Από τα χρήματα που περισσεύουν μετά την κατάργηση της 13ης σύνταξης θα χρηματοδοτηθούν έως το 2045 οι αυξήσεις στις συντάξεις, που προβλέπονται στο σχέδιο νόμου του υπουργείου Εργασίας. Παράλληλα, από το 2050 και μετά η δαπάνη ξεπερνά το 0,5% του ΑΕΠ, με αποτέλεσμα να μην αρκεί ο λεγόμενος μηχανισμός στήριξης που θεσμοθετείται για τη χρηματοδότηση των πολιτικών υγείας, πρόνοιας και κοινωνικής αλληλεγγύης.
Αυτό προκύπτει από την αναλογιστική μελέτη που κατέθεσε ο υπουργός Εργασίας Γιάννης Βρούτσης στην αρμόδια επιτροπή της Βουλής, όπου ξεκίνησε η συζήτηση για το ασφαλιστικό νομοσχέδιο. Είναι χαρακτηριστικό ότι για το τρέχον έτος οι δαπάνες των μέτρων που ήρθαν και σε εφαρμογή των αποφάσεων του ΣτΕ ανέρχονται σε μόλις 0,22% του ΑΕΠ. Μάλιστα τα περισσότερα χρήματα αφορούν τις αυξήσεις στις επικουρικές συντάξεις.
Στα βασικά συμπεράσματα της αναλογιστικής μελέτης αναφέρονται τα εξής:
* Μεσομακροπρόθεσμα εκτιμάται ότι το ανταποδοτικό/αναλογικό τμήμα των παροχών σχεδόν καλύπτεται από τα έσοδα από εισφορές και με τις παρούσες δημογραφικές και μακροοικονομικές παραδοχές το σύστημα ισορροπεί.
* Η συνταξιοδοτική δαπάνη ως ποσοστό του ΑΕΠ μεσομακροπρόθεσμα κινείται εντός των ορίων του μέσου όρου της συνταξιοδοτικής δαπάνης ως ποσοστό του ΑΕΠ των χωρών της ευρωζώνης.
* Ο λόγος συνταξιούχων προς εισφέροντες προβλέπεται ότι βαίνει αυξανόμενος και από 0,54 το 2018 καταλήγει στο 0,62 το 2070.
* Η συνταξιοδοτική δαπάνη υπό τις προϋποθέσεις του ισχύοντος συστήματος εκτιμάται ότι θα διαμορφωνόταν από 15,6% του ΑΕΠ το 2018, σε 11,6% κατά το έτος 2070.
* Σύμφωνα με τη μεταρρύθμιση, η δαπάνη για παροχές από 15,6% του ΑΕΠ το 2018 εκτιμάται σε 11,9% του ΑΕΠ για το 2070.
* Η μέση μηνιαία κύρια σύνταξη, στη μεταρρύθμιση, αυξάνεται σταδιακά, εξαιτίας της αύξησης των ετήσιων συντελεστών αναπλήρωσης από τα 30 έτη ασφάλισης και άνω, καθώς και τη σταδιακή αύξηση των ετών ασφάλισης. Η μέση ετήσια κύρια σύνταξη επηρεάζεται από την περικοπή της 13ης σύνταξης, ήτοι την αντικατάσταση του άρθρου 120 του Ν.4611/2019 και την εισαγωγή του μηχανισμού 0,5% του ΑΕΠ, μέσω του οποίου χρηματοδοτούνται κοινωνικές παροχές.
* Η διαφορά της συνταξιοδοτικής δαπάνης της κύριας ασφάλισης μεταξύ της μεταρρύθμισης και του ισχύοντος συστήματος στα τελευταία έτη της προβολής, οφείλεται στην αύξηση των ετησίων συντελεστών αναπλήρωσης από τα 30 έτη ασφάλισης και άνω, καθώς και στην αλλαγή των εισφορών των αυτοαπασχολουμένων, ελευθέρων επαγγελματιών και αγροτών.
* Η διαφορά της συνταξιοδοτικής δαπάνης της επικουρικής ασφάλισης μεταξύ της μεταρρύθμισης και του ισχύοντος συστήματος βραχυπρόθεσμα οφείλεται στην κατάργηση της περικοπής των επικουρικών συντάξεων.