Εκτοξεύθηκε το 2021 το επιπλέον κόστος που επιβαρύνονται οι καταναλωτές από ρευματοκλοπές. Ένα φαινόμενο που επιδεινώνεται αντί να περιστέλλεται, συνιστώντας επί της ουσίας μία αιμάσσουσα πληγή του εγχώριου ηλεκτρικού συστήματος.
Δεν οφείλεται μόνο στην αδυναμία πληρωμής του ρεύματος από, ενδεχομένως, ευάλωτους καταναλωτές που καταφεύγουν σε αυτού του είδους τις πρακτικές. Αυτό θεωρείται η κορυφή του παγόβουνου. Η γιγάντωση και εγκαθίδρυση των ρευματοκλοπών έχει να κάνει, σύμφωνα με γνώστες της αγοράς, με οργανωμένη και συστηματική παροχή «υπηρεσίας διευκόλυνσης», για την αποφυγή χρέωσης της καταναλωθείσας ηλεκτρικής ενέργειας.
Και υπάρχουν πολλοί που απολαμβάνουν αυτή την «υπηρεσία». Έτσι, όμως, οι ρευματοκλοπές κοινωνικοποιούνται, δηλαδή, ως ενέργεια που δεν μπορεί να μετρηθεί και να αποδοθεί, καταλήγει να τη φεσώνονται οι καταναλωτές της χαμηλής και μέσης τάσης, με άλλα λόγια, τα νοικοκυριά και οι επιχειρήσεις που είναι συνεπείς. Σε μια συγκυρία, μάλιστα, που έρχονται αντιμέτωποι με τις δυσθεώρητες τιμές του ρεύματος και το δυσβάστακτο κόστος που συνεπάγονται, καλούνται να σηκώσουν και ένα ακόμη οικονομικό βάρος που προέρχεται από ένα δομικό πρόβλημα της αγοράς. Για το 2021, αυτό το επιπλέον κόστος υπολογίζεται σε 270 εκατ. ευρώ.
Αυτό το ποσό αντιστοιχεί στις μη τεχνικές απώλειες του Συστήματος, που αφορούν στις ρευματοκλοπές. Ας δούμε πώς προκύπτει:
Σύμφωνα με στοιχεία του ΑΔΜΗΕ, η μεσοσταθμική τιμή αγοράς ηλεκτρικής ενέργειας στο διασυνδεδεμένο σύστημα ήταν πέρσι 132,018 ευρώ τη μεγαβατώρα, με το σύνολο της κατανάλωσης να ανέρχεται σε 50.952.327 MWh. Το συνολικό κόστος αποτιμάται σε 6,7 δισ. ευρώ.
Σύμφωνα με απόφαση της ΡΑΕ, πέρυσι τον Μάιο, οι συντελεστές απωλειών δικτύου για τη χαμηλή και τη μέση τάση ορίστηκαν σε 1,1371 και 1,0377 αντίστοιχα. Στην ίδια απόφαση, οι συνολικές απώλειες του δικτύου εκτιμήθηκαν σε ποσοστό 9,9%, εκ των οποίων ποσοστό 4,515% αφορά στις μη τεχνικές απώλειες.
Συνεπώς, από το σύνολο της κατανάλωσης του 2021, η πραγματική κατανάλωση στο δίκτυο είναι περίπου 44.500.000 MWh. Το υπόλοιπο χάνεται κατά τη μεταφορά και τη διανομή, κάτι που θεωρείται εύλογο, λόγω των τεχνικών χαρακτηριστικών των δικτύων. Όμως, από την πραγματική κατανάλωση περίπου 2.000.000 MWh είναι οι μη τεχνικές απώλειες, δηλαδή οι ρευματοκλοπές, που αντιστοιχούν σε ένα κόστος 270 εκατ. ευρώ.
Αυτό το κόστος επωμίζονται πρώτα οι προμηθευτές, αφού αναγκάζονται να αγοράζουν περισσότερη ηλεκτρική ενέργεια από αυτήν που τελικά θα διαθέσουν στους πελάτες τους. Στη συνέχεια, το μετακυλίουν στους πελάτες τους, μέσω προσαυξήσεων στα τιμολόγια του ρεύματος.
Από το φαινόμενο των ρευματοκλοπών χαμένο είναι και το δημόσιο, διότι δεν εισπράττει φόρους και τέλη, αλλά και οι Διαχειριστές, που χάνουν έσοδα από τη μη καταβολή ρυθμιζόμενων χρεώσεων.
Να σημειωθεί ότι υπάρχουν αυτή τη στιγμή περί τα 2.000.000 μετρητές με λάθος ή και καθόλου ΑΦΜ. Πηγές της αγοράς εκτιμούν ότι ο «κουβάς» αυτός δεν αφορά μόνον σε «κλέφτες ρεύματος», αλλά ενδέχεται να περιλαμβάνει, είτε πελατολόγιο από την Καθολική Υπηρεσία και την Υπηρεσία Τελευταίου Καταφυγίου, που μοιράστηκε με ελλιπή στοιχεία, είτε παλιά τιμολόγια στα οποία δεν ήταν υποχρεωτική η αναγραφή ΑΦΜ. Σε κάθε περίπτωση, οι μετρητές αυτοί συνιστούν πονοκέφαλο για τον ΔΕΔΔΗΕ, ο οποίος κλήθηκε από τη ΡΑΕ να τους ταυτοποιήσει.
Σε μια προσπάθεια να αντιμετωπιστεί το φαινόμενο των ρευματοκλοπών, που είναι ευθύνη του ΔΕΔΔΗΕ, ο Ρυθμιστής με απόφασή του επέβαλε κίνητρα για τον Διαχειριστή, που υποχρεούται πλέον να συμμαζέψει την κατάσταση. Εφόσον δεν ανταποκρίνεται στους ετήσιους στόχους που έχει θέσει η ΡΑΕ, το υπολειπόμενο ποσό των απωλειών θα το καλύπτει ο ίδιος.
Ο ρυθμός μείωσης των απωλειών που έχει τεθεί σε ετήσια βάση είναι κατά μέσο όρο 5,1% ως το 2031. Ο ΔΕΔΔΗΕ προγραμματίζει από φέτος την εγκατάσταση έξυπνων μετρητών, που θα ολοκληρωθεί το 2030. Με βάση τον προγραμματισμό του Διαχειριστή, ο Ρυθμιστής εκτιμά ότι οι ρευματοκλοπές θα περισταλούν το 2031 σε ποσοστό 0,2%, όπως ήταν την περίοδο 2003-2004.