Τα ταξίδια στο εξωτερικό μπορεί συχνά να προκαλέσουν κρίσεις «ηλεκτρονικού φθόνου»- ή ζήλιας για την ψηφιακή ευκολία της ζωής αλλού. Είτε πρόκειται για τη δυνατότητα υποβολής ενός φορολογικού εντύπου με ένα κλικ, είτε για την ανανέωση ενός διαβατηρίου μέσω smartphone, οι επιχειρηματίες και οι τουρίστες αποκτούν μια εικόνα για το πώς η κυβέρνησή τους θα μπορούσε να ξοδέψει λιγότερο από το χρόνο τους στην πατρίδα.
Οι τεράστιες πιέσεις στον δημόσιο τομέα, ωστόσο, δεν προέρχονται μόνο από δυσαρεστημένους πολίτες. Με τα χρέη να είναι αυξημένα και τις απαιτήσεις για δημόσιες δαπάνες να αυξάνονται, οι κυβερνήσεις σε όλο τον κόσμο πρέπει να βρουν τρόπο ώστε να προσφέρουν περισσότερα, με λιγότερα.
Ο δημόσιος τομέας διαδραματίζει ήδη εξέχοντα ρόλο στις προηγμένες οικονομίες. Απασχολεί περίπου έναν στους πέντε εργαζόμενους, ενώ οι δαπάνες της γενικής κυβέρνησης αντιστοιχούν κατά μέσο όρο στο 40% του ακαθάριστου εγχώριου προϊόντος.
Αυτό του δίνει σημαντική επίδραση στην εθνική παραγωγικότητα. Η γήρανση του πληθυσμού, η κλιματική αλλαγή και οι προκλήσεις της εθνικής ασφάλειας επιφέρουν εν τω μεταξύ πρόσθετα βάρη στο κράτος. Πράγματι, με τους σφιχτούς προϋπολογισμούς και τις αυξανόμενες πληρωμές τόκων χρέους, είναι πλέον ακόμη πιο σημαντικό οι αποφάσεις για τους φόρους και τις δαπάνες να μην είναι σπάταλες και οι κυβερνήσεις να βρίσκουν τρόπους για να γίνουν πιο παραγωγικές.
Ο ορισμός της έννοιας της παραγωγικότητας του δημόσιου τομέα αποτελεί μέρος της πρόκλησης. Συχνά ταυτίζεται με την περικοπή θέσεων εργασίας ή τη μετατόπιση πόρων από τμήματα χαμηλότερης προτεραιότητας. Αλλά αυτό έχει κόστος - ερειπωμένες υποδομές, μεγαλύτερες λίστες αναμονής για υγειονομική περίθαλψη και διοικητικές γκάφες.
Αντ' αυτού, οι κυβερνήσεις πρέπει να εργάζονται πιο έξυπνα, τόσο στον εντοπισμό και την εξάλειψη της σπατάλης, όσο και με το να βγάζουν περισσότερα - και με υψηλότερη ποιότητα - από τους υπάρχοντες πόρους τους. Για παράδειγμα, έρευνα της McKinsey εκτιμά ότι οι λειτουργικές βελτιώσεις θα μπορούσαν να εξοικονομήσουν 750 δισ. δολάρια ετησίως για την κυβέρνηση των ΗΠΑ, χωρίς να μειωθεί η αποτελεσματικότητα των υπηρεσιών.
Η αξιοποίηση της τεχνολογίας - για παράδειγμα, με την ψηφιοποίηση της χαρτούρας, τη χρήση δεδομένων για τη δημιουργία χρήσιμων πληροφοριών πολιτικής και την αυτοματοποίηση των εργασιών - υπόσχεται περισσότερο την ενίσχυση της μακροπρόθεσμης αποτελεσματικότητας και της ποιότητας.
