Ως η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι, οδηγώντας την Εθνική να «παγώσει» τη διαπραγμάτευση με τη CVC, για την πώληση του 80% της Εθνικής Ασφαλιστικής, λειτούργησαν οι όροι τους οποίους έθεσε το fund, για τα παλαιά προγράμματα Υγείας και Ζωής της ασφαλιστικής.
Σύμφωνα με επιβεβαιωμένες πληροφορίες, η CVC ζήτησε από την Εθνική Τράπεζα να αναλάβει μέρος των κινδύνων που προκύπτουν από ισόβια προγράμματα υγείας απεριόριστης κάλυψης και χωρίς ρήτρες αναπροσαρμογής. Αντίστοιχη δέσμευση ανάληψης κινδύνου ζητήθηκε και για το χαρτοφυλάκιο συμβολαίων Ζωής με εγγυημένες αποδόσεις.
Πρόκειται για προγράμματα, η διάθεση των οποίων ξεκίνησε τη δεκαετία του 1990. Τα μεν προγράμματα Ζωής εγγυημένου κεφαλαίου ή και επιτοκίου αποτελούσαν κοινό τόπο, τότε, για μεγάλο μέρος της ασφαλιστικής αγοράς, αποδείχθηκαν, όμως, επαχθές «βάρος», σε περιόδους χαμηλών ή αρνητικών επιτοκίων, όπως η τρέχουσα.
Όσον αφορά στα προγράμματα υγείας, απεριόριστης κάλυψης και χωρίς ρήτρα αναπροσαρμογής, η Εθνική μείωσε μεν, κατά την προηγούμενη δεκαπενταετία, τον αριθμό τους, εκτιμάται, όμως, ότι παραμένουν πάνω από 3.000 τέτοια συμβόλαια. Παρότι ο αριθμός τους είναι μικρός, το Solvency ΙΙ τα αντιμετωπίζει ως προγράμματα μακροπρόθεσμων εγγυήσεων, επιβάλλοντας στην ασφαλιστική να δεσμεύει αυξημένα κεφάλαια.
Επίσης, δεν φαίνεται να εμπίπτουν στη δυνατότητα αναπροσαρμογής ασφαλίστρων, που παρείχε η τροπολογία Γεωργιάδη και αυτό διότι εξαρχής δεν προέβλεπαν οιαδήποτε ρήτρα αναπροσαρμογής ασφαλίστρου.
Το private equity fund ζήτησε από την Εθνική να αναλαμβάνει μέρος της ζημιάς από τα δύο παραπάνω χαρτοφυλάκια, μέσω ενός σύνθετου μηχανισμού, ο οποίος είχε αναγωγή στο ομόλογο μειωμένης εξασφάλισης (Tier II), το οποίο έχει εκδώσει η ασφαλιστική και έχει καλύψει η Εθνική Τράπεζα, ονομαστικής αξίας 50 εκατ. ευρώ. To Tier II θα λειτουργούσε, δηλαδή, ως «αμορτισέρ», προκειμένου να μην επιβαρύνονται οι δείκτες φερεγγυότητας της ασφαλιστικής.
Παρότι η πλευρά της Εθνικής αναγνωρίζει ότι το πρόβλημα με τα συγκεκριμένα υποχαρτοφυλάκια, σημειώνει το μικρό τους βάρος στη συνολική παραγωγή της Εθνικής Ασφαλιστικής και το πόσο «θωρακισμένη» είναι η τελευταία για να αντιμετωπίσει τέτοιας μικρής έκτασης κινδύνους.
Αυτό, όμως, που οδήγησε την τράπεζα να διακόψει τη διαπραγμάτευση ήταν το γεγονός ότι είχε ήδη κάνει σημαντικές υποχωρήσεις, σε σειρά θεμάτων. Υποχωρήσεις που οδηγούσαν σε ένα αισθητά χαμηλότερο τίμημα, έναντι τόσο της καθαρής θέσης της ασφαλιστικής (1,08 δισ. ευρώ στο τέλος του 2019) όσο και έναντι των προ φόρων κερδών (81,7 εκατ. ευρώ).
Πρακτικά, η Εθνική υπονοεί ότι η CVC έτεινε να εκμεταλλευτεί το γεγονός ότι αποτελούσε τον μοναδικό ενδιαφερόμενο σε ένα διαγωνισμό υπό ασφυκτικό χρονοδιάγραμμα, λόγω της δέσμευσης έναντι της DG Comp για ολοκλήρωση της πώλησης ως το τέλος του 2020, εγείροντας όλο και μεγαλύτερες αξιώσεις.
Υπενθυμίζεται ότι η Εθνική Ασφαλιστική επιχείρησε το καλοκαίρι του 2019 να εξαγοράσει πρόωρα unit linked συμβόλαια με εγγυημένο κεφάλαιο, προσφέροντας στους κατόχους τους ποσά υψηλότερα από αυτά που είχαν καταβάλει ως τότε. Δεν είναι σαφές αν το εγχείρημα έτυχε ανταπόκρισης.