Ενα χρόνο πριν (σ.σ. 16/3/2022), η FED ενεργοποιούσε έναν από τους επιθετικούς κύκλους αύξησης επιτοκίων, προχωρώντας στην πρώτη από μία σειρά 8 αυξήσεων προκειμένου να χαλιναγωγηθεί ο «προσωρινός» πληθωρισμός.
Στο 6% από 8,5% αλλά με επίμονα υψηλό τον δομικό και με τεράστια κόστη.
Νομισματική σύσφιξη 4,5% και ανάλογη ποσοτική 573 δισ. πολύ δύσκολα θα άφηνε ανεπηρέαστα τα πιο δανεισμένα τμήματα της επιχειρηματικότητας, δηλαδή τα techs, εντάσεως κεφαλαίου κ.λπ... και ένα «πρωτάκι» της παλιάς ΑΒΣΘ θα το γνώριζε, και όμως... σε 12 μήνες τέτοια διπλή σύσφιξη μόνο ασφυξία θα δημιουργούσε.
Και πλέον στις ΗΠΑ αναφέρονται -πλέον- σε απαρχή προβλήματος αξιοπιστίας του συστήματος.
Αλίμονο, αν τα shark funds οσμιστούν πως το carry trade ενδέχεται να βρεθεί αντιμέτωπο με πληρωμές πριν τη λήξη (της περιόδου διακράτησης).
Αυτό το λεπτό/ευαίσθητο σημείο το ανέλυσε ενδελεχώς ο Γιώργος Παπανικολάου στις συνέπειες της νέας τραπεζικής κρίσης (και το πλεονέκτημα Ευρώπης και Ελλάδας).
Αύριο και Τετάρτη, η κρισιμότερη FOMC -κρισιμότερη μέχρι την επόμενη, κατά πώς φαίνεται-, με τον Peter Bookvar (Bleakley Advisory Group) να προειδοποιεί ότι τα πρώτα επεισόδια από το σίριαλ των επιπτώσεων της ραγδαίας αύξησης των επιτοκίων μόλις άρχισαν να γράφονται...
Και έτσι να μην είναι, ο Jerome Powell είναι ήδη εγκλωβισμένος στα επίχειρα της πολιτικής του.
Το θέμα δεν είναι αν η FED θα αυξήσει τα επιτόκια κατά 25 μ.β. -όπως έχει προεξοφληθεί- αλλά τι θα πει για μετά ο επικεφαλής της τράπεζας, εκτιμά ο Doug Roberts (Channel Capital Research).