Στον «πάγο» μέχρι νεωτέρας μπαίνουν οι σχεδιασμοί για την επόμενη έξοδο του ελληνικού δημοσίου στις αγορές, υπό το βάρος της κατακόρυφης πτώσης των τιμών των ομολόγων και της συνακόλουθης αύξησης των αποδόσεων.
Το «πάρτι» από το κλείσιμο της ψαλίδας των αποδόσεων γερμανικών και ελληνικών δεκαετών τίτλων έως και τις 97 μονάδες βάσης στους μήνες της πανδημίας φαίνεται να έχει περάσει οριστικά στην ιστορία και χθες το spread διαμορφώθηκε στις 232 μονάδες βάσης. Κανένας δεν γνωρίζει τι επιφυλάσσει η επόμενη μέρα. Η απόδοση του δεκαετούς τίτλου έσπασε το φράγμα του 2% την Παρασκευή, ξεπέρασε το 2,3% χθες και συνεχίζει.
Πίσω από την άνοδο, η αλλαγή κατεύθυνσης, σε πρώτη φάση σε επίπεδο ρητορικής, από την ΕΚΤ, μετά τις αλλεπάλληλες «εκπλήξεις» από τον πληθωρισμό και οι εκτιμήσεις της αγοράς ότι οι αυξήσεις επιτοκίων δεν απέχουν πολύ. Οι αποδόσεις των ομολόγων αυξάνονται σε όλη την ευρωζώνη αλλά το γεγονός ότι η Ελλάδα στερείται της επενδυτικής βαθμίδας και το τοπίο της «κάλυψης» των ελληνικών τίτλων από την ΕΚΤ δεν είναι απολύτως ξεκάθαρο, κοστίζει πολλαπλάσια επιδείνωση.
Ο Οργανισμός Διαχείρισης Δημοσίου Χρέους «πρόλαβε» και άντλησε 3 δισ. ευρώ τον Ιανουάριο μέσω έκδοσης δεκαετούς ομολόγου με κόστος κοντά στο 1,8%. Το τοπίο για την επόμενη έξοδο όσο διαρκεί η αναταραχή παραμένει θολό. Το ευτύχημα είναι πως τα ταμειακά διαθέσιμα του ελληνικού δημοσίου ακόμα και μετά τη σχεδιαζόμενη διπλή πρόωρη αποπληρωμή διμερών δανείων και ΔΝΤ συνολικού ύψους 7 δισ. ευρώ παραμένουν σε επίπεδο ασφαλείας, άνω των 30 δισ. ευρώ. Η εξέλιξη αυτή επιτρέπει στον ΟΔΔΗΧ να παρακολουθεί από απόσταση ασφαλείας τις εξελίξεις, χωρίς να βιάζεται να δοκιμάσει μια νέα έξοδο στις αγορές. Σε ένα ακραίο σενάριο, θα μπορούσε ακόμα και να μην εκτελέσει πλήρως το πλάνο δανεισμού των 12 δισ. ευρώ στο σύνολο του έτους (απομένουν 9 δισ. ευρώ).
Από την άλλη πλευρά, με τον προϋπολογισμό βαθιά ελλειμματικό (10 δισ. ευρώ λιγότερα τα έσοδα από τις δαπάνες), τον Ιανουάριο να εμφανίζει (συγκυριακές, μένει να αποδειχθεί…) αρρυθμίες στα έσοδα και την προοπτική επαναφοράς δημοσιονομικών στόχων και κανόνων από το 2023, τα περιθώρια νέων παροχών στενεύουν ακόμα και εάν αυτές καλούνται να αντιμετωπίσουν τον -ουσιαστικό- «πονοκέφαλο» της ακρίβειας.
Το οικονομικό επιτελείο επιχειρεί να κρατήσει τον πήχη των προσδοκιών χαμηλά. Υπάρχει ενεργός προβληματισμός για τη στήριξη των πλέον ευάλωτων ομάδων πληθυσμού απέναντι στην ακρίβεια, αλλά το κυρίως μέλημα είναι να σταλεί ένα καθαρό μήνυμα στην επενδυτική κοινότητα ότι η κυβέρνηση δεν θα ρισκάρει σε καμία περίπτωση να ρίξει τον προϋπολογισμό «στα βράχια».
Αποφάσεις για τυχόν νέα μέτρα στήριξης δεν θα πρέπει να αναμένονται, πριν προκύψουν ξεκάθαρα -αν υπάρχουν- δημοσιονομικά περιθώρια.