Είναι εύκολο να περιγράψεις ποια είναι η προσδοκία για το 2021 μεταξύ αναλυτών και επενδυτών: προσεκτική αισιοδοξία.
Σχεδόν παγκοσμίως, οι διαχειριστές κεφαλαίων πιστεύουν ότι η χρονιά θα φέρει ανάκαμψη της οικονομικής δραστηριότητας, στηρίζοντας την αξία ενεργητικών που έκαναν ράλι μετά τη βύθιση που προκάλεσε το πρώτο κύμα της πανδημίας το Μάρτιο, αλλά και ενισχύοντας κλάδους που έμειναν πίσω. Η αποδόσεις των ομολόγων αναμένεται να μείνουν χαμηλές προσφέροντας περαιτέρω στήριξη στις αποτιμήσεις των μετοχών.
Η μετάλλαξη του κορωνοϊού που βρέθηκε στην Βρετανία, όμως, που ταρακούνησε προσωρινά τις αγορές, δίνει έμφαση στο ότι το ταξίδι δεν θα είναι πάντα με καλό καιρό.
Ρωτήσαμε τους επενδυτές: Τι μπορεί να πάει στραβά;
Howard Marks, Συν-πρόεδρος, Oaktree Capital management
Η αύξηση των επιτοκίων, είναι η κύρια απειλή. Οι σημερινές υψηλές τιμές ενεργητικού εξαρτώνται πολύ από τα χαμηλά επιτόκια για τον καθορισμό της καταλληλότητάς τους. Αν τα επιτόκια αυξηθούν, πιθανότατα οι τιμές ενεργητικού θα υποχωρήσουν. Ωστόσο υπάρχουν λίγοι λόγοι για να πιστέψεις ότι θα αυξηθούν βραχυπρόθεσμα τα επιτόκια, καθώς δεν φαίνεται πολύ πληθωρισμός και πιστεύω ότι η FED δεν ανησυχεί για τον πληθωρισμό.
Valentijn van Nieuwenhuijzen, διευθύνων σύμβουλος, NNIP
Δεν πιστεύω ότι οι κεντρικές τράπεζες θα πρέπει να κοιτάξουν τον πληθωρισμό, γιατί δεν νομίζω ότι θα υπάρξει. Αν κάνω λάθος και επιταχύνει, αυτό θα είναι ουσιαστικό «game-changer» για τις αγορές. Θα σημάνει ότι πολλοί από τους «χαμένους» στην αγορά, που έμειναν πίσω, θα μπορούν να καλύψουν το χαμένο έδαφος (σκεφτείτε τις τράπεζες και τις χρηματοοικονομικές εταιρείες) αλλά και ευρύτερα τον παράγοντα «αξία» που υπέφερε από δομική υποαπόδοση την τελευταία δεκαετία. Οι μετοχές «ανάπτυξης» θα υποφέρουν από τα αυξανόμενα επιτόκια. Μπορεί να συνεχίσουν να ανεβαίνουν αλλά λιγότερο από τις μετοχές «αξίας». Και όπως είναι προφανές, τα κρατικά ομόλογα θα υποφέρουν.
Ολοι έχουν τις ίδιες θετικές προσδοκίες. Αυτό είναι επίσης κίνδυνος. Θα παρατηρούμε στενά για να δούμε όποια ανησυχητική συγκέντρωση στις θέσεις.
Sam Finkelstein, Co-CIO of σταθερού εισοδήματος, Goldman Sachs Asset Management
Οι επενδυτές σταθερού εισοδήματος αντιμετωπίζουν δυο κινδύνους το 2021. Πρώτον, η εντυπωσιακή αντίδραση των πολιτικών στην Covid-19 έχει επιτείνει τις προκλήσεις που δημιουργούν οι χαμηλές αποδόσεις. Δεύτερον, οι κεντρικές τράπεζες έχουν περιορισμένα πυρομαχικά σε περίπτωση ενός αρνητικού αναπτυξιακού σοκ. Αυτό το πλαίσιο κάνει την προσοχή μας να εστιάζει στο να χτιστούν ισορροπημένα χαρτοφυλάκια που είναι ανθεκτικά σε περιπτώσεις μεταβλητότητας στις αγορές.
