Παράταση εξαίρεσης από την εφαρμογή των διατάξεων του Κανονισμού “FuelEU Maritime” έως τις 31 Δεκεμβρίου 2029 συμφωνήθηκε για τα ακτοπλοϊκά πλοία που είναι δρομολογημένα σε λιμένες νησιών με λιγότερους από 200.000 κατοίκους, σύμφωνα με απόφαση που έλαβε το Συμβούλιο Υπουργών Θαλασσίων Μεταφορών της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Πρόκειται για ιδιαίτερα σημαντική απόφαση που αφορά τον ευαίσθητο κλάδο της ελληνικής ακτοπλοΐας. Ο υπουργός Ναυτιλίας κ. Γιάννης Πλακιωτάκης εξέφρασε την ικανοποίησή του για την εξαίρεση του κλάδου της ακτοπλοΐας, τονίζοντας ότι «μετά από πολλές και επίπονες προσπάθειές μας, αντιμετωπίζεται ο οικονομικός και κοινωνικός αντίκτυπος για τους κατοίκους, παραγωγούς και επισκέπτες στις νησιωτικές μας περιοχές, ενώ παράλληλα παρέχεται ζωτικός χρόνος τόσο για την επαρκή διαθεσιμότητα των εναλλακτικών καυσίμων όσο και για την ενεργειακή μετάβαση του ακτοπλοϊκού στόλου».
Στο ίδιο πλαίσιο, και κατόπιν ελληνικής παρέμβασης, συμπεριλήφθηκε διάταξη με την οποία κατ’ εφαρμογή της θεμελιώδους αρχής «ο ρυπαίνων πληρώνει» αναγνωρίζεται η υποχρέωση αποζημίωσης της ναυτιλιακής εταιρείας από τον εμπορικό διαχειριστή (commercial operator), κατά τον χρόνο που η ευθύνη αγοράς του καυσίμου ανήκει σ' αυτόν και εφόσον δεν επιτευχθεί συμμόρφωση του πλοίου με τις απαιτήσεις του Κανονισμού “FuelEU Maritime” ως προς το όριο της ετήσιας έντασης εκπομπών αερίων θερμοκηπίου.
Το Συμβούλιο υιοθέτησε, επίσης, γενική προσέγγιση ως προς την τροποποίηση της Οδηγίας 2003/25/ΕΚ με την οποία επιτυγχάνεται, στο μέτρο του δυνατού, η εναρμόνιση της ενωσιακής νομοθεσίας με τα πρόσφατα βελτιωμένα διεθνή πρότυπα ευστάθειας για τα επιβατηγά πλοία σε περίπτωση βλάβης, όπως συμφωνήθηκαν στο πλαίσιο του Διεθνούς Ναυτιλιακού Οργανισμού (ΙΜΟ).
Σχολιάζοντας τα αποτελέσματα της συνεδρίασης του Συμβουλίου, ο κ. Πλακιωτάκης επεσήμανε ότι «η Ελλάδα συμμερίζεται πλήρως τους περιβαλλοντικούς στόχους του Κανονισμού “FuelEU Maritime” για τη σταδιακή χρήση καθαρότερων καυσίμων στην ποντοπόρο ναυτιλία και την ακτοπλοΐα».
«Θεωρώ», υπογράμμισε, «ιδιαίτερα σημαντικό το ότι επιτυγχάνεται σε ικανοποιητικό βαθμό η ανταπόκριση και αναγνώριση των ιδιαιτεροτήτων των κρατών μελών, μέσω της ρεαλιστικής αντιμετώπισης συγκεκριμένων περιπτώσεων, όπου η εφαρμογή του Κανονισμού θα έχει οικονομικό και κοινωνικό αντίκτυπο».
ΠΗΓΗ: ΑΠΕ