Έναν ακόμη μήνα τράτο παίρνει η διαδικασία της υποβολής δεσμευτικών οικονομικών προσφορών για το συγκρότημα της ΛΑΡΚΟ. Εάν δεν υπάρξει άλλη καθυστέρηση, θα είναι η τρίτη ενεργειακή ιδιωτικοποίηση που θα μπει φέτος σε τροχιά ολοκλήρωσης, μετά τον ΔΕΔΔΗΕ και τη ΔΕΠΑ Υποδομών.
Αντίθετα, ένα μεγάλο ερώτημα υπάρχει για την τύχη της ΔΕΠΑ Εμπορίας, ενώ για την υπόγεια αποθήκη φυσικού αερίου στη Νότια Καβάλα, όλα δείχνουν ότι οι κρίσιμες αποφάσεις για την ιδιωτικοποίησή της μετατίθενται για το 2022. Στο αναθεωρημένο, εξάλλου, από τις 25 Οκτωβρίου επιχειρησιακό πρόγραμμα αξιοποίησης του ΤΑΙΠΕΔ, που εγκρίθηκε από το Κυβερνητικό Συμβούλιο Οικονομικής Πολιτικής και δημοσιεύτηκε σε ΦΕΚ στις 12 Νοεμβρίου, έχουν συμπεριληφθεί και πάλι η διάθεση ποσοστού της ΕΛ.ΠΕ. και της ΔΕΗ.
Δεκέμβριο κληρώνει (;) για ΛΑΡΚΟ
Σύμφωνα με πληροφορίες του Euro2day.gr, σε αυτή τη φάση γίνονται συντονισμένες προσπάθειες από το ΤΑΙΠΕΔ και την Ειδική Διαχείριση της ΛΑΡΚΟ, για τον καθορισμό των ημερομηνιών κατάθεσης των οικονομικών προσφορών ως τα μέσα Δεκεμβρίου από τους τρεις εναπομείναντες προτιμητέους επενδυτές, τη Mytilineos, την κοινοπραξία ΓΕΚ ΤΕΡΝΑ και AD Holdings AG και την ιρλανδική Commodity & Mining Insight Ireland Ltd.
Η νέα καθυστέρηση που προέκυψε, οφείλεται στο ότι δεν έχει υπάρξει ακόμη συμφωνία μεταξύ των ενδιαφερόμενων μερών για τις συμβάσεις μίσθωσης και αγοράς του εργοστασίου της ΛΑΡΚΟ και των μεταλλείων της. Όπως είπε χαρακτηριστικά πηγή που παρακολουθεί εκ του σύνεγγυς τη διαδικασία, «τα κείμενα πάνε κι έρχονται, καθώς περιλαμβάνουν νομικούς όρους για τους οποίους ζητούνται αποσαφηνίσεις».
Αντίθετα, έχει συμφωνηθεί και «κλείδωσε» πλέον η Απόφαση Έγκρισης Περιβαλλοντικών Όρων (ΑΕΠΟ), που καθορίζει τις επενδύσεις που οφείλει να πραγματοποιήσει ο επενδυτής κυρίως στο εργοστάσιο (το 99%), για τον μηδενισμό των εκπομπών ρύπων. Η ΑΕΠΟ περιλαμβάνει ρήτρα, σύμφωνα με την οποία οι επενδύσεις αυτές μπορούν να γίνουν σε ορίζοντα 5ετίας. Αυτό που απομένει, συνεπώς, είναι η δημοσίευσή της.
Σενάρια για τη ΔΕΠΑ Εμπορίας
Για τη ΔΕΠΑ Εμπορίας επί του παρόντος γίνονται ασκήσεις επί χάρτου, που περιλαμβάνουν διάφορα σενάρια, προκειμένου να ξεμπλοκάρει η αποκρατικοποίηση. Η νομική διαμάχη με την ELFE, του ομίλου Λαυρεντιάδη, είναι σε εξέλιξη, δεν αποκλείεται να υπάρξουν «ουρές» με την έγερση απαιτήσεων και από άλλους πελάτες της ΔΕΠΑ Εμπορίας, συνεπώς, η πώλησή της εξακολουθεί να «πονοκεφαλιάζει» πρωτίστως το Δημόσιο και κατ’ επέκταση το ΤΑΙΠΕΔ.
