Εβδομάδες τώρα διεξάγεται μία πολυμέτωπη μάχη μετοχικών και κατ’ επέκταση διοικητικών αλλαγών στην Ελλάκτωρ, με την έκβασή της όμως να αργεί, διαψεύδοντας όσους προεξοφλούσαν ραγδαίες -και ενδεχομένως αναίμακτες- εξελίξεις.
Από τις 16 Σεπτεμβρίου, όπου η Reggeborgh Invest ενημέρωσε πως κατέχει 4,96% του μετοχικού κεφαλαίου του κατασκευαστικού ομίλου και πως έχει συνάψει από τις 11 Σεπτεμβρίου συμφωνία call option για το 12,55% (το ποσοστό δηλαδή που κατέχει στην Eλλάκτωρ ο Λεωνίδας Μπόμπολας), με δυνατότητα άσκησης του εν λόγω του δικαιώματος προαίρεσης μέχρι τα μέσα Μαρτίου 2021, οι φήμες για εξελίξεις φούντωσαν. Άλλωστε το γεγονός ότι η Reggeborgh Invest κατέχει το 30,26% του μετοχικού κεφαλαίου της ΓΕΚ ΤΕΡΝΑ άφηνε πολλά περιθώρια για ανάπτυξη σεναρίων.
Πολύ περισσότερο, με δεδομένη την ανάγκη να εισρεύσει νέο χρήμα στον κατασκευαστικό βραχίονα Ακτωρ, αλλά και το γεγονός ότι οι αδερφοί Καλλιτσάντση είχαν ήδη δανειστεί από το αμερικανικό fund Farallon πάνω από 50 εκατ. ευρώ για να πάρουν τον έλεγχο της Eλλάκτωρ το 2018, θέτοντας ενέχυρο το σύνολο του 25,58% του μετοχικού κεφαλαίου που ελέγχουν, καθιστούσαν την ολλανδική Reggeborgh Invest φαβορί για να επικρατήσει σε μία ενδεχόμενη μετοχική διαμάχη.
Η πορεία όμως μέχρι στιγμής των εξελίξεων δείχνει πως μία μετοχική και διοικητική ανατροπή στην Eλλάκτωρ δεν είναι τόσο εύκολη ούτε τόσο απλή για πολλούς και διαφορετικούς λόγους. Πρώτον, μπορεί η Farallon να έχει λάβει ως ενέχυρο τις μετοχές των αδερφών Καλλιτσάντση, αλλά για να πουληθούν αυτές στους Ολλανδούς ή σε οποιοδήποτε άλλον, πρέπει να έχει και τη σύμφωνη γνώμη των αδερφών Καλλιτσάντση, αφού η Pemanoaro, που είναι το κοινό σχήμα που ελέγχει τις μετοχές τους, είναι εκείνη που τελικά θα βάλει το πωλητήριο κι όχι η Farallon.
Το δεδομένο αυτό περιπλέκει ακόμα περισσότερο τα πράγματα αφού μέχρι στιγμής φαίνεται πως οι αδερφοί Καλλιτσάντση μπορεί να έχουν διαφορετικές επιθυμίες για το μέλλον και τη σχέση τους με την Eλλάκτωρ ή μπορεί να επιδεικνύουν διαφορετική στάση για να δυσχεράνουν τις διαπραγματεύσεις, εκμεταλλευόμενοι και τις φήμες που υπάρχουν διαχρονικά στην αγορά για μεταξύ τους ασυμφωνία χαρακτήρων. Είτε εκούσια είτε ακούσια, γεγονός είναι ότι ο Αναστάσιος και ο Δημήτρης Καλλιτσάντσης μέχρι στιγμής έχουν αποφύγει να πάρουν ξεκάθαρη θέση και στις κατ’ ιδίαν συζητήσεις τους με τη Reggeborgh και τη Farallon αλλά και δημοσίως.
Είναι χαρακτηριστικό ότι παρά τα δημοσιεύματα και τις φήμες που έχουν φουντώσει εδώ και ένα μήνα για επικείμενη γενική συνέλευση, για αύξηση μετοχικού κεφαλαίου, για αλλαγή Δ.Σ. αλλά και για ενδιαφέρον Ελλήνων εφοπλιστών, η Eλλάκτωρ τηρεί σιγή ασυρμάτου και στις δημοσιογραφικές κρούσεις, το μόνο που απαντά η οικογένεια Καλλιτσάντση είναι «μόνο αν διασφαλίζεται το καλό της Eλλάκτωρ», αφήνοντας να εννοηθεί ότι δεν έχουν λάβει ακόμα τις εγγυήσεις που θα τους έκαναν να συναινέσουν σε μία βελούδινη αλλαγή σκυτάλης στον όμιλο.
