Η δρομολογούμενη αποχώρηση της εταιρείας Πλαίσιο από το Χρηματιστήριο της Αθήνας αποτελεί αναμφίβολα πλήγμα για την εγχώρια κεφαλαιαγορά. Όχι επειδή η τιμή της δημόσιας πρότασης ήταν χαμηλή με αποτέλεσμα να «ριχτεί» η μειοψηφία. Αντίθετα, τα 4,58 ευρώ που προσφέρθηκαν αποτελούν ουσιαστικά το υψηλό της τελευταίας πενταετίας, με τους μετόχους να έχουν επιπλέον εισπράξει στο ενδιάμεσο χρονικό διάστημα και υψηλά μερίσματα. Ούτε επίσης διότι το ΧΑ θα χάσει ένα σημαντικό κομμάτι της εμπορευσιμότητάς του (αξία συναλλαγών 6,35 εκατ. ευρώ το τελευταίο δωδεκάμηνο).
Η ουσιαστική απώλεια έγκειται στο ότι αποχωρεί μια υγιέστατη εταιρεία που χρόνια τώρα γέμιζε με μερίσματα τους επενδυτές και συγκέντρωνε την εκτίμηση του χρηματιστηριακού κοινού (από τις πολυπληθέστερες σε συμμετοχή τακτικές γενικές συνελεύσεις, παρά το ότι ελάμβανε χώρα στη Μαγούλα Αττικής).
Σύμφωνα με το ρεπορτάζ, το «παράπονο» της οικογένειας Γεράρδου εστιαζόταν κυρίως στο ότι η ελληνική χρηματιστηριακή αγορά δεν ήταν σε θέση να απεικονίσει την «πραγματική» αξία της εταιρείας. Και ποιος μπορεί να αντιπαρατεθεί σ’ αυτό, όταν η εταιρεία πριν τη δημόσια πρόταση αποτιμάτο προς 69,5 εκατ. ευρώ, την ώρα που τα ίδια κεφάλαιά της υπερέβαιναν τα 100 εκατ. ευρώ, το P/E με βάση τα φετινά κέρδη ήταν μονοψήφιο και η εταιρεία διαθέτει ισχυρό θετικό ταμείο;
Από την άλλη πλευρά όμως, θα πρέπει να συνεκτιμηθεί και η ζημιά που έχει προκαλέσει η επιμονή των βασικών μετόχων να κατέχουν τόσο υψηλό ποσοστό στην εταιρεία. Με την οικογένεια Γεράρδου να ελέγχει πάνω από το 80% και με πολλούς μικροεπενδυτές να κρατούν «ακούνητες» τις μετοχές τους προκειμένου να εισπράττουν τα μερίσματα από μια εταιρεία που εμπιστεύονταν πλήρως, πώς να δημιουργηθεί μεγάλος όγκος συναλλαγών, να εισέλθουν δυναμικότερα θεσμικοί επενδυτές και να ανεβεί η τιμή της μετοχής;
Το ίδιο πρόβλημα άλλωστε αντιμετωπίζουν και άλλες σοβαρότατες εισηγμένες εταιρείες στο ΧΑ, οι οποίες διαπραγματεύονται σε ιδιαίτερα χαμηλές αποτιμήσεις, όταν διαθέτουν πολύ ισχυρά θεμελιώδη μεγέθη, πλην όμως η μετοχική τους διασπορά είναι περιορισμένη και οι βασικοί μέτοχοι επιμένουν να διατηρούν υψηλότατα ποσοστά.
Ενδεικτικά αναφέρουμε τις περιπτώσεις των εταιρειών Flexopack, Βογιατζόγλου, Καρέλιας και Μουσικός Οίκος Νάκα, οι οποίες κάτω από μια διαφορετική μετοχική διασπορά θα μπορούσαν να έχουν σαφώς διαφοροποιημένες αποτιμήσεις και να παίζουν ευρύτερο ρόλο στην εγχώρια χρηματιστηριακή αγορά από τον τρέχοντα. Ακόμη όμως και μετοχές του FTSE-ATHEX/25 θα μπορούσαν να έχουν ευρύτερη διασπορά, όπως για παράδειγμα οι περιπτώσεις των Viohalco, Quest Holdings και ElvalHalcor.
Σύμφωνα με το ρεπορτάζ, μεταξύ των εταιρειών αυτής της κατηγορίας υπάρχουν επιχειρηματίες που αρνούνται να πουλήσουν μετοχές τους έναντι οποιουδήποτε τιμήματος και άλλοι που είναι μεν πρόθυμοι να το πράξουν, αλλά σε πολύ υψηλότερες τιμές από τις τρέχουσες χρηματιστηριακές. Οπότε στη δεύτερη περίπτωση, οι επιχειρηματίες ζητούν πολύ υψηλότερα τιμήματα προκειμένου να μειώσουν τα ποσοστά τους, αλλά οι τιμές των μετοχών δεν ανεβαίνουν όσο το free float των τίτλων είναι περιορισμένο.
Πρόκειται για έναν γόρδιο δεσμό που θα πρέπει να κοπεί και σύμφωνα με παράγοντες της αγοράς μπορεί να γίνει κάτι τέτοιο αν υπάρξει η απαραίτητη βούληση και η σωστή προετοιμασία.