Συν τοις άλλοις, εν μέσω ενεργειακής κρίσης, η ΔΕΠΑ Εμπορίας έχει αναδειχθεί σε όχημα για την άσκηση κοινωνικής πολιτικής από την κυβέρνηση, με την παροχή, μέσω της εταιρείας, έκπτωσης 15% στο φυσικό αέριο. Όλα αυτά συνιστούν ένα πολυπαραγοντικό πρόβλημα, το οποίο φαίνεται ότι δεν είναι εύκολο με λυθεί και θα μεταφερθεί για αποφάσεις στον επόμενο χρόνο.
Να σημειωθεί, πάντως, ότι η διοίκηση της ΕΛ.ΠΕ., διά του διευθύνοντος συμβούλου Ανδρέα Σιάμισιη, διεμήνυσε την προηγούμενη εβδομάδα ότι στην περίπτωση που δεν πωληθεί η ΔΕΠΑ Εμπορίας, θα εξεταστούν σενάρια απεμπλοκής της εταιρείας, με ό,τι αυτό συνεπάγεται.
Η πολύπαθη αποθήκη φυσικού αερίου
Την προηγούμενη εβδομάδα, η Κομισιόν παρουσίασε σε ευρωβουλευτές του τομέα Ενέργειας προσχέδιο της πέμπτης λίστας των Έργων Κοινού Ενδιαφέροντος (PCI), στο οποίο εντάσσεται και η υπόγεια αποθήκη φυσικού αερίου στη Νότια Καβάλα. Πράγμα που σημαίνει ότι το συγκεκριμένο έργο μπορεί να χρηματοδοτηθεί με ευρωπαϊκούς πόρους.
Ωστόσο, το προσχέδιο αυτό θα πρέπει να εγκριθεί από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή ως τα τέλη του έτους και στη συνέχεια θα δοθεί προθεσμία δύο μηνών στο Ευρωκοινοβούλιο για την αποδοχή ή την απόρριψή του. Ήδη με τη δημοσιοποίησή του «άρχισαν τα όργανα» από το κόμμα των Πρασίνων αλλά και περιβαλλοντικές οργανώσεις και ΜΚΟ, που ζητούν να απορριφθούν από τη λίστα τα έργα φυσικού αερίου.
Η χρηματοδότηση της συγκεκριμένης επένδυσης με πόρους της Ε.Ε. θεωρείται κρίσιμο στοιχείο, σε μια περίοδο που το φυσικό αέριο, ως καύσιμο-γέφυρα για την ενεργειακή μετάβαση, έχει καταστεί πανάκριβο, συμπαρασύροντας και το κόστος της πλήρωσης της υπόγειας αποθήκης.
Επιπλέον, έχουν προκύψει και διαφορετικές εκτιμήσεις για τη βιωσιμότητα του project μεταξύ ΥΠΕΝ και ΡΑΕ, από τη μία πλευρά και ΔΕΣΦΑ, από την άλλη, για τα συνοδά έργα (δεύτερος αγωγός) που θα εξυπηρετούν την υποδομή. Οι πληροφορίες αναφέρουν ότι ο Ρυθμιστής έχει ζητήσει από τον ΔΕΣΦΑ συμπληρωματική ανάλυση cost-benefit για το σύνολο των έργων που σχεδιάζονται στην περιοχή της Βόρειας Ελλάδας (θερμοηλεκτρικοί σταθμοί στην Κομοτηνή και Αλεξανδρούπολη, FSRU στην Αλεξανδρούπολη, αγωγός IGB και αποθήκη Καβάλας), για να κριθεί ποια από αυτά μπορούν να λειτουργήσουν με το υφιστάμενο σύστημα μεταφοράς και ποιες αναβαθμίσεις είναι απαραίτητες.
Δεν αποκλείεται, συνεπώς, με αφορμή την εκκρεμότητα της έγκρισης της λίστας PCI, το όλο θέμα να παραπεμφθεί για λήψη οριστικής απόφασης μέσα στο 2022. Πάντως, κοινή πεποίθηση αποτελεί το γεγονός ότι αν η επένδυση αυτή είχε γίνει έγκαιρα, πολύ πριν από την ενεργειακή κρίση, θα μπορούσε να συμβάλει στην εξισορρόπηση των τιμών φυσικού αερίου, με την αποθήκευση καυσίμου σε περιόδους χαμηλού κόστους και την πώληση σε χρονικά διαστήματα υψηλών τιμών.