Έχουν περάσει 15 ολόκληρα χρόνια από το «ηχηρό λουκέτο» της Ασπίς Πρόνοια (Σεπτέμβριος 2009), εξέλιξη που αφενός περιγράφει με χαρακτηριστικό τρόπο την τότε απουσία ουσιαστικής εποπτείας από την ελληνική Πολιτεία (τώρα έχουμε περάσει στο αντίθετο άκρο με ευρωπαϊκούς κανονισμούς) και αφετέρου αποτυπώνει τον τρόπο που ζημιώθηκαν -χωρίς να έχουν δικαιωθεί έως σήμερα- εκατοντάδες χιλιάδες συμπολίτες μας!
Ένα πολύ μεγάλο ποσοστό των ασφαλισμένων της εταιρείας δεν θα εισπράξει ούτε ένα ευρώ, είτε γιατί δεν ενημερώθηκε για τις διαδικασίες, με αποτέλεσμα να μην υποβάλει έγκαιρα αίτηση ένταξης στον κατάλογο των δικαιούχων, είτε γιατί ο εκκαθαριστής εξαίρεσε από τη σχετική λίστα πελάτες της εταιρείας που είχαν αποκτήσει συγκεκριμένα προϊόντα (το οξύμωρο είναι πως από αυτούς που έκαναν αιτήσεις ανακοπής για το συγκεκριμένο θέμα στα ελληνικά δικαστήρια, άλλοι δικαιώθηκαν και άλλοι -για το ίδιο θέμα- όχι!).
Πώς όμως έχει σήμερα η κατάσταση; Οι δικαιούχοι (ή και συχνά οι κληρονόμοι τους, καθώς δεν είναι λίγοι όσοι εξ αυτών έχουν αποβιώσει) έχουν εισπράξει περίπου το 23% των απαιτήσεών τους, μέσα από μια διανομή του εκκαθαριστή και μέσα από δύο διανομές του Εγγυητικού Κεφαλαίου Ιδιωτικής Ασφάλισης Ζωής.
Συγκεκριμένα, το υπουργείο Οικονομικών κατά τα τελευταία χρόνια έχει ψηφίσει δύο φορές νόμο, μέσω του οποίου το Εγγυητικό Κεφάλαιο έχει προκαταβάλει στους δικαιούχους ποσά από αυτά που θα εκαλείτο να πληρώσει μετά από πολλά χρόνια (άγνωστο πότε…), όταν η διαδικασία της εκκαθάρισης της Ασπίς Πρόνοια θα είχε ολοκληρωθεί.
Σε τι μπορούν να ελπίζουν στο ορατό μέλλον οι δικαιούχοι;
Πρώτα απ’ όλα σε μια επιπλέον δόση του εκκαθαριστή (πολύ πιθανόν, εντός του 2024), ο οποίος μετά από εντατικές προσπάθειες -και σε ένα περιβάλλον θετικό για την εγχώρια κτηματαγορά- ρευστοποίησε μια σειρά ακινήτων που κατείχε η Ασπίς Πρόνοια (ενδεχομένως να μιλάμε για ένα ποσό της τάξεως των δέκα εκατ. ευρώ, ή και μεγαλύτερο).
Αυτό όμως που έχει μεγαλύτερη σημασία είναι η πρόθεση του υπουργού Οικονομικών Κωστή Χατζηδάκη να ψηφίσει νόμο, μέσω του οποίου το Εγγυητικό Κεφάλαιο θα υποχρεούται να προκαταβάλλει κάθε χρόνο συγκεκριμένο ποσοστό των διαθεσίμων του προς τους δικαιούχους της Ασπίς Πρόνοια, χωρίς κάθε φορά να χρειάζεται η νομοθετική παρέμβαση της κυβέρνησης. Αυτό που ωστόσο δεν έχει καθοριστεί είναι το ποσοστό των διαθεσίμων που θα υποχρεωθεί να προκαταβάλλει, καθώς λέγεται πως υπάρχει σημαντική απόσταση από αυτό που ζητούν οι πρώην ασφαλισμένοι της Ασπίς και εκείνου με το οποίο θα συμφωνούσε η διοίκηση του Εγγυητικού Κεφαλαίου.
