Αποκαλυπτικό, ως συνήθως, το ρεπορτάζ της Αγγελικής Παπαμιλτιάδου, με πλούσιο παρασκήνιο για το
πώς «πάγωσε» ο οδικός χάρτης ΕΕ-Τουρκίας.
Αφορμής δοθείσης, θα σταθώ σε μία άλλη από τις πολλές παραμέτρους που αφορά την ΕΕ, τον ρόλο του Βερολίνου, τις Βρυξέλλες, το sofagate και το ενδεχόμενο ανάδειξης ενός άλλου πόλου αντίβαρου στη μονοκρατορία των Γερμανών.
O λόγος για τον Mario Draghi και τον χαρακτηρισμό «δικτάτορα» που χρησιμοποίησε για τον R.T. Εrdogan.
Προφανώς και ο μέχρι πρόσφατα και πρόεδρος της ΕΚΤ γνωρίζει πολύ καλά τη βαρύτητα του συγκεκριμένου χαρακτηρισμού, τη σημασία της κάθε λέξης -και ως δεινός σκακιστής μελετά, εκ των προτέρων, τις επόμενες κινήσεις του αντιπάλου του.
Η παρέμβαση του 73ετούς Ιταλού έγινε σε μία συγκυρία που στο μεν Βερολίνο η Angela Dorothea Merkel είναι -ήδη- σε πολιτική αποδρομή (με πολύ πιθανό το ενδεχόμενο στις εκλογές της 26ης Σεπτεμβρίου να προκύψει αποτέλεσμα ικανό να καθορίσει το μέλλον της χώρας και συνδιαμορφώσει την επόμενη ημέρα στην Ευρώπη, για μακρύ χρονικό διάστημα). Στις δε Βρυξέλλες, η Ursula Gertrud von der Leyen αποδεικνύεται -για ακόμη μία φορά- «λίγη», σε βαθμό που οξύνει το έλλειμμα αξιοπιστίας της ΕΕ, που μειώνει την όποια επιρροή έχει, ακόμη, η Ευρώπη.
Στις ΗΠΑ, ο Joe Biden αναθεωρεί την πολιτική Donald Trump και σε πολιτικό και σε οικονομικό επίπεδο, στο δε δεύτερο καταδεικνύει τη διαφορά ΗΠΑ-Ευρώπης. Νέο πακέτο, ανεβάζοντας σε πάνω από 7 plus τρισ. τη ρευστότητα που ρίχνει στην οικονομία, στην αγορά, όταν οι Ευρωπαίοι ακόμη δεν έχουν καταλήξει για τη διανομή του πρώτου -που αντιστοιχεί στο σχεδόν 10% των Αμερικανών.
Σε όλα αυτά, είναι ο ιταλικός Τύπος (Corriere della Sera, La Repubblica κ.α.) που θέτει το εύλογο ερώτημα,
εάν και κατά πόσον ο πρωθυπουργός της Ιταλίας θα μπορούσε να διαδραματίσει πρωταγωνιστικό ρόλο στις επερχόμενες πολιτικές εξελίξεις στη «γηραιά ήπειρο». Και σε ποιο βαθμό θα ήταν δυνατή η σύμπλευση με το Παρίσι και τον Emmanuel Jean Michel Frederic Macron, ο οποίος -ήδη- δεν κρύβει τις φιλοδοξίες του να επαναπροσδώσει στη Γαλλία, μέρος έστω, του ρόλου που παραδοσιακά είχε και σε περιοχές που μας αφορούν (Levante, Maghreb, Sahel).
Εξέχων παράγων της περίφημης Trilateral Commission, ο Mario Draghi είναι προφανές πως δεν γνωρίζει καλά μόνο τα τραπεζικά αλλά έχει γνώση (και «πλάτη») και στα πολιτικά.
Και σίγουρα μεγαλύτερο ειδικό βάρος από τους επιτελείς της Κομισιόν, που γελοιοποίησε ο «Σουλτάνος».
Για να δούμε...