Συνάντηση Σολτς με Σι στο Πεκίνο. Σε περίοδο αυξανόμενης έντασης ανάμεσα στη Δύση και την κινεζική κυβέρνηση. Προφανώς η σπουδή του καγεκλάριου, «η περαιτέρω ανάπτυξη της οικονομικής συνεργασίας της Γερμανίας με την Κίνα». Είχε προηγηθεί η σπουδή του (Σοσιαλδημοκράτη) Ολαφ Σολτς να παραχωρήσει το 25% του λιμανιού του Αμβούργου στην Cosco.
Για το προηγούμενο «άνοιγμα» του Βερολίνου στη Μόσχα, την προνομιακή σχέση που συνέβαλε στην ανάπτυξη της γερμανικής οικονομίας, τα επίχειρα τα πληρώνει συνολικά η Ευρώπη. Και δυστυχώς -κατά πώς φαίνεται- με συνέπειες καταδικαστικές για το μέλλον της.
Τα λάθη του Βερολίνου στον 20ό αιώνα έχουν κριθεί από την ιστορία. Ωστόσο είναι τώρα που φορείς γερμανικών βιομηχανιών, επαγγελματιών κ.λπ. εμφανίζονται πιο απαισιόδοξοι από ποτέ. Είναι τώρα που ο διψήφιος πληθωρισμός μετριέται από την Bundesbank ως ιστορικός σε βάθος 70ετίας. Δηλαδή σαν να λέμε, μόλις λίγα χρόνια μετά τη λήξη του Β' Π.Π.
Μετά τη Μόσχα -με τον τρόπο που χειρίστηκε τη σχέση η πολιτική και οικονομική ελίτ της χώρας-, το Βερολίνο προχωρά σε ακόμη ένα λάθος -όσον αφορά στον τρόπο που επιχειρεί να «χτίσει» τη σχέση με το Πεκίνο.
Από τη θέση του αδύναμου, κάτι που το γνωρίζουν αμφότερες οι πλευρές.