Επιφυλάξεις για το αν τελικά θα δούμε εξαγορές μέσα στο 2020 εκφράζουν παράγοντες της εγχώριας ασφαλιστικής αγοράς, παρά το ότι η πλειονότητα αυτών προέβλεπε μεγάλη συγκέντρωση του κλάδου εδώ και περίπου μια τετραετία.
Οι εκτιμήσεις για μαζικές εξαγορές μικρών κυρίως εταιρειών είχαν ξεκινήσει σε Ελλάδα και Κύπρο εδώ και μια πενταετία, με βασική αιτιολογία το μεγάλο διαχειριστικό κόστος, που θα έφερνε στις συγκεκριμένες ασφαλιστικές επιχειρήσεις η ανάγκη προσαρμογής στις διατάξεις του νέου εποπτικού πλαισίου Solvency II.
Ωστόσο, παρά το ότι ξεκίνησε εδώ και χρόνια η εφαρμογή του συγκεκριμένου πλαισίου και παρά τις διαμαρτυρίες πολλών παραγόντων της αγοράς ότι η γενικότερη θεσμική καταιγίδα έχει αυξήσει διαχειριστικά έξοδα και γραφειοκρατία (υπάρχει σαφές αίτημα για αλλαγές στο Solvency II, μέσα από εξορθολογισμό των απαιτούμενων διαδικασιών), δεν έχουμε δει μέχρι σήμερα ούτε μία εξαγορά, τουλάχιστον για τον συγκεκριμένο λόγο.
Χαρακτηριστικά, η Εθνική Τράπεζα επιχειρεί να πουλήσει τη θυγατρική της ασφαλιστική προκειμένου να αυξήσει τον δείκτη κεφαλαιακής της επάρκειας, ενώ στην Κύπρο οι εξαγορές των μειοψηφιών στις CNP Cyprialife, CNP Ασφαλιστική και Hellenic-Alico ήταν αποτέλεσμα της πρόθεσης των βασικών μετόχων να ελέγξουν πλήρως τις εταιρείες τους.
Επιπρόσθετα, κατά την τελευταία διετία, ένα ακόμη σημαντικό επιχείρημα προστέθηκε σε όσους υποστηρίζουν πως η ασφαλιστική αγορά θα περάσει αναγκαστικά σε λιγότερα χέρια: Το γεγονός ότι οι εταιρείες θα κληθούν να επενδύσουν μεγάλα ποσά για την ψηφιοποίηση των εργασιών τους και για την προσφορά καινοτόμων υπηρεσιών, κεφάλαια που διαθέτουν κατά κανόνα οι μεγάλοι όμιλοι.
Ευρύτερα σχήματα
Σύμφωνα με τους ίδιους κύκλους, οι απαιτήσεις του Solvency II σε κεφάλαια και διαδικασίες-ανθρωποώρες, σε συνδυασμό με την ανάγκη επενδύσεων για ψηφιοποιημένη λειτουργία και καινοτόμες υπηρεσίες, θα στριμώξουν τους μικρότερους παίκτες της αγοράς και θα περιορίσουν δραστικά την όποια αποδοτικότητα της επένδυσης των μετόχων τους. «Αναγκαστικά, θα θελήσουν να ενταχθούν σε ευρύτερα σχήματα», αναφέρεται χαρακτηριστικά.
Παρ' όλα αυτά, μέχρι τώρα δεν έχουμε δει σχετικό deal. Παράλληλα οι περισσότεροι ιδιοκτήτες των μικρότερων εταιρειών υποστηρίζουν πως δεν είναι διατεθειμένοι να πουλήσουν. Αντιτείνουν πως πλεονεκτούν έναντι των μεγάλων στο μέτωπο της ευελιξίας, ενώ δηλώνουν πως επιτυγχάνουν υψηλά κέρδη και ότι έχουν πολύ σημαντικά αναπτυξιακά σχέδια να υλοποιήσουν στο μέλλον.
Αξιοσημείωτο επίσης είναι πως έχει εκδηλωθεί αγοραστικό ενδιαφέρον στην εγχώρια ασφαλιστική αγορά (ορισμένοι διεθνείς παίκτες προχωρούν τελευταία σε διερευνητικές κινήσεις), με χαρακτηριστικότερη περίπτωση την εκπεφρασμένη θέση της Fairfax να προχωρήσει σε εξαγορές μέσω της (εδώ θυγατρικής της) Eurolife. Μάλιστα, η Eurolife θα διεκδικούσε την απόκτηση της Εθνικής Ασφαλιστικής, εφόσον δεν προέκυπταν ζητήματα που θα σχετίζονταν με την Επιτροπή Ανταγωνισμού. Επιπλέον, ανοιχτό το ενδεχόμενο εξαγορών έχουν αφήσει πολυεθνικοί όμιλοι του εξωτερικού, που δραστηριοποιούνται ήδη στη χώρα μας.
Σύμφωνα, ωστόσο, με κύκλους της αγοράς, ο βασικότερος λόγος για τον οποίο δεν έχουμε δει μέχρι τώρα συγκέντρωση της αγοράς σε λιγότερα χέρια είναι το ότι οι περισσότερες ασφαλιστικές εταιρείες κατά τα τελευταία χρόνια όχι μόνο δεν έχουν πιεστεί οικονομικά, αλλά αντίθετα καταγράφουν υψηλά κέρδη.
Τα ιδιαίτερα θετικά επενδυτικά αποτελέσματα (κυρίως από ομόλογα) των τελευταίων ετών σε συνδυασμό με τις περικοπές κόστους και τη δραστική μείωση των αποζημιώσεων στον κλάδο αυτοκινήτου (τουλάχιστον έως και το 2017) οδήγησαν σε σαφώς ικανοποιητικές κερδοφορίες και σε πολύ ισχυρούς δείκτες κεφαλαιακής επάρκειας.
«Πιστεύω πως όσο συνεχίζεται αυτή η κατάσταση, δύσκολα θα δούμε deal στην αγορά, πέραν ίσως από ορισμένους που βλέπουν την κατάσταση με μακροπρόθεσμα κριτήρια. Ακόμη όμως και αυτοί ίσως να αναβάλουν την πώληση των εταιρειών τους, προβλέποντας πως σε ένα ή δύο χρόνια θα μπορέσουν να καρπωθούν υψηλότερο τίμημα, λόγω της γενικότερης ανάκαμψης που ελπίζεται να σημειώσει η ελληνική οικονομία», καταλήγει γνωστός παράγοντας του κλάδου.