Κάθε μέρα αλλάζουν χέρια τίτλοι ύψους τρισεκατομμυρίων δολαρίων. Πριν από μερικές δεκαετίες, οι συναλλαγές πραγματοποιούνταν σε θορυβώδεις αίθουσες συναλλαγών, όπου οι dealers εκφωνούσαν τιμές για να «ματσάρουν» αγοραστές και πωλητές.
Μετά οι τράπεζες έγιναν ηλεκτρονικές. Σήμερα, το market making έχει εξελιχθεί σε ένα ανταγωνιστικό και άκρως επικερδές ηλεκτρονικό άθλημα πέραν του τραπεζικού κλάδου, όπου το μυαλό, η ταχύτητα και η τεχνολογία βοηθούν τους παίκτες να αποκτήσουν πλεονέκτημα.
Και όπως έχει περιγράψει η σειρά δημοσιευμάτων των FT με τίτλο «New titans of Wall Street», μια χούφτα καινοτόμων έχει κυριαρχήσει σε αυτό το άθλημα, αφήνοντας πίσω τα μεγαλύτερα ονόματα του τραπεζικού κλάδου.
Ανεξάρτητες εταιρείες trading, συμπεριλαμβανομένων των Citadel Securities, Jane Street, Susquehanna International Group, XTX Markets και DRW, έχουν εκμεταλλευτεί τις ηλεκτρονικές συναλλαγές και τους αλγόριθμους, για να κάνουν συναλλαγές και να δημιουργήσουν αγορές σε μια σειρά assets (περιουσιακών στοιχείων) με ασύλληπτες ταχύτητες.
Αυτοί οι traders υψηλών ταχυτήτων έχουν αρπάξει μερίδιο αγοράς από τις λιγότερο ευέλικτες επενδυτικές τράπεζες, που έβαλαν σε προτεραιότητα τα deals του «μεγάλου κεφαλαίου» έναντι των συναλλαγών (trades) χαμηλού περιθωρίου. Ως μέτρο σύγκρισης, η Citadel Securities χειρίζεται σχεδόν το ένα τέταρτο όλων των συναλλαγών επί αμερικανικών μετοχών. Πέρυσι, η Jane Street έκανε συναλλαγές options ονομαστικής αξίας 32 τρισ. δολαρίων.
Πολλές από τις νεοφυείς εταιρείες ιδρύθηκαν στο γύρισμα της χιλιετίας από έμπειρους dealers και έγιναν γνωστές στον απόηχο της χρηματοπιστωτικής κρίσης. Είναι εκλεκτικές, μυστικοπαθείς -και εξαιρετικά πλούσιες.
Η αγάπη της Jane Street για τους γρίφους οδήγησε σε μια εξειδίκευση σε περίπλοκα περιουσιακά στοιχεία όπως τα ETFs. Η Susquehanna έχει χτίσει θέση στα options και η XTX έχει κατακτήσει την αγορά συναλλάγματος (FOREX), εν μέρει χρησιμοποιώντας μηχανική μάθηση (machine learning) για να σκανάρει τρισεκατομμύρια δεδομένων της αγοράς.
Το επιχειρηματικό μοντέλο της Citadel Securities επικεντρώνεται στον συνδυασμό δεδομένων από ροές εντολών για να κάνει τις τιμές της πιο ανταγωνιστικές, ενώ τα έσοδα της DRW προέρχονται κυρίως από τα «κατευθυντικά στοιχήματα» (μτφ. directional bets ή κατευθυντικές συναλλαγές είναι στρατηγικές που στοιχηματίζουν στην ανοδική ή καθοδική κίνηση της αγοράς. Για παράδειγμα, εάν ένας επενδυτής πιστεύει ότι η αγορά ανεβαίνει, παίρνει θέση «long», εάν πιστεύει ότι οι τιμές θα πέσουν, τότε λαμβάνει θέση «short»), αντί του market making.