Δεύτερον, μπορεί η Farallon μέχρι στιγμής να μην έχει δει τη μετοχή της Eλλάκτωρ να αποκτά την προσδοκώμενη απόδοση, όμως δεν έχει και κανένα λόγο να συναινέσει στην πώληση του ποσοστού που κατέχουν οι αδερφοί Καλλιτσάντση στους Ολλανδούς επί ζημία, ούτε φυσικά να συναινέσουν σε αυτό τα δύο αδέρφια.
Το αμερικανικό fund δάνεισε 50 εκατ. ευρώ με ένα επιτόκιο που εκτιμάται στο 7% ή 9% με ορίζοντα τριετίας, δηλαδή μέχρι το καλοκαίρι (Ιούνιο) του 2021. Ασχέτως του σε ποια τιμή (1,60 - 2,15 ευρώ) αγοράστηκαν το καλοκαίρι του 2018 οι μετοχές από τους αδερφούς Καλλιτσάντση, με τις οποίες αύξησαν το ποσοστό τους από 11,5% σε 25,6%, η Farallon πρέπει να πάρει πίσω στο τέλος της τριετίας κατ’ ελάχιστον 50 εκατ. ευρώ του κεφαλαίου συν 10-20 εκατ. (τόκοι 3 ετών με επιτόκιο 7-9% το έτος), άρα 60-70 εκατ. ευρώ.
Τα ερωτήματα
Με τα σημερινά δεδομένα και τιμή μετοχής 1,4 ευρώ, το σύνολο των 54.815.876 μετοχών των αδερφών Καλλιτσάντση αποτιμάται σε κάτι παραπάνω από 76 εκατ. ευρώ. Άρα καλύπτει τα 60-70 εκατ. της Farallon. Και εδώ προκύπτουν μερικά ερωτήματα: Πρώτον, γιατί να βιαστεί η Farallon να συναινέσει σε μία πώληση σήμερα με τιμή προς 1,4 ευρώ ανά μετοχή, όταν βάσει της δανειακής σύμβασης έχει ως ενέχυρο τις μετοχές μέχρι το επόμενο καλοκαίρι και άρα θα μπορούσε να τις πουλήσει τότε ακριβότερα;
Δεύτερον, γιατί να συναινέσουν οι αδερφοί Καλλιτσάντση αντίστοιχα σε μία πώληση που τους αφήνει χωρίς κανένα οικονομικό ενδιαφέρον, όταν κι εκείνοι έχουν την πεποίθηση ότι τα χειρότερα για την Eλλάκτωρ έχουν περάσει και άρα το πιθανότερο είναι πως η μετοχή μπορεί να πάρει την άνοδο το επόμενο διάστημα;
Στα παραπάνω ερωτήματα, μία απάντηση θα μπορούσε να είναι πως η Reggeborgh, ελέγχοντας πλέον επισήμως το 5,43% κι ασκώντας το call option για το 12,5% του Λ. Μπόμπολα, φτάνει στο 17,5% και αν ισχύουν οι φήμες ότι εμμέσως ελέγχει άλλο ένα 10%, έχει αναδειχθεί στην πραγματικότητα κι εκείνη σε μεγαλομέτοχο της Eλλάκτωρ, κατέχοντας το 28% του μετοχικού κεφαλαίου έναντι του 25,58% που ελέγχουν άμεσα οι αδερφοί Καλλιτσάντση και ενός επιπλέον ποσοστού τουλάχιστον 3% που κατέχουν απόλυτα φίλιες προς αυτούς δυνάμεις. Άρα, αν η Reggeborgh κινηθεί επιθετικά, ζητώντας μία Έκτακτη Γενική Συνέλευση και ένα νέο Διοικητικό Συμβούλιο, η Farallon θα βρεθεί μπλεγμένη σε μία μάχη και ανεξάρτητα από την έκβασή της, θα έχει χάσει έναν ενδιαφερόμενο αγοραστή, που σήμερα της εγγυάται την ελάχιστη απόδοση της επένδυσής της.
Την απόφαση όμως της Farallon περιπλέκει ακόμα περισσότερο η πληροφορία που είδε πρόσφατα το φως και η οποία όσο περνούν οι μέρες φαίνεται πως ισχύει, ότι δηλαδή υπάρχει σοβαρό ενδιαφέρον για εξαγορά του ποσοστού των αδερφών Καλλιτσάντση από τους εφοπλιστές Γιάννη Καϋμενάκη και Δημήτρη Μπάκο, οι οποίοι μάλιστα φαίνονται διατεθειμένοι να χρηματοδοτήσουν και την Ακτωρ, καθιστώντας τη φημολογούμενη ΑΜΚ αλλά και την ατέρμονη διαπραγμάτευση με τις τράπεζες για δάνειο στην κατασκευαστική θυγατρική της Eλλάκτωρ άνευ αντικειμένου και ουσίας.