Vincent Mortier, αναπληρωτής CIO, Amundi
Το πρόσφατο ράλι στηρίζεται στην τυφλή πίστη στο εμβόλιο και την εκτίμηση ότι πολύ σύντομα τα πάντα θα επιστρέψουν εκεί που ήταν πριν ή ακόμα καλύτερα. Αυτό είναι ένας κίνδυνος: η παραγωγή και η διανομή αυτών των εμβολίων σε τόσο μεγάλη κλίμακα δεν θα είναι μια «βόλτα στο πάρκο». Περιμένετε περισσότερη νομισματοποίηση του χρέους και αυξανόμενη πίεση στις κεντρικές τράπεζες, οποιαδήποτε απόσυρση μέτρων είναι αδιανόητη αυτή τη στιγμή, ενώ ο κίνδυνος πολιτικών λαθών υποτιμάται σήμερα από την αγορά. Ο τρίτος κίνδυνος είναι η ίδια η κοινή πεποίθηση (consensus). Το κυνήγι απόδοσης με την εκτίναξη του χρέους σε αρνητικά επιτόκια θα πιέσει σε ακραία επίπεδα την αναζήτηση απόδοσης: υπάρχουν ομόλογα αξίας σχεδόν 1,5 τρισ. δολαρίων από εταιρείες-ζόμπι. Ο πειρασμός στους επενδυτές να δεχτούν χαμηλότερη ποιότητα στα χαρτοφυλάκιά τους είναι μεγάλος, όπως και το στοίχημα ότι θα επιτόκια θα παραμείνουν χαμηλά για πάντα. Αυτό είναι επικίνδυνο.
Andrew Law, επικεφαλής του hedge fund Caxton Associates
Το σκηνικό έχει στηθεί για ανάκαμψη της οικονομίας με κρατική και νομισματική στήριξη (reflation).
Πολλές από τις εκφάνσεις αυτής της εικόνας δεν ήταν ευνοϊκές για το μεγαλύτερο μέρος της δεκαετίας. Οι περισσότεροι από τους συμμετέχοντες στην αγορά και κατά συνέπεια τα χαρτοφυλάκιά τους βαρύνονται πολύ από δεκαετίες μείωσης του πληθωρισμού ή χαμηλού πληθωρισμού. Η αλλαγή του καθεστώτος στον πληθωρισμό, και ακολούθως της στάσης των επενδυτών θα έχει πιθανότητα βαθύτατες επιπλοκές στην κατανομή ενεργητικού.
Liz Ann Sonders, επικεφαλής στρατηγικής, Charles Schwab
Αυτό που με απασχολεί περισσότερο είναι η αίσθηση της αγοράς. Η επιτυχία της πρόσφατα έχει εκθρέψει αυτό που νομίζω ότι είναι ο μεγαλύτερος κίνδυνος, το υπερβολικά αισιόδοξο συναίσθημα. Από μόνο του δεν προμηνύει μια άμεση διόρθωση, αυτό όμως σημαίνει ότι η αγορά είναι πιθανότατα περισσότερο ευάλωτη σε ενδεχόμενο ενός αρνητικού καταλύτη, ο οποίος μπορεί να έχει πολλές μορφές.
Scott Minerd, επικεφαλής επενδύσεων, Guggenheim Partners
Η πανδημία έχει αλλάξει εντελώς το οικονομικό μας σύστημα της ελεύθερης αγοράς που στηρίζεται στον ανταγωνισμό, τη διαχείριση ρίσκου και την δημοσιονομική σύνεση. Εχει αντικατασταθεί από κύκλους αυξανόμενης ριζοσπαστικής νομισματικής παρέμβασης, κοινωνικοποίηση του πιστωτικού ρίσκου και μια εθνική πολιτική «ηθικού κινδύνου». Αυτό προβληματίζει, καθώς πέρα από τον ορίζοντα βρίσκεται ένα κακό πιστωτικό περιβάλλον, κρίνοντας από τις πτωχεύσεις, την υποβάθμιση αξιολογήσεων και τα εταιρικά θεμελιώδη μεγέθη. Συνολικά η αγορά χρέους υψηλής απόδοσης έχει 4,5 φορές περισσότερο χρέος από τα κέρδη προ φόρων του τελευταίου 12μηνου, ένας δείκτης που ήδη υπερβαίνει την κορύφωση του κύκλου πτωχεύσεων το 2008-9 και πιθανότατα θα χειροτερέψει.
