Το τοπίο της επόμενης μέρας στη χρηματοδότηση των επιχειρήσεων, ανεξαρτήτως μεγέθους, προφανώς και έχει αλλάξει ανεπιστρεπτί, μετά την εμπειρία των περιπτώσεων της Folli Follie ή της Creta Farm…
Ο τραπεζικός τομέας στέλνει ηχηρό μήνυμα προς κάθε ενδιαφερόμενο, ότι η διαθέσιμη ρευστότητα και το πρόγραμμα δανείων θα διοχετευθεί μόνο εκεί όπου πληρούνται οι απαραίτητες προϋποθέσεις. Στις εταιρίες εκείνες που θα πληρούν τα κριτήρια, όχι μόνο του σήμερα αλλά και του αύριο.
Από το μικροσκόπιο των τραπεζών δεν περνάει μόνο η μικρή επιχείρηση ή ο ιδιώτης. Αντίστοιχα, αν όχι και σε πολύ μεγαλύτερο βάθος ή έκταση, κρίνεται και η μεγάλου μεγέθους επιχείρηση. «Πώς αντιμετωπίζεται σήμερα η χρηματοδότηση του corporate»; ρωτήσαμε τα αρμόδια στελέχη, για να λάβουμε ως απάντηση ότι προέχον παράγοντας είναι τόσο η εξωστρέφεια, όσο και ο ίδιος ο κλάδος. Βεβαίως, χωρίς να είναι ήσσονος σημασίας και οι άλλες παράμετροι.
Tι κοιτάει αρχικά μια Τράπεζα πριν ασχοληθεί με τη χρηματοδότηση μιας επιχείρησης; Σε ποιόν κλάδο ανήκει. Υπάρχουν περιπτώσεις που συγκεκριμένοι κλάδοι έχουν προοπτικές και άλλοι που αποκλείονται. Δεύτερον, σε ποια βαθμό έχει αναπτύξει η επιχείρηση την παράμετρο «εξωστρέφεια». Οι σχέσεις της με τις διεθνείς αγορές, η πορεία εισαγωγών /εξαγωγών, ο εξαγωγικός προσανατολισμός, η διεθνής ανταγωνιστικότητα…
Τρίτον, πόσο ισχυρή οικονομικά είναι η επιχείρηση. Το financial statement που την ορίζει. Η δύναμή της με απόλυτα οικονομικά νούμερα. Το cash flow, η ρευστότητά της και τα collateral (εγγυήσεις) που ενδεχομένως έχει (πχ ακίνητα). Τέταρτον, το credit history, όπως χαρακτηριστικά λένε στην αγορά. Το αρχείο χρηματοδοτήσεων. Η συχνότητα, η συνέπεια εξυπηρέτησης, το ύψος των κεφαλαίων. Οι πιθανές επενδύσεις και οι αποσβέσεις.
Πέμπτον και εξαιρετικά σημαντικό λόγω και των πρόσφατων αρνητικών παραδειγμάτων στην αγορά, το ποια είναι η διοικητική ομάδα, η αξιοπιστία των μελών της, η σχέση με τους μετόχους κλπ. Εννοείται και το ποιος είναι ο ιδιοκτήτης της επιχείρησης. Ένα άλλο θέμα που λαμβάνεται υπ όψιν είναι αν η εταιρία είναι μικρή, μεσαία ή μεγάλη, με χαρακτηριστικά οικογενειακής επιχείρησης.
Μετά τα κρούσματα διαφόρων μορφών απάτης ή χρεοκοπίας μεγάλων family business εταιριών, όπου η διοικητική δομή ήταν ενδοοικογενειακή και δεν λειτουργούσε ως όφειλε, οι τράπεζες λαμβάνουν κάθε δυνατό μέτρο ώστε να αποφύγουν την επόμενη «Creta Farm»…
Εξ ου και πριν εγκρίνουν μια εταιρική χρηματοδότηση ενδιαφέρονται να μάθουν για το succession plan, αν υπάρχει, ποιο είναι αυτό και από ποια στελέχη και χαρακτηριστικά αποτελείται.
Και έπεται συνέχεια, προφανώς στον χώρο της εταιρικής διακυβέρνησης. Πώς αυτή εξασφαλίζεται; Υπάρχει Audit Committee; Είναι χαρακτηριστικό το παράδειγμα που δίνουν τραπεζίτες για ηλικιωμένη μητέρα με άνοια στη θέση του... προέδρου!
Κρίσιμο στοιχείο αποτελεί και το ποιοι είναι οι ορκωτοί ελεγκτές. Δεν υπάρχει ξένη τράπεζα που να μην έχει ως ευαγγέλιο τα ονόματα των ορκωτών και αν αυτοί προέρχονται από διεθνώς αναγνωρισμένους και αξιόπιστους οίκους.
Κι έτσι φτάσαμε στο σήμερα, με τους τραπεζίτες να κάνουν σχεδόν τους ντετέκτιβ και να ρωτάνε θέματα του τύπου «που είναι τα γραφεία της επιχείρησης, αν όντως υπάρχουν» μέχρι και «ποια αυτοκίνητα χρησιμοποιούν τα στελέχη των εταιριών».
Για να καταλήξουμε σε ένα ευφυολόγημα γνωστού τραπεζικού παράγοντα, που ίσως και να περιγράφει στωικά την κατάσταση: «όπου βλέπεις Cayenne... φεύγε!»