«Αν δεν ενισχύσουμε τις συνεργασίες όλων των ειδών, αν δεν αξιοποιήσουμε και καταρτίσουμε κατάλληλα το ανθρώπινο κεφάλαιο της χώρας και δεν εντάξουμε την έρευνα και την καινοτομία σε κάθε φάσμα της παραγωγής, της μεταποίησης και της προώθησης των ελληνικών προϊόντων, αν δεν θωρακίσουμε την ελληνική παραγωγή με ένα πλέγμα προστασίας της ποιότητας και αν δεν βρούμε τρόπο να λειτουργήσει στρατηγικά, αποτελεσματικά και στον σωστό χρόνο η δημόσια διοίκηση, ο αγροδιατροφικός κλάδος δεν θα πρωταγωνιστήσει ποτέ».
Τα παραπάνω αναφέρει νέο κείμενο πολιτικής για τον πρωτογενή τομέα της διαΝΕΟσις.
Η διαΝΕΟσις έχει ασχοληθεί εκτενώς με την κατάσταση της αγροτικής παραγωγής στη χώρα, δημοσιεύοντας μια σειρά από έρευνες και μελέτες που περιγράφουν ένα νέο μοντέλο ανάπτυξης του πρωτογενούς τομέα της οικονομίας, σημειώνει ανακοίνωση.
Αυτή τη φορά δημοσιεύεται ένα νέο κείμενο πολιτικής της Μαριάννας Σκυλακάκη και του Θεόδωρου Μπένου για τις προοπτικές και τις ευκαιρίες που αναδεικνύονται για τον πρωτογενή τομέα στην Ελλάδα.
Πρόκειται για μια ανάλυση της υφιστάμενης κατάστασης στην Ελλάδα, με τους ερευνητές να επισημαίνουν τα πλεονεκτήματα της ελληνικής αγροτικής παραγωγής, τους τομείς στους οποίους εμφανίζονται αξιοσημείωτες ευκαιρίες για ανάπτυξη και εξωστρέφεια, αλλά και το πώς η χώρα θα μπορούσε να αξιοποιήσει αποτελεσματικότερα την Κοινή Αγροτική Πολιτική της Ε.Ε.
Η ελληνική αγροδιατροφή είναι ένας κλάδος που είναι σε θέση να αλληλοεπιδράσει με άλλους κλάδους -τον τουρισμό, την τεχνολογία, τη μεταποίηση- και να λειτουργεί υποστηρικτικά προς αυτούς. Το ζητούμενο
είναι να φτιάξουμε έναν κλάδο εξωστρεφή και δυναμικό, που να μπορεί να αναδειχθεί σε κλάδο-πρωταθλητή για την Ελλάδα κατά την επόμενη δεκαετία, με τα υλικά που έχουμε στη διάθεσή μας, που είναι παραπάνω
από επαρκή. Εκμεταλλευόμενοι, μάλιστα, τις τάσεις που διαμορφώνονται στα διατροφικά πρότυπα (π.χ. στροφή στην υγιεινή διατροφή και στα φυτικά προϊόντα), μπορούμε να μετατρέψουμε κάποιες από τις αδυναμίες σε ευκαιρίες.
Στη μελέτη της διαΝΕΟσις (2019) για τη συνεργατικότητα στον πρωτογενή τομέα είχαμε αναδείξει ως κεντρική προτεραιότητα την αύξηση του βαθμού συνεργασίας κάθε είδους και σε όλα τα επίπεδα (π.χ. οριζόντιες, κάθετες, με την ερευνητική κοινότητα, καθώς και με άλλους κλάδους). Και αυτό γιατί μια τέτοια στροφή, πέρα από την πρακτική διαφορά που θα έκανε στο μέγεθος, στην εξωστρέφεια και την καινοτομία, θα έκανε τεράστια διαφορά και σε επίπεδο αντίληψης.
Στο παρόν κείμενο υποστηρίζουμε ότι αν δεν ενισχύσουμε τις συνεργασίες όλων των ειδών, αν δεν αξιοποιήσουμε και καταρτίσουμε κατάλληλα το ανθρώπινο κεφάλαιο της χώρας και δεν εντάξουμε την έρευνα και την καινοτομία σε κάθε φάσμα της παραγωγής, της μεταποίησης και της προώθησης των ελληνικών προϊόντων, αν δεν θωρακίσουμε την ελληνική παραγωγή με ένα πλέγμα προστασίας της ποιότητας και αν δεν βρούμε τρόπο να λειτουργήσει στρατηγικά, αποτελεσματικά και στον σωστό χρόνο η δημόσια διοίκηση, ο αγροδιατροφικός κλάδος δεν θα πρωταγωνιστήσει ποτέ.
Σκοπός του κειμένου είναι να αναδείξει τις παρεμβάσεις εκείνες που μπορούν άμεσα να οδηγήσουν στην επανεκκίνηση της ελληνικής αγροδιατροφής σε νέες βάσεις και με έναν νέο προσανατολισμό. Οι παρεμβάσεις αυτές θα μπορούσαν να υλοποιηθούν μέσα από δύο σχέδια: το πρώτο είναι η βελτιωμένη εκδοχή του σχεδίου που κατατέθηκε στο πλαίσιο της Κοινής Αγροτικής Πολιτικής (ΚΑΠ), ενώ το δεύτερο οφείλει να βασιστεί σε έναν εθνικό δημόσιο διάλογο για τον πρωτογενή τομέα. Όλα ξεκινούν από έξυπνες, στοχευμένες και κομβικές πολιτικές που θα ωθήσουν τους εμπλεκόμενους παίκτες μιας διευρυμένης αγοράς να αντιληφθούν τις ευκαιρίες και τα οφέλη και να αναλάβουν δράση.
Γιατί το «ξεκλείδωμα της αξίας» στο οποίο αναφερόμαστε έχει τεράστιες αναπτυξιακές δυνατότητες.