Στρατηγική σάρωσης τεσσάρων αγορών, της Βουλγαρίας, της Ρουμανίας, της Ιταλίας, της Κροατίας, με έμφαση στα αιολικά και τις δυο πρώτες χώρες, ακολουθεί τη περίοδο αυτή η ΔΕΗ, η οποία χθες ανακοίνωσε την έναρξη κατασκευής ενός μεγάλου πάρκου με συνολικά 23 ανεμογεννήτριες και ισχύ 140 MW, στη Ρουμανία.
Σε αυτό το «σκανάρισμα» που δείχνει ότι ο κύκλος εξαγορών στα Βαλκάνια δεν έχει ακόμη ολοκληρωθεί, η επιχείρηση εστιάζει πρωτίστως σε έργα στην Αν. Ρουμανία και την Αν. Βουλγαρία, δύο περιοχές που γειτνιάζουν με τη Μαύρη Θάλασσα, με πολύ πλούσιο αιολικό δυναμικό, τόσο για χερσαία, όσο και θαλάσσια αιολικά πάρκα.
Σύμφωνα με πηγές της επιχείρησης, είναι τα σημεία με το καλύτερο δυναμικό στη Βαλκανική για αιολικά πάρκα, τεχνολογία λίαν κρίσιμη για την ευστάθεια των συστημάτων, όπως έδειξε και η απότομη άπνοια του Ιουλίου στη Ρουμανία, που συνέβαλε στο πρόσφατο «καύσωνα τιμών» στις χονδρεμπορικές αγορές της ευρύτερης γειτονιάς μας.
Καθόλου τυχαία, έναν ακριβώς χρόνο πριν, η ΔΕΗ υπέγραψε τη συμφωνία για την εξαγορά πάντα στη Ρουμανία, αιολικού πάρκου 84 MW από τη Lukoil, ενώ όλο και συχνότερα, η διοίκηση στέλνει το σήμα ότι ο από εδώ και πέρα στόχος είναι η διασφάλιση φθηνής ηλεκτρικής ενέργειας, όχι μόνο τα μεσημέρια, αλλά σε ευρύτερες «ζώνες» του 24ωρου.
Το κάδρο των υποψηφίων επενδυτικών επιλογών, πάντα με έμφαση στα αιολικά, συμπληρώνουν η Ιταλία και η Κροατία, δύο αγορές με επίσης πλούσιο δυναμικό και ισχυρές διασυνδέσεις με τη Ανατολική και Κεντρική Ευρώπη.
Σήμα για περισσότερα αιολικά
Σε μια συγκυρία που η επιχείρηση «πρασινίζει» διαρκώς, που όπως θα αποτυπώνεται στα αποτελέσματα εξαμήνου που θα ανακοινωθούν την επόμενη Τρίτη 6 Αυγούστου, έχει ήδη εξασφαλίσει το 70% της ισχύος από ΑΠΕ για το στόχο του 2026, το βάρος πέφτει όχι μόνο στη γεωγραφική, αλλά κυρίως στην τεχνολογική διασπορά του χαρτοφυλακίου της.
Ενώ από το υφιστάμενο πράσινο χαρτοφυλάκιο της ΔΕΗ, πάνω από το 50%, αφορά ανεμογεννήτριες, δεν ισχύει το ίδιο με το τεράστιο pipeline έργων, που στη συντριπτική τους πλειονότητα είναι φωτοβολταικά. Είναι μια εταιρεία που «πρασινίζει» συνεχώς, επειδή έχει έργα ΑΠΕ σε Ελλάδα και Ρουμανία, εγκατεστημένης ισχύος 4,6 GW (μαζί με τα υδροηλεκτρικά), ωστόσο από τα 2,8 GW, υπό κατασκευή ή έτοιμα προς κατασκευή, έργα, το συντριπτικό ποσοστό αφορά φωτοβολταϊκά. Το ίδιο ισχύει και για το σύνολο των 20 πράσινων GW που έχει στο portfolio της, από τα οποία θα επιλεγούν να γίνουν τα πιο αποδοτικά, και αυτά που συνδυάζουν γεωγραφική και τεχνολογική διασπορά.
Το διπλό «καπέλο» της ΔΕH
Η ανάγκη δημιουργίας ενός τέτοιου τύπου πράσινου χαρτοφυλακίου, υπαγορεύεται, όπως λένε πηγές της διοίκησης, από το διπλό «καπέλο» που φοράει πλέον η ΔΕΗ: Του utility και εκείνο του περιφερειακού παίκτη. Αφενός πρέπει να καλύπτει τις ανάγκες των πελατών της, όπου έχει μερίδιο μεγαλύτερο από τη παραγωγική της ικανότητα, αφετέρου πρέπει να αναζητά επενδυτικές ευκαιρίες με υψηλές αποδόσεις και κυρίως να γίνει ακόμη πιο ανταγωνιστική στο διασυνοριακό trading στη ΝΑ Ευρώπη.
