Το νερό ήταν και παραμένει δημόσιο αγαθό και δεν ιδιωτικοποιείται. Το νομοσχέδιο που συζητείται είναι απαραίτητο, διότι στα δημόσια μονοπώλια πρέπει να υπάρχει έλεγχος και εποπτεία, αλλά και ρύθμιση της τιμολογιακής τους πολιτικής από την Πολιτεία με σκοπό την προστασία των καταναλωτών. Αυτά υπογράμμισε, μεταξύ άλλων, ο Υπουργός Περιβάλλοντος κι Ενέργειας, Κώστας Σκρέκας, μιλώντας στη Βουλή, επί του αιτήματος αντισυνταγματικότητας που κατέθεσε ο ΣΥΡΙΖΑ.
Ο Υπουργός ΠΕΝ προχώρησε σε πλήρη ανασκευή των ανυπόστατων ισχυρισμών της αντιπολίτευσης περί δήθεν «ιδιωτικοποίησης» του νερού. Ο Κώστας Σκρέκας, ανέδειξε, επίσης, την ανάγκη λογοδοσίας των φορέων διαχείρισης υδάτων και κατέθεσε στοιχεία που δείχνουν καθαρά την ανάγκη εποπτείας κι ελέγχου στο συγκεκριμένο πεδίο.
Αναλυτικότερα, ο Υπουργός Περιβάλλοντος και Ενέργειας, μιλώντας στη Βουλή στο πλαίσιο του ελέγχου αντισυνταγματικότητας που κατέθεσε ο ΣΥΡΙΖΑ ανέφερε, μεταξύ άλλων, και τα ακόλουθα:
- Δεν αναφέρεται πουθενά στην έκθεση της επιστημονικής υπηρεσίας της Βουλής ότι οι διατάξεις του νομοσχεδίου προς ψήφιση είναι αντισυνταγματικές.
- Γιατί προχωρούμε σε αυτή τη νομοθετική πρωτοβουλία; Διότι ειδικά όταν έχουμε δημόσια μονοπώλια, εκεί χρειάζεται να υπάρχει τόσο η ρύθμιση της τιμολογιακής πολιτικής όσο και ο έλεγχος και η εποπτεία για τις υπηρεσίες που αυτά παρέχουν.
- Η πολιτεία δεν εκχωρεί καμία αρμοδιότητα σχεδιασμού υδατικής πολιτικής προς μία ρυθμιστική αρχή. Αναφέρεται ρητά στο νομοσχέδιο ότι το Υπουργείο Περιβάλλοντος και Ενέργειας είναι ο αρμόδιος φορέας που χαράσσει την πολιτική για την προστασία και τη διαχείριση των υδάτων.
- Αναθέτουμε αρμοδιότητες μόνο εποπτείας και ελέγχου στη Ρυθμιστική Αρχή. Δεν αναθέτουμε σε καμία περίπτωση τον καθορισμό της τιμολογιακής πολιτικής.
- Είναι ξεκάθαρο: Δεν προβλέπεται και δεν υποκρύπτεται καμία παρούσα ή μελλοντική ιδιωτικοποίηση των φορέων διαχείρισης υδάτων.
- Το νερό δεν είναι εμπορεύσιμο προϊόν. Θωρακίζουμε τη λογοδοσία των φορέων διαχείρισης ύδατος και τη διαφάνεια, υπέρ των καταναλωτών.
- Για πρώτη φορά στην Ελλάδα ρυθμίζεται κατά τρόπο συνεκτικό το πεδίο της Ρυθμιστικής και Ελεγκτικής εποπτείας των φορέων που διαθέτουν το αποκλειστικό δικαίωμα παροχής υπηρεσιών ύδατος στη γεωγραφική περιοχή τοπικής τους αρμοδιότητας, δηλαδή σε δήμους, νομικά πρόσωπα δημοσίου δικαίου (ΟΤΑ, ΔΕΥΑ) κλπ.
- Αυτή τη στιγμή υπάρχουν 295 φορείς παροχής ύδατος. Μόλις το 38% αναρτά τα στοιχεία που οφείλει και δεν γνωρίζουμε καν αν μετρούν συστηματικά την ποιότητα του νερού που παρέχουν στους πολίτες.
- Σύμφωνα με στοιχεία που δηλώνουν οι ίδιες οι ΔΕΥΑ, έχουν απώλειες μέχρι και 62%. Υπάρχουν ΔΕΥΑ που χρεώνουν δυο φορές πιο ακριβά το νερό στους δημότες τους, με βάση τα στοιχεία που εκείνες αναφέρουν.
- Μια Ανεξάρτητη Δημόσια Ρυθμιστική Αρχή είναι δημόσιος έλεγχος. Για ποιο λόγο ο ΣΥΡΙΖΑ θέλει να παραμείνει αυτός ο έλεγχος και η εποπτεία στη Γενική Διεύθυνση Περιβάλλοντος; Μήπως για να αποφασίζει ο εκάστοτε Υπουργός και η εκάστοτε κυβέρνηση αν θα επιβάλλει πρόστιμα στους Δήμους; Αυτά είναι ρουσφέτια, όχι εκείνα που αναπόδεικτα μας κατηγορεί η αντιπολίτευση.
