχές, οι ηγέτες χρησιμοποιούν ως όπλα κυριαρχίας, τον εθνικισμό, τον ρατσισμό και την ξενοφοβία.
Ο μύθος του «παγκόσμιου χωριού» έδωσε τη θέση του σε μια ισορροπία μεταξύ μπλοκ μεγάλων δυνάμεων. Η νέα κοινωνικοοικοομική διάσπαση ανέδειξε τα έντονα πολιτικά χαρακτηριστικά κάθε χώρας. Τα έβγαλε με έντονο τρόπο στην επιφάνεια, με υπερβολές και παγίωση υφιστάμενων προκαταλήψεων.
Η ανάδειξη των νεο-φασιστών τη δεκαετία του '20, σε αντίθεση με τους πολιτικούς προγόνους τους, δεν είχε ως προϋπόθεση να εισέλθουν στην κυβέρνηση για να αποκτήσουν εξουσία. Τα φιλελεύθερα και σοσιαλδημοκρατικά κόμματα άρχισαν να προλάβουν το ένα το άλλο για να αγκαλιάσουν πρώτοι την ξενοφοβία και ύστερα τον αυταρχισμό και μετά τον ολοκληρωτισμό. Λοιπόν. Εδώ είμαστε, στο τέλος της δεκαετίας, σημειώνει ο Γ. Βαρουφάκης.