Αυτή ακριβώς η ανάγκη να ενισχύσει τις ευκαιρίες για trading στη περιοχή, αλλά για να το κάνει πιο προβλέψιμο, δηλαδή με πράσινη παραγωγή 24ωρου βάσεως, περιορίζοντας τα ρίσκα, την αναγκάζει να αυξήσει αισθητά το αποτύπωμά της στα αιολικά και να αποκτήσει έργα με όσο το δυνατόν μεγαλύτερη γεωγραφική διασπορά.
Ακριβώς όπως επεκτάθηκε στα φωτοβολταϊκά, με βάση τη λογική όταν δεν έχει ήλιο στην Ελλάδα, θα έχει π.χ. στη Ρουμανία, έτσι κινείται και στα αιολικά. Σε μια λογική ότι όταν δεν θα φυσάει στην Ελλάδα, θα φυσάει π.χ. στη Βουλγαρία, την Ιταλία ή σε κάποια άλλη χώρα της γειτονιάς.
Στον αντίποδα, την ίδια στιγμή που έχει άπνοια στη Ρουμανία, όπως πριν από μερικές εβδομάδες, όταν ενέσκηψε καύσωνας στις χονδρεμπορικές τιμές της Βαλκανικής, μπορεί μια ισχυρή αιολική παραγωγή στην Ελλάδα, να αποδειχθεί game changer για τις διασυνοριακές συναλλαγές.
Ενα στα τέσσερα έργα του pipeline
Το ενεργειακό μείγμα άλλωστε, όσο πιο εξισορροπημένο είναι, τόσο περιορίζει και τον κίνδυνο απότομων spikes, όπως αυτά που είδαμε στο «διάδρομο» Ρουμανίας - Βουλγαρίας- Ελλάδας, όταν η Ουγγαρία, λόγω του ενεργειακού της ελλείμματος, «τραβούσε» από εμάς τεράστιους όγκους.
Σε αδρές γραμμές αυτό είναι το concept που διέπει τη στρατηγική της ΔΕΗ στη παρούσα συγκυρία, γεγονός που σημαίνει ότι το υφιστάμενο pipeline των 20 GW κυρίως φωτοβολταϊκών και δευτερευόντως αιολικών, θα μεγαλώσει κι άλλο. Δεν σημαίνει ότι όλα αυτά τα GW θα μετουσιωθούν σε έργα. Στατιστικά από το πράσινο pipeline μιας ενεργειακής επιχείρησης είθισται να υλοποιείται το 25%. Το πολύ ένα στα τέσσερα έργα. Στο τέλος δηλαδή της ημέρας, ο όμιλος θα επιλέξει εκείνα με τις πιο υψηλές αποδόσεις.
Ακτινογραφώντας αυτά τα 20 GW, πάνω από το 56% (11,3 GW) αφορούν έργα αμιγώς της ΔΕH και ένα 44% (8,9 GW) όσα προωθεί από κοινού με άλλους partner, δηλαδή Metlen, RWE, Intrakat και Motor Oil. Σημειωτέον ότι από τα περίπου 90 φωτοβολταϊκά της συμφωνίας με τη Metlen, όταν ολοκληρωθούν, η ΔΕΗ έχει το option να αποκτήσει το 100% του μεριδίου της και να τα συμπεριλάβει στο portfolio της.
Συνεχώς μειούμενη συμμετοχή του λιγνίτη
Ταυτόχρονα με τις ΑΠΕ, η ΔΕΗ προχωρά την απανθρακοποίηση, καθώς ο λιγνίτης, όπως έδειξε η πρόσφατη λειτουργία των λιγνιτικών μονάδων στη διάρκεια της «μίνι» κρίσης του Ιουλίου, είναι πανάκριβο καύσιμο. Είναι μονάδες βάσης, όχι αιχμής, όπως του φυσικού αερίου, δηλαδή καθόλου ευέλικτες και τόσο ακριβές, ώστε δεν μπορούν να δουλεύουν πχ 15 ώρες τον χρόνο, όπως τις χρησιμοποιεί ο ΑΔΜΗΕ.
Η πρόοδος στην απολιγνιτοποίηση, θα αποτυπώνεται και στα αποτελέσματα της επόμενης Τρίτης 6 Αυγούστου, καθώς και η επίδοση μείωσης των εκπομπών ρύπων κατά 57% σε σχέση με το 2019. Κρίσιμο στοιχείο και για την πορεία του ομολόγου με ρήτρα αειφορίας (Sustainability Linked Bond- SLB), ύψους 500 εκατ. ευρώ που εξέδωσε το 2021 και λήγει το 2028. Εάν η επιχείρηση δεν είχε πετύχει τον στόχο, τότε το επιτόκιο των τίτλων θα επιβαρύνονταν με προσαύξηση κατά 50 μονάδες βάσης από την επόμενη πληρωμή κουπονιού.