Gregory Peters, διευθύνων σύμβουλος, PGIM Fixed Income
Με εντυπωσιάζει ότι η αγορά ξεπέρασε γρήγορα την ιδέα του «blue sweep» (σ.σ. οι Δημοκρατικοί κερδίζουν τον έλεγχο Γερουσίας, Βουλής και Λευκού Οίκου)… νομίζω ότι μπορεί να δούμε ένα «blue sneak» καθώς η μάχη για την Γερουσία στην Τζόρτζια είναι πολύ πιθανό να κριθεί υπέρ τους. Αυτό θα μπορούσε να ανοίξει ακόμα περισσότερο την πιστωτική κάνουλα. Πιστεύω ακόμα ότι αυτή θα είναι μια χρυσή εποχή για την πίστωση, αλλά πιθανότατα ανησυχώ περισσότερο γι’ αυτή μου την τοποθέτηση απ’ ότι τον Απρίλιο. Τα πάντα έγιναν σε υπερηχητική ταχύτητα, έτσι ίσως να επιστρέψουν επίσης σύντομα μερίσματα, επαναγορές και εξαγορές-συγχωνεύσεις. Ο μεγαλύτερος κίνδυνος για την αγορά παραμένει ο πληθωρισμός. Νομίζω ότι θα κινηθεί προσωρινά υψηλότερα την επόμενη χρονιά εξαιτίας των «base effects» και μετά θα υποχωρήσει. Ο κίνδυνος, όμως, είναι να συνεχίσει να κινείται υψηλότερα, και αυτό θα αλλάξει τα πάντα. Εχουμε μεγάλη πίστη ότι η Fed θα επιμείνει στη θέση της και δεν θα αντιδράσει στην επιτάχυνση του πληθωρισμού. Αν χάσει την ψυχραιμία της και ανησυχήσει για τον πληθωρισμό νωρίτερα απ’ ότι υπονόησε, αυτό θα μπορούσε να αποτελέσει πρόβλημα για τις αγορές, προκαλώντας ένα σενάριο του τύπου «Taper Tantrum 2.0».
Danny Yong, ιδρυτής του hedge fund Dymon Asia
Το αμερικανικό δολάριο κινήθηκε χαμηλότερα φέτος, αλλά θα μπορούσε κάποια στιγμή να πέσει απότομα. Αν αυτό συμβεί, η FED θα χάσει την ευελιξία των αρνητικών [πραγματικών] επιτοκίων και μπορεί να αναγκαστεί ακόμα και να σταματήσει τις αγορές ενεργητικού. Αυτό είναι το επικίνδυνο σενάριο. Αν δεν υπάρξει «blue sweep» [στις εκλογές του Ιανουαρίου για την Γερουσία στην Τζόρζια], τότε η FED είναι η εφεδρεία. Αν χαθεί η εφεδρεία, τότε ο κόσμος μπορεί να αντιμετωπίσει μια απότομη προσγείωση. Είναι πιθανό, δεν είναι ένα απίθανο σενάριο. Αν το δολάριο κινηθεί σημαντικά χαμηλότερα, τότε η FED μπορεί να ξεμείνει από επιλογές χαλάρωσης, κάτι που μπορεί να οδηγήσει σε sell off στις μετοχές.
Paul McNamara, διαχειριστής χαρτοφυλακίου χρέους αναδυόμενων αγορών, GAM
Οι αγορές κράτησαν εξαιτίας της πολιτικής χαμηλών επιτοκίων και των χαμηλών αποδόσεων στα ομόλογα που στήριξαν τις τιμές ενεργητικού και περιόρισαν το κόστος δανεισμού των κυβερνήσεων. Αν και τα βάρη χρέους στις αναδυόμενες αγορές είναι κατά κύριο λόγο σημαντικά χαμηλότερα απ’ όσο στις αναπτυγμένες, δεν συμβαίνει το ίδιο με τα επιτόκια, έτσι το κόστος εξυπηρέτησης δεν έχει συμπιεστεί στον ίδιο βαθμό. Οι κεντρικές τράπεζες των αναδυόμενων αγορών μείωσαν επιθετικά τα επιτόκια, εξίσου με αυτές των αναπτυγμένων, αλλά οι αγοραστές ομολόγων είναι πιο προσεκτικοί. Σε αντίθεση με τις αναπτυγμένες, οι αναδυόμενες δεν έχουν το πλεονέκτημα της αμφιβολίας.
Η περίπτωση της Τουρκίας είναι ιδιαίτερα διδακτική, η κυβερνητική άρνηση να αναγνωρίσει τους περιορισμούς που θέτει το ισοζύγιο πληρωμών οδήγησε στην ανάγκη για μια σχεδόν μοναδική στη συγκυρία επιθετική αύξηση επιτοκίων. Αυτό είναι το παράδειγμα που βλέπουμε ως ευρύτερο κίνδυνο: αν οι φορείς χάραξης πολιτικής στις αναδυόμενες αγορές δεν συνεχίσουν να αναγνωρίζουν ότι αντιμετωπίζουν πολύ πιο σφιχτούς περιορισμούς απ’ ότι οι αναπτυγμένες, εξαιτίας του ισοζυγίου πληρωμών, αντιμετωπίζουν τον κίνδυνο ενός σπιράλ χρέους που δείχνει πολύ μακρινή πιθανότητα στις τελευταίες.