Τι θα συμβεί λοιπόν αν η Farallon και οι αδερφοί Καλλιτσάντση επιλέξουν τους εφοπλιστές αντί των Ολλανδών ή ακόμα χειρότερα, τι θα γίνει αν η Farallon και η πλευρά Καλλιτσάντση αποφασίσουν να πάρουν το ρίσκο και να μην πουλήσουν τώρα αλλά να περιμένουν τις επόμενες κινήσεις των Ολλανδών;
Θα προχωρήσει για παράδειγμα η Reggenborgh στην άσκηση του call option και θα πάει σε μία εχθρική έκτακτη γενική συνέλευση με 28% απέναντι στο 25-30% των αδερφών Καλλιτσάντση και της Farallon;
Πρόκειται αναμφίβολα για ένα πολύ μεγάλο ρίσκο, αφού -με βάση το μετοχολόγιο που είχε αναρτηθεί στα γραφεία της Eλλάκτωρ στη Γενική Συνέλευση της 10ης Σεπτεμβρίου- δεν υπάρχουν πλέον άλλα funds με σημαντικά ποσοστά, όπως υπήρχαν στο proxy fight του 2018, άρα θα είναι μία μάχη που και για τους δύο ξεκινά από σχεδόν την ίδια αφετηρία και διεκδικούν αμφότεροι τη «λαϊκή» ψήφο, δηλαδή στοχεύουν στη λιανική και στους μικρομετόχους, όπου κανείς δεν μπορεί να προδιαγράψει πώς θα κινηθούν.
Εναλλακτικά, θα μπει η Reggenborgh σε μία ενδεχόμενη αύξηση μετοχικού κεφαλαίου της τάξης των 50 εκατ. ευρώ, με το ποσοστό 5,43% που κατέχει και το 12,5%, που θα πρέπει να αγοράσει από τον Λ. Μπόμπολα; Δηλαδή θα δαπανήσει 37,5 εκατ. ευρώ (1,40 ευρώ επί των 26.882.023 μετοχών που αντιστοιχούν στο 12,5% του Λ. Μπόμπολα) για την άσκηση του call option συν άλλα 9 εκατ. ευρώ για συμμετοχή στην αύξηση με ποσοστό 18% που θα ελέγχει άμεσα; Είναι διατεθειμένη να δώσει δηλαδή περί τα 45 εκατ. ευρώ για να αποκτήσει το ποσοστό του Λ. Μπόμπολα και να ρίξει χρήμα στην ΑΚΤΩΡ, με τον κίνδυνο να καταλήξει στο τέλος χωρίς συμμετοχή στη διοίκηση και με ένα ποσοστό 18% (άμεσα) ή 28% (έμμεσα, αν υποθέσουμε ότι ελέγχει μέσω τρίτων άλλο 10%) και απέναντί της τη Farallon με τους αδερφούς Καλλιτσάντση στο 30%;
Ερώτημα φυσικά παραμένει και το αν η Farallon έχει διάθεση να συμμετάσχει σε μία αύξηση κεφαλαίου με τους αδερφούς Καλλιτσάντση κι άρα να αυξήσει το ποσό που τους έχει ήδη δανείσει, όπως και το τι θα γίνει αν αποφασίσει να παραμείνει και να συνταχθεί με τους Ολλανδούς ο ένας από τους δύο αδερφούς. Κι όλα αυτά με δεδομένο ότι δεν πρέπει να ξεπεραστεί από τους Ολλανδούς και το ποσοστό της καταστατικής πλειοψηφίας, που θα τους οδηγούσε αναγκαστικά σε μία δημόσια πρόταση.
Συνεπώς τα πράγματα δεν είναι τόσο απλά όσο φαίνονται και οι όποιες εξελίξεις, για να έρθουν, θα πρέπει να ξεκαθαρίσει τι ακριβώς θέλουν οι εμπλεκόμενοι και σε ποιο βαθμό είναι διατεθειμένοι να το διεκδικήσουν. «Τα βελούδινα διαζύγια δεν επιτυγχάνονται με bullying και οι μάχες μπορεί να γίνουν πολύ αιματηρές, αν ένας από τους δύο δεν έχει τίποτα να χάσει», σημειώνει χαρακτηριστικά πρόσωπο που παρακολουθεί από κοντά τις διαπραγματεύσεις.