Θα επικυρωθεί τελικά στην τουρκική Dardanel η Καλλιμάνης; Μία από τις ιστορικές εταιρείες της περιφέρειας (ιδρύθηκε από τον Γιώργο Καλλιμάνη, στο Αίγιο, το 1956) διαδραμάτισε σημαντικό ρόλο στον κλάδο αλιευμάτων/βαθείας κατάψυξης, φθάνοντας να απασχολεί μέχρι 300 εργαζόμενους στις ιδιόκτητες εγκαταστάσεις της.
Η εταιρεία περιήλθε σε δεινή οικονομική θέση (κυρίως λόγω επενδύσεων στις οποίες προχώρησε), που έγινε δεινότερη λόγω της ύφεσης στον κλάδο κατεψυγμένων, των υποχρεώσεων (ομολογιακό) που ανέλαβε (έναντι επενδύσεων, επέκτασης), για να φτάσει στο σημείο μηδέν με τις τράπεζες.
Στα 60 εκατ. οι μη εξυπηρετούμενες υποχρεώσεις (2019), δραματική μείωση πωλήσεων (30 εκατ. το 2016) παρά τη συνεργασία με την ΕΛΓΕΚΑ.
Η κατάληξη; Μετά από σχετικές διαδικασίες, οι τράπεζες προχώρησαν σε διαγωνισμό για την εξεύρεση στρατηγικού επενδυτή/διασώστη. Τέσσερα funds ενδιαφέρονταν μέχρι τις αρχές Δεκεμβρίου, για να αποσυρθούν σταδιακά, αφήνοντας εντός παιδιάς την Dardanel.
Το ερώτημα είναι κατά πόσον οι μη εξυπηρετούμενες υποχρεώσεις της Καλλιμάνης είναι τόσες για τις τράπεζες, που δεν έχουν τη δυνατότητα να εξετάσουν μία ύστατη εναλλακτική, προκειμένου να μην περάσει σε «τουρκικά χέρια» η αιγιώτικη εταιρεία.
Πολλές οι περιπτώσεις επιχειρηματικών ομίλων, εταιρειών με πολλαπλάσια NPLs, στους οποίους δίνονται συνεχείς παρατάσεις ζωής, ενίοτε εγείροντας κάθε λογής ερωτήματα.
«Τραβηγμένη» θα μου πείτε η υπόθεση αλλά θεωρητικά υπαρκτή, μεθαύριο σε ανάλογο αποτέλεσμα καταλήγει ο διαγωνισμός για τα NPLs μιας ακτοπλοϊκής που δρομολογεί στα νησιά του Ανατ. Αιγαίου.
Υπερβολικό, θα με πείτε, ορισμένοι, ίσως και αιθεροβάμονα καθώς θίγω ζητήματα «επιχειρηματικού πατριωτισμού».
Ας είναι, ανοιχτή είναι η υπόγα σε συζήτηση προς κάθε κατεύθυνση.