Οι προσδοκίες για ταχύτερη οικονομική ανάκαμψη δημιουργούν ανησυχίες για σταδιακή απόσυρση της νομισματικής (υπό) στήριξης, προειδοποιεί ο Michael MacKenzie με άρθρο του στους Financial Times.
Ηδη οι αναταράξεις, των προηγούμενων συνεδριάσεων στην Wall Street οφείλονται σε σημαντικό βαθμό, ακριβώς σε αυτές τις ανησυχίες. Στο ενδεχόμενο να διαμορφώνεται αναστροφή τάσης στις αγορές μετοχών, χρέους κ.λ.π με τους τεχνολογικούς κολοσσούς των ΗΠΑ δανεισμένους με πάμφθηνο κόστος χρήματος να είναι από τους πρώτους, που βρέθηκαν στο επίκεντρο αυτής της μεγάλης συζήτησης.
Σύμπτωμα ή αίτιο, ήταν το εύλογο ερώτημα μας, τις τελευταίες ημέρες, στην "υπόγα" καθώς μία νέα παράμετρος υπεισέρχεται στην επενδυτική εξίσωσή μας. Φυσιολογική μία μερική μεταφορά ρευστότητας (αποτέλεσμα τεράστιων υπεραξιών) από τις αγορές "μετοχών" σε αυτές "χρέους/ομολόγων/επιτοκίων" ακόμη και-όπως εκτιμούν ορισμένοι- σε αναδυόμενα χρηματιστήρια που έχουν μείνει πίσω (με όρους αποτίμησης/ΑΕΠ) όπως λ.χ το δικό μας.
Παράλληλα, όμως, φυσιολογικός ο προβληματισμός που αναπτύσσεται και μας αφορά άμεσα.
Μία απλή ματιά στην απόδοση του 10ετούς αρκεί, στο 1,109% (η πιο τελευταία, gr.investing.com) όταν σχετικά πρόσφατα είχε υποχωρήσει ακόμη και στο 0,555%.
Τι σημαίνει αυτή η μεταβολή, δεν νομίζω πως χρειάζεται και ιδιαίτερη ανάλυση είτε αφορά σε "κρατικό χρέος" (για την επόμενη έξοδο της χώρας στις αγορές) είτε "επιχειρηματικό".
Σε αυτή την συγκυρία ο Γιάννης Στουρνάρας είναι ο πρώτος κεντρικός τραπεζίτης, που ζητά ανοιχτά την ενίσχυση της αγοράς ομολόγων για να περιοριστεί η επιβάρυνση στα κόστη δανεισμού.
Τα όσα δήλωσε ο διοικητής της Τραπέζης της Ελλάδος (στο Reuters) δεν χωρά αμφιβολία, πως θα αποτελέσουν αντικείμενο προβληματισμού αλλά και ανάλογων θέσεων από ομολόγους του.
Για αυτό και η συνεδρίαση της ΕΚΤ- τη μεθεπόμενη Πέμπτη 11 Μαρτίου- αποκτά επιπλέον ενδιαφέρον.
Οχι μόνο επειδή η Φρανκφούρτη έχει μειώσει στο ήμισυ τις αγορές/απορρόφηση "ελληνικών τίτλων" το τελευταίο διάστημα αλλά και (κυρίως) γιατί το "ιταλικό πρόβλημα" είναι πολύ σοβαρότερο απ' ότι φαίνεται.
Αλλά και γιατί, εν τέλει, δεν μπορεί η ΕΚΤ να είναι ο μόνος φορέας/μηχανισμός που εδώ και ένα χρόνο στηρίζει με κάθε τρόπο (κυρίως δε, κατά παρέκκλιση του πλαισίου λειτουργίας της) το "ευρω-σύστημα" επειδή το Βερολίνο και οι (γερμανόφωνες) Βρυξέλλες καθεύδουν...μακαρίως.