Έστω και με καθυστέρηση 5 ημερών, η κυβέρνηση έκανε τη διορθωτική κίνηση επιβάλλοντας, με τη σύμφωνη γνώμη της πλειοψηφίας των ειδικών, σκληρό λοκντάουν έως το τέλος του μήνα. Προφανώς δεν ήταν τα στοιχεία του Σαββατοκύριακου που έκαναν τη διαφορά , (καθώς δεν περιελάμβαναν μη αναμενόμενες εκπλήξεις) αλλά η επικράτηση ωριμότερων σκέψεων, με βάση και τον ήδη σημαντικό αριθμό διασωληνωμένων, αλλά και τα ευρήματα στα λύματα. Ευτυχώς!
Αρκεί να εξασφαλιστεί αυτή τη φορά και η τήρηση των κανόνων, που κακά τα ψέματα, επί μήνες, στο «χαλαρό λοκντάουν διαρκείας» ΔΕΝ έχει εξασφαλιστεί, από τις αρχές.
Με το μεγαλύτερο μέρος της χώρας να βρίσκεται τυπικά σε καθεστώς περιορισμών, κάποιου είδος «λοκντάουν» και sms για τις μετακινήσεις, συνεχώς, επί τρεις μήνες, κυβέρνηση και ειδικοί πασχίζουν ακόμη να «ισορροπήσουν» ανάμεσα στην οικονομία και την υγεία, λαμβάνοντας μέτρα που σπανίως είναι ίδια μεταξύ της μίας εβδομάδας και της επόμενης.
Πρόκειται για την ίδια επιμονή στο λάθος που έχει επιδείξει και το μεγαλύτερο μέρος της Ευρώπης, καταλήγοντας σε αποτελέσματα που πλήττουν βάναυσα και την υγεία και την οικονομία. Είναι χαρακτηριστικό ότι ο μέσος όρος κάτω των 500 κρουσμάτων την ημέρα πανελλαδικά (που είχε δοθεί το Νοέμβριο ως προϋπόθεση για άνοιγμα) έχει αποδειχθεί «όνειρο απατηλό», ενώ το μικρό άνοιγμα του Ιανουαρίου, για μόλις δύο εβδομάδες, οδήγησε ήδη την περασμένη Παρασκευή πρακτικά στο κλείσιμο ξανά της λιανικής, καθώς τα κρούσματα υπερδιπλασιάστηκαν.
Παρά την αισιοδοξία ορισμένων, τα μέτρα που λήφθηκαν εκείνη την ημέρα (κατάργηση του click in shop, μείωση ωραρίου κυκλοφορίας τα σαββατοκύριακα σε Αθήνα-Θεσσαλονίκη-Χαλκιδική) δεν θεωρούνται ήδη επαρκή, τουλάχιστον για την Αττική, από σημαντική μερίδα ειδικών, εντός και εκτός της γνωστής Επιτροπής.
Τις τελευταίες 2 εβδομάδες τα κρούσματα αυξάνονται με ρυθμό 40-50% την εβδομάδα, οι νοσηλείες επίσης αυξάνονται, ενώ από χθες Κυριακή παρατηρείται αύξηση τόσο στους διασωληνωμένους (7% σε μέσο όρο επτά ημερών) όσο και στους θανάτους (17% σε μέσο όρο 7 ημερών).
Ακόμη κι αν με τα τελευταία μέτρα, αυτή η αύξηση του 40-50% μειωθεί σε 20-25%, είναι θέμα σύντομου χρόνου να περάσουμε τα 1.500-1.600 κρούσματα κατά μέσο όρο (σε διάστημα 2-3 εβδομάδων από σήμερα), με κίνδυνο όμως, αν δεν λειτουργήσουν όπως αναμένεται τα μέτρα, να δούμε σαφώς υψηλότερα νούμερα.
Θα πέσει ο ρυθμός αύξησης παραπάνω; Το ελπίζω, αλλιώς θα βρεθούμε πάλι να μιλάμε για καθυστέρηση στις αποφάσεις που βοήθησε την πανδημία να εξαπλωθεί, όπως συνέβη στη Θεσ/νίκη τον Οκτώβριο!
Μην ξεχνάμε ότι βρισκόμαστε αντιμέτωποι με δύο σημαντικούς αστάθμητους παράγοντες. Την αυξημένη μεταδοτικότητα μεταλλάξεων που κυκλοφορούν και στην Ελλάδα, συν την κόπωση του πληθυσμού, που οδηγεί σε καταστρατήγηση των μέτρων, όταν δεν είναι απλά και αυστηρά.
Κι αν η πανδημία ξαναφουντώσει για τα καλά, τότε θα βρεθούμε σε πολύ πιο αυστηρό καθεστώς, που δεν αποκλείεται να μας φτάσει μέχρι το Πάσχα, με ό,τι σημαίνει αυτό για τα ολοένα και πιο περιορισμένα πυρομαχικά του προϋπολογισμού και την υγεία των επιχειρήσεων.
Το ερώτημα λοιπόν είναι γιατί, ακόμη και τώρα, εφόσον φαίνεται ότι η πανδημία δεν υποχωρεί εύκολα, δεν λαμβάνονται αποφάσεις για σκληρό λοκντάουν άμεσα (που θα εφαρμόζεται όμως και θα ελέγχεται πραγματικά), ώστε να «καθαρίσει» πιο σύντομα το τοπίο και να ξεκινήσουμε από άλλη βάση, μια πρακτική που ακολουθούν έγκαιρα, όποτε χρειάζεται, πολλές χώρες στην Ασία.
Ο φόβος του κοινωνικού και οικονομικού κόστους αποτελεί προφανώς εύλογη αιτία, εάν δεν λάβει κάποιος υπόψη του το ρίσκο μιας νέας αποτυχίας.
Το ρίσκο αυτό όμως είναι απολύτως υπαρκτό και αρκετά μεγάλο…