Μία παράμετρος που μου επισημάνθηκε από έμπειρο παράγοντα της αγοράς, ικανή να «τραβήξει» ρευστότητα από τις αγορές μετοχών διευκολύνοντας (σε κάποιο βαθμό) τις κινήσεις των short, είναι η συντονισμένη έξοδος χωρών της ευρωζώνης στις αγορές.
Καθημερινές οι εκδόσεις χρέους κρατών-μελών, με πρώτο και καλύτερο το Ιταλικό Δημόσιο, που αντλεί υψηλά αποθέματα ρευστότητας. Από κοντά οι χώρες του Νότου αλλά όχι μόνο, γεγονός στο οποίο αποδίδεται το «τσίμπημα» στην απόδοση των κρατικών ομολόγων αυτές τις ημέρες.
Μία μικρή στροφή κεφαλαίων/ρευστότητας από την αγορά μετοχών προς αυτήν των ομολόγων θα πρέπει να θεωρείται απολύτως φυσιολογική.
Μόνο που σε αυτή τη συγκυρία «κουμπώνει» με την ανάγκη για διόρθωση σε Νέα Υόρκη, Φρανκφούρτη (που μας αφορά ως ευρωπαϊκή αγορά) από τα τελευταία υψηλά.
Και μία λεπτομέρεια, σημαντική για εμάς. Τα διαθέσιμα του λεγόμενου «μαξιλαριού» ανέρχονταν στα 32,1 δισ. (χθεσινά στοιχεία), γεγονός που δίνει πλεονέκτημα στην Αθήνα για το πώς θα κινηθεί προς τις αγορές.
Με όλα τα χρονικά και ποσοτικά ενδεχόμενα ανοιχτά.