- 2015-2019: Κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, επιβλήθηκαν συνολικά μόλις 9 πρόστιμα. 2019- 2020: Κυβέρνηση ΝΔ, επιβλήθηκαν συνολικά 62 πρόστιμα.
Ε. Τσακαλώτος: Το νερό είναι για τον ιδιωτικό τομέα, το μπλε πετρέλαιο
«Σας χωρίζει μεγάλη απόσταση από την κοινωνία. Και τη θέση της διαμεσολάβησης παίρνει η επικοινωνία. Απλώς η επικοινωνία μπορεί να σας φτάσει μέχρι ένα σημείο. Από εκεί και πέρα, όταν η απόσταση με την πραγματικότητα είναι τόσο μεγάλη η επικοινωνία δεν μπορεί να κάνει τη δουλειά της. Και μένουν επικοινωνιακά τρικ στο στυλ ότι φταίει το κράτος για αυτό που έγινε στα Τέμπη. Αλήθεια το κράτος φταίει;»
Τα παραπάνω είπε, μεταξύ άλλων, στην τοποθέτησή του ο Ε. Τσακαλώτος, Κοινοβουλευτικός Εκπρόσωπος του ΣΥΡΙΖΑ-Προοδευτική Συμμαχία, στη συζήτηση για το πολυνομοσχέδιο του ΥΠΕΝ στην Ολομέλεια της Βουλής.
«Το πρόβλημα του ελληνικού κράτους και πριν από τη μεταπολίτευση -αλλά ας μιλήσουμε μόνο για μετά- δεν είναι ότι ήταν δημόσιος χώρος αλλά ήταν ότι δεν ήταν αρκετά δημόσιος. Αυτό ήταν το βασικό πρόβλημα. Ήταν ένα δίκτυο όπου κυριαρχούσαν τα ιδιωτικά συμφέροντα. Εσείς ποτέ δεν είχατε την αίσθηση του δημοσίου συμφέροντος.
Είστε στα πάντα υπέρ των ιδιωτικοποιήσεων. Για αυτό και πάντα κάνατε υπεργολαβίες και απευθείας αναθέσεις για να υπηρετήσετε τα ιδιωτικά συμφέροντα. Στη σύμβαση για το σιδηρόδρομο, τα 600 εκατομμύρια υποχρέωση της ιδιωτικής εταιρείας συνοδεύονταν από την υποχρέωση του κράτους να προχωρήσει σε μέτρα ασφάλειας. Και ξαφνικά αυτές οι συμφωνίες που έχουν την υπογραφή του κυρίου Καραμανλή εξαφανίζονται και επανέρχονται χωρίς ούτε την υποχρέωση για τα 600 εκατομμύρια ούτε την υποχρέωση τη δική σας να υλοποιήσετε μέτρα ασφαλείας.
Και φτάνουμε στο μεγάλο ζήτημα του νερού. Το νερό που είναι για τον ιδιωτικό τομέα ο μπλε χρυσός, το μπλε πετρέλαιο. Όπου η προσφορά μειώνεται και η ζήτηση αυξάνεται παγκοσμίως, και άρα υπάρχει μεγάλο πεδίο για κέρδη.
Και φέρνετε αυτό το νομοσχέδιο και μας λέτε όλοι σας, «μα που την είδατε την ιδιωτικοποίηση; Αυτά τα λέει μόνο η αντιπολίτευση.» Ο συνήγορος του πολίτη είναι αποκαλυπτικός, το νερό μετατρέπεται από δημόσιο αγαθό σε εμπορεύσιμο προϊόν.
Διεθνώς υπάρχουν πολλοί που λένε ότι πρέπει το νερό να μπει στην αγορά για να μειωθεί η ζήτηση.
Και είδαμε στην Αυστραλία τι έγινε όπου η τιμή του νερού είναι τέτοια ώστε να μπορούν οι πλούσιοι να έχουν ιδιωτικές πισίνες αλλά να είναι ακριβό το νερό για τα μεσαία και τα χαμηλά στρώματα.
Και στη Βρετανία η ιδιωτικοποίηση του νερού τι έφερε; Ιδιώτες επενδυτές που αύξησαν τις τιμές, μοίρασαν μεγάλα μερίσματα στους μετόχους τους και όταν έφυγαν, άφησαν τεράστια χρέη που θα τα πληρώσουν οι φορολογούμενοι πολίτες.
Μας λέει ο κ. Σκρέκας, δεν θέλετε να διορθώσουμε τα κακώς κείμενα στο νερό. Υπάρχουν προβλήματα στο νερό. Αλλά η ρυθμιστική αρχή θα δώσει τις λύσεις; Δημόσιες πολιτικές δεν θα υπάρχουν για την πρόσβαση στο νερό; Το πλαίσιο για τους καταναλωτές και τη βιομηχανία θα το κάνει η ρυθμιστική αρχή;
Δηλαδή αν δεν πηγαίνουν καλά τα νοσοκομεία ή τα σχολεία, θα μας προτείνετε μια ρυθμιστική αρχή για να λύσει τα προβλήματα; Μετά την πανδημία και την ενεργειακή κρίση όλοι και όλες καταλάβαμε τη σημασία του δημόσιου συμφέροντος. Όπως καταλάβαμε παγκοσμίως και ότι η αγορά έχει πάρα πολλές στρεβλώσεις»