Οι μοναδικοί τους αλγόριθμοι και οι στρατηγικές trading έχουν σχεδιαστεί από προγραμματιστές, μαθηματικούς και μηχανικούς, που με τη σειρά τους επιβραβεύονται με γενναίους μισθούς. Ο ετήσιος βασικός μισθός (εξαιρουμένων των μπόνους) για τους ασκούμενους στην Jane Street μπορεί να ξεπεράσει αυτόν του προέδρου της Fed και του πρωθυπουργού της Βρετανίας.
Η επιτυχία των εταιρειών αποτελεί απόδειξη των πλεονεκτημάτων της «δημιουργικής καταστροφής». Την ώρα που οι μεγαλύτεροι δανειστές της Wall Street έδιναν προτεραιότητα στα quotes του «μεγάλου κεφαλαίου» και περιορίζονταν από τις απαιτήσεις των ρυθμιστικών αρχών μετά τη χρηματοπιστωτική κρίση, οι εν λόγω traders μπήκαν στο παιχνίδι των συναλλαγών με χαμηλό περιθώριο κέρδους και μεγάλο όγκο συναλλαγών με τεχνολογική καινοτομία.
Η επένδυση είναι πλέον σημαντικά φθηνότερη· οι μεγάλες τράπεζες συχνά χρέωναν παχυλές προμήθειες συναλλαγών. Η παγκόσμια ρευστότητα σε όλα τα περιουσιακά στοιχεία είναι επίσης πλέον πιο άφθονη, συμβάλλοντας στην ενίσχυση των αγορών κεφαλαίου λιανικής και χονδρικής. Ο πρόσθετος ανταγωνισμός ωθεί τις τράπεζες να καινοτομούν και να επενδύουν και αυτές στην τεχνολογία.
Ορισμένοι αναλυτές εκτιμούν πως οι νέοι «άρχοντες» του trading είναι επίσης καλύτεροι διαχειριστές της αγοράς απ’ ό,τι οι τράπεζες. Ως ιδιωτικές εταιρείες, οι απώλειες γίνονται αισθητές στους ιδρυτές και τους υπαλλήλους, οδηγώντας σε μια κουλτούρα προσοχής. Για παράδειγμα, η Jane Street λέει πως διατηρεί ένα επιπλέον «μαξιλάρι ρευστότητας» περίπου 15% του κεφαλαίου της για συναλλαγές, για να τη βοηθά να διατηρεί θέσεις ακόμα και σε χαοτικές αγορές.
Καθώς, όμως, αναπτύσσονται οι εταιρείες trading, το ίδιο μεγαλώνει και η σημασία τους για το χρηματοπιστωτικό σύστημα. Το «αιφνιδιαστικό κραχ» των αμερικανικών μετοχών το 2010 και το «αιφνιδιαστικό ράλι» των ομολόγων το 2014 –που επιδεινώθηκαν από το trading υψηλής συχνότητας- υπογράμμισαν τους κινδύνους από τη ροή περισσότερου χρήματος μέσω θολών και λιγότερο ρυθμισμένων μη τραπεζικών χρηματοπιστωτικών ιδρυμάτων. Έκτοτε υπήρξαν μυριάδες μικρότερης έκτασης, αλλά τρομακτικές, δυσλειτουργίες.
Αν οι αλγόριθμοι της νέας φυλής των traders σκοντάψουν, η εμπιστοσύνη της αγοράς και η ρευστότητα θα υποφέρουν. Σήμερα, οι τράπεζες και οι μη τραπεζικές εταιρείες trading λειτουργούν σε ένα όλο και πιο περίπλοκο δίκτυο, όπου συχνά είναι πελάτες, αντισυμβαλλόμενοι και ανταγωνιστές. Η καλύτερη παρακολούθηση των νέων τιτάνων της Wall Street είναι πλέον και λογική, αλλά και απαραίτητη.