Αντίθετα, δεν φαίνεται να βρίσκει ευήκοα ώτα στην κυβέρνηση το αίτημα των ασφαλισμένων για πληρωμή τους μέσα από μακροχρόνιο δάνειο που θα λάβει το Εγγυητικό Κεφάλαιο από τις τράπεζες και θα έχει την εγγύηση του Ελληνικού Δημοσίου (ενδεχομένως γιατί έχει υπάρξει θέμα και με παλαιότερα δάνεια που είχαν δοθεί με την εγγύηση του δημοσίου).
Ανακοίνωση διαμεσολαβητών
Σε κάθε περίπτωση, παρά το γεγονός ότι οι ελληνικές ασφαλιστικές εταιρείες διαθέτουν σήμερα υψηλή κεφαλαιακή επάρκεια και ελέγχονται αυστηρά από την Ευρωπαϊκή Ένωση (EIOPA), η υπόθεση της Ασπίς Πρόνοιας έχει προκαλέσει μεγάλο πλήγμα στην αξιοπιστία του κλάδου.
Η Πανελλήνια Ομοσπονδία Ασφαλιστικών Διαμεσολαβητών (ΠΟΑΔ) για τα 15 χρόνια που έχουν περάσει από την ανάκληση της άδειας λειτουργίας της Ασπίς Πρόνοια ζητεί να δοθεί λύση στην υπόθεση προς όφελος των δικαιούχων («το 2025 να είναι σταθμός στην ολοκλήρωση των διαδικασιών αποζημίωσης των Ελλήνων ασφαλισμένων πολιτών του Ομίλου Ασπίς Πρόνοια» αναφέρει χαρακτηριστικά) και συμπληρώνει μεταξύ άλλων:
«Υπάρχουν αγκυλώσεις που πρέπει να κατασταλούν, υπάρχουν φαινόμενα ολιγωρίας στις δικαστικές αποφάσεις, αλλά το σημαντικότερο όλων είναι η ανάληψη μιας γενναίας απόφασης της Πολιτείας και της Τράπεζας της Ελλάδας να ολοκληρώσει και να δικαιώσει όσους δεν βρίσκονται εγγεγραμμένοι στο προσωρινό χαρτοφυλάκιο της εταιρείας.
Πολίτες αυτής της χώρας που για οποιονδήποτε λόγο δεν επικαιροποίησαν την κατοχή ενός συμβολαίου το οποίο πλήρωναν αλλά υπήρχαν και υπάρχουν εγγεγραμμένοι στο προσωρινό χαρτοφυλάκιο. Πολίτες αυτής της χώρας που την εποχή της κρίσης έφυγαν μετανάστες και δεν ειδοποιήθηκαν για την υποχρέωση να ενταχθούν, πολίτες αυτής της χώρας που έφυγαν από τη ζωή και οι δικαιούχοι τους δεν γνώριζαν την ύπαρξη αυτού του πολίτιμου αγαθού της ασφάλειας ζωής που είχε συνάψει ο δικός τους άνθρωπος. Ολοι αυτοί και δεκάδες μόνιμα ολικά ανίκανοι για εργασία ασφαλισμένοι ταλαιπωρούνται μετά από δεκαπέντε χρόνια για να εισπράξουν αυτά που δικαιούνται. Καμιά παροχή δεν δόθηκε και κανένας Νόμος δεν εφαρμόστηκε σε όσους χτυπήθηκαν από την τύχη να είναι άρρωστοι και με την ασφαλιστική εταιρεία που επέλεξαν να στηρίξουν τα όνειρα τους σε εκκαθάριση εδώ και δεκαπέντε χρόνια».