Το αυξημένο ενεργειακό κόστος φαίνεται πως αποτελεί ένα ακανθώδες ζήτημα για τις ενεργοβόρες βιομηχανίες, οι οποίες παρακολουθούν με έντονο προβληματισμό μια σειρά από ζητήματα όπως το θέμα του ελλείμματος του ειδικού λογαριασμού για τις ΑΠΕ, όσο και το θέμα της «κοινωνικοποίησης» του 50% των έργων ΑΠΕ που υλοποιούνται στη χώρα.
Για το συγκεκριμένο θέμα προβλέπεται πως για τα έργα του Ελληνικού Δικτύου Διανομής Ηλεκτρικής Ενέργειας και του Ελληνικού Δικτύου Μεταφοράς Ηλεκτρικής Ενέργειας, το 50% του κόστους εντάσσεται στη ρυθμιζόμενη περιουσιακή τους βάση και ανακτάται πλήρως μέσω των Χρεώσεων Χρήσης Συστήματος. Το υπόλοιπο 50% προβλέπει την επιβάρυνση των παραγωγών που εκμεταλλεύονται τα συγκεκριμένα έργα. Να σημειωθεί πως το υπουργείο Ενέργειας δεν αποκλείεται να επανεξετάσει το συγκεκριμένο θέμα και μάλιστα περιμένει την απάντηση της Κομισιόν για τον εάν η ανάκτηση του 50% του κόστους, μέσω των χρεώσεων χρήσης, αποτελεί κρατική ενίσχυση.
Η Ρυθμιστική Αρχή Αποβλήτων Ενέργειας και Υδάτων προτείνει τα συγκεκριμένα έργα να μην αποζημιώνονται με βάση το Μεσοσταθμικό Κόστος Κεφαλαίου (WACC), αλλά με βάση το κόστος δανεισμού. Παράλληλα για τις ενεργοβόρες βιομηχανίες σημαντικό πρόβλημα είναι εκείνο του ΕΤΜΕΑΡ καθώς εκκρεμεί η εκκαθάρισή του για τα προηγούμενα τρία χρόνια, με αποτέλεσμα οι επιλέξιμες επιχειρήσεις της Μέσης Τάσης (ΜΤ) να χρεώνονται με 8,78 ευρώ/MWh αντί 2,55 ευρώ/MWH.
Οι ενεργοβόρες βιομηχανίες εστιάζουν την προσοχή τους στο γεγονός ότι δεν υπάρχουν πλέον σταθερά τιμολόγια για τις βιομηχανίες μέσης και υψηλής τάσης, με αποτέλεσμα η χρέωση να γίνεται με προμήθεια ανά ώρα μέσα από το χρηματιστήριο ενέργειας.
Όπως ανέφερε ο κ. Αντώνης Κοντολέων, Πρόεδρος της Ένωσης Βιομηχανικών Καταναλωτών Ενέργειας, μιλώντας την Τρίτη σε ημερίδα για την ενεργειακή αποδοτικότητα στη βιομηχανία, λόγω της ενεργειακής κρίσης πολλές βιομηχανίες έντασης ενέργειας σταμάτησαν ή συρρικνώθηκαν (αλουμίνιο, χαλυβουργίες, λιπάσματα), χωρίς μέχρι σήμερα να διαφαίνεται η επανεκκίνηση.
Όπως εξήγησε, το αποτέλεσμα αυτό οφείλεται στην αβεβαιότητα σε μεσομακροπρόθεσμο ορίζοντα για το κόστος ενέργειας και στην έλλειψη αναπτυξιακών κινήτρων. Μάλιστα, έκανε λόγο για εμμονή των Βρυξελλών στην πολιτική της πράσινης μετάβασης με κάθε κόστος. «Στη χώρα μας απουσιάζει μια συνεκτική βιομηχανική πολιτική και περιορίζεται μέχρι στιγμής στο «κάντε συμβάσεις με παραγωγούς ΑΠΕ, ΡΡΑ» πρόσθεσε.
Ο κ. Κοντολέων ανέφερε ακόμα πως οι τιμές στις οποίες προσφέρονται τα πράσινα μακροχρόνια συμβόλαια (ΡΡΑs) είναι πολύ υψηλές, ενώ επεσήμανε πως ήδη παρατηρείται «κανιβαλισμός» των τιμών τις ώρες ηλιοφάνειας λόγω της υψηλής διείσδυσης των φωτοβολταϊκών, χωρίς αύξηση της ζήτησης και των εξαγωγών. «Τα μακροχρόνια ΡΡΑs με φωτοβολταϊκά εμπεριέχουν σημαντικό επιχειρηματικό ρίσκο, όταν μάλιστα καλύπτουν ενέργεια υψηλότερη αυτής που απορροφά η εγκατάσταση», είπε καταλήγοντας.