Πολλά κράτη έχουν ήδη κάνει βήματα στην ηλεκτρονική διακυβέρνηση, με τη Σκανδιναβία να πρωτοπορεί, σύμφωνα με τις κατατάξεις του ΟΗΕ. Το σύστημα e-Tax της Εσθονίας στέλνει προσυμπληρωμένα φορολογικά έντυπα για να ελεγχθούν και να κατατεθούν μέσα σε λίγα λεπτά. Στη Σιγκαπούρη η ηλεκτρονική εγγραφή μιας εταιρείας μπορεί να διαρκέσει μόλις 15 λεπτά. Πράγματι, η ψηφιακή διακυβέρνηση μπορεί να εξορθολογήσει τις ανάγκες στελέχωσης, να εξομαλύνει τις διαδικασίες συμμόρφωσης και να αυξήσει την παραγωγικότητα του ιδιωτικού τομέα - οι μικρές επιχειρήσεις μπορούν να χάσουν μερικές εργάσιμες εβδομάδες ετησίως παλεύοντας με τη νομοθεσία.
Οι όγκοι δεδομένων που συλλέγονται από τις κυβερνήσεις μπορούν επίσης να καθαριστούν και να αναλυθούν για να ανακαλυφθούν ανεπάρκειες, να βελτιωθούν οι υπηρεσίες και ακόμη και να αυξηθούν τα έσοδα, ιδίως με τη βοήθεια της τεχνητής νοημοσύνης.
Η IRS των ΗΠΑ, για παράδειγμα, ανακοίνωσε πρόσφατα σχέδια για τη χρήση τεχνητής νοημοσύνης για τη συλλογή απλήρωτων φόρων. Στο NHS της Βρετανίας, η αυτόματη δημιουργία περίπλοκων εντύπων για τους ασθενείς θα μπορούσε να απελευθερώσει χρόνο για τους νοσηλευτές και τους κλινικούς ιατρούς, ενώ η μηχανική μάθηση θα μπορούσε επίσης να βοηθήσει τα νοσοκομεία να διαχειριστούν καλύτερα τη χωρητικότητα.
Δεν θέλει και πολύ μυαλό να πούμε πως πρέπει να εγκαταλειφθεί η ξεπερασμένη τεχνολογία -ιδίως τα φαξ, τα οποία εξακολουθούν να χρησιμοποιούνται από ορισμένες κυβερνήσεις- για τις υπάρχουσες βέλτιστες πρακτικές. Η υιοθέτηση νεότερων συσκευών μπορεί να έχει ένα αρχικό κόστος, αλλά μπορεί να αποφέρει σημαντικά μακροπρόθεσμα οφέλη στην αποδοτικότητα. Ευρύτερες επιχειρησιακές βελτιώσεις μπορούν επίσης να προκύψουν μέσω της καλύτερης ανάπτυξης και προσέλκυσης ταλέντων, της ενίσχυσης των εταιρικών σχέσεων με τον ιδιωτικό τομέα και της ενθάρρυνσης της καινοτομίας και του πειραματισμού.
Η αναμόρφωση τεράστιων γραφειοκρατικών μηχανών κατά τη λειτουργία τους δεν είναι εύκολη υπόθεση. Οι κυβερνήσεις πρέπει να εξισορροπήσουν την αποτελεσματικότερη χρήση της τεχνολογίας και των δεδομένων με τις ανησυχίες για την προστασία της ιδιωτικής ζωής, τους κινδύνους για την ασφάλεια στον κυβερνοχώρο και τη νομοθεσία.
Τα σύνολα δεξιοτήτων για τη διαχείριση του μετασχηματισμού μπορεί επίσης να είναι ελλιπή. Αυτές οι προκλήσεις πρέπει να ξεπεραστούν. Το κόστος της μη πραγματοποίησης αυτού του μετασχηματισμού σημαίνει συνεχώς αυξανόμενη πίεση στις δημόσιες υπηρεσίες και συνεχή πίεση για αύξηση των φόρων.
Εν τω μεταξύ, οι ζηλόφθονοι ταξιδιώτες μπορούν τουλάχιστον να βοηθήσουν τις κυβερνήσεις να αναλάβουν δράση.