Η ζήτηση για μέταλλα που είναι κρίσιμα για την πράσινη μετάβαση συνεχίζει να καταγράφει απότομη αύξηση στις ΗΠΑ.
Συγκεκριμένα, η ζήτηση για λίθιο, νικέλιο και κοβάλτιο αναμένεται να είναι συνολικά 23 φορές υψηλότερη το 2035 από ό,τι ήταν το 2021. Αλλά την ίδια στιγμή η ανάπτυξη νέων ορυχείων που θα μπορούσαν να βοηθήσουν στην κάλυψη αυτής της ανάγκης έχει μειωθεί σε πολύ χαμηλά επίπεδα.
Από το 2002, μόνο τρία νέα ορυχεία για «πράσινα μέταλλα» έχουν αρχίσει να λειτουργούν στις ΗΠΑ. Σύμφωνα με έκθεση της S&P Global, στις ΗΠΑ χρειάζονται κατά μέσο όρο 29 χρόνια για να περάσει ένα ορυχείο από την ανακάλυψη στην παραγωγή. Πρόκειται για τον δεύτερο πιο αργό ρυθμό στον κόσμο. Ο μέσος όρος παγκοσμίως είναι περίπου 23 χρόνια.
Η έκθεση λέει ότι υπάρχουν τρεις βασικοί παράγοντες πίσω από αυτή τη βασανιστικά αργή πρόοδο: Η δικομανία που επικρατεί στις ΗΠΑ, η περίπλοκη διαδικασία για τη λήψη αδειών σε ομοσπονδιακά εδάφη και η χαμηλή κοινωνική αποδοχή των εξορυκτικών εργασιών.
Οι ΗΠΑ δεν έχουν έλλειμμα από κοιτάσματα κρίσιμων μετάλλων. Τα κοιτάσματα λιθίου είναι περίπου διπλάσια από αυτά της Αυστραλίας, η οποία παράγει περίπου το ήμισυ του λιθίου σε όλο τον κόσμο. Έχουν περισσότερο χαλκό από τον Καναδά και την Αυστραλία μαζί.
Αλλά η αβεβαιότητα όσον αφορά τα χρονοδιαγράμματα για την εκμετάλλευση ορυχείων έχει στρέψει τους επενδυτές σε άλλες χώρες.
Σήμερα, η χώρα εξαρτάται 100% από εισαγωγές για την προμήθεια 12 ορυκτών μετάλλων που η κυβέρνηση χαρακτηρίζει ως κρίσιμα. Σε 31 κρίσιμα μέταλλα εξαρτάται κατά περισσότερο από 50% από τις εισαγωγές.
Ειδικά η Κίνα αποτελεί πηγή ανησυχίας για τις ΗΠΑ. Οι κινεζικές εταιρείες ελέγχουν το 90% της παγκόσμιας παραγωγής σπάνιων γαιών και περισσότερο από το 50% της παραγωγής γραφίτη, κοβαλτίου και λιθίου. Εν τω μεταξύ, το Πεκίνο απαγόρευσε πρόσφατα την εξαγωγή υλικών υψηλής τεχνολογίας στις ΗΠΑ, συμπεριλαμβανομένου του γάλλιου, του γερμανίου και του αντιμονίου, ως απάντηση στους περιορισμούς που επέβαλε η Ουάσιγκτον στις εξαγωγές ημιαγωγών.