Τα ήρεμα νερά της Τουρκίας την καθιστούν ελκυστικό προορισμό για διακοπές. Οι τουρίστες μπορεί να μην γνωρίζουν ότι η οικονομία της χώρας είναι πολύ πιο ταραγμένη. Αλλά οι διεθνείς επενδυτές βρίσκονται σε εγρήγορση, αναζητώντας ενδείξεις πως ο πρόεδρος Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν επιτέλους αντιμετωπίζει τα δεινά της χώρας.
Μετά από μια περίοδο κακοδιαχείρισης, ο Ερντογάν πραγματοποίησε δύο αξιοσέβαστους διορισμούς αυτό το καλοκαίρι. Ο Μεχμέν Σιμσέκ διορίστηκε εκ νέου υπουργός Οικονομικών και η πρώην τραπεζίτης της Wall Street Χαφιζέ Γκαγιέ Ερκάν επιλέχθηκε να ηγηθεί της κεντρικής τράπεζας. Την Παρασκευή, διόρισε τρεις νέους υποδιοικητές, συνεχίζοντας τη στροφή προς την οικονομική ορθοδοξία.
Οι ενθαρρυντικοί θόρυβοι ακολουθήθηκαν από πράξεις. Δύο διαδοχικές αυξήσεις επιτοκίων έχουν υπερδιπλασιάσει τα επιτόκια στο 17,5%. Αν και με τον πληθωρισμό να κινείται κοντά στο 40% αυτό εξακολουθεί να φαίνεται χαμηλό.
Το τουρκικό χρηματιστήριο έχει σημειώσει άνοδο κατά περίπου 55% σε όρους τοπικού νομίσματος, από τα χαμηλά του Μαΐου. Σε όρους δολαρίου, η άνοδος αυτή υπερβαίνει το 14%. Οι ξένοι επενδυτές έχουν εισέλθει διστακτικά, επενδύοντας 1,6 δισ. δολάρια από τις αρχές Ιουνίου.
Το αισιόδοξο σενάριο για την Τουρκία είναι ξεκάθαρο. Δικαιωματικά η χώρα θα έπρεπε να είναι μια οικονομική δύναμη. Είναι ιδανικά τοποθετημένη στα σύνορα με την Ευρώπη και με 85 εκατ. κατοίκους έχει δημογραφικούς ούριους ανέμους. Στις τουρκικές εταιρείες παγκόσμιας κλάσης περιλαμβάνονται η Turkish Airlines και ο όμιλος Koc Holdings. Ακόμη και μετά το πρόσφατο ράλι, η χρηματιστηριακή αγορά διαπραγματεύεται μόνο περίπου πέντε φορές τα μελλοντικά κέρδη. Αυτό είναι από τα φθηνότερα στον κόσμο.
Αν η Τουρκία επιστρέψει στην οικονομική ορθοδοξία, ο χρηματιστηριακός δείκτης της μπορεί να αξίζει διπλασιασμό του υφιστάμενου πολλαπλασιαστή των τρεχουσών κερδών.
Θεωρητικά αυτά. Στην πράξη τα πράγματα θα μπορούσαν να είναι πολύ διαφορετικά. Ο Ερντογάν είναι αστάθμητος παράγοντας. Επ ουδενί δεν είναι ξεκάθαρο πως, στο πλαίσιο μιας επώδυνα επιβραδυνόμενης οικονομίας, θα παραμείνει δεσμευμένος σε έναν δρόμο αύξησης επιτοκίων.
Η Τουρκία υπόσχεται πολλά. Αλλά πρέπει να είναι κανείς θαρραλέος επενδυτής για να στοιχηματίσει στα οικονομικά ένστικτα του Ερντογάν.