Θα πάρω αφορμή από το σχόλιο του φίλτατου Ν. Γ. Δρόσου, ο οποίος την Παρασκευή έθετε το (θεωρητικό;) ερώτημα για το αν θα βάλουν λουκέτο στην Ε.Ε.
Για να το πάω λίγο παρακάτω και συγκεκριμένα στην τακτική που ακολουθεί το Βερολίνο «... και τα δικά σας, δικά μου», καθώς από τη μία, διαφωνεί κάθετα με την ιδέα οποιασδήποτε μορφής «αμοιβαιοποίησης χρέους» και από την άλλη, ακολουθεί πολιτική ΚΡΑΤΙΚΗΣ επιχορήγησης γερμανικών επιχειρήσεων. Χωρίς καν να ενημερωθεί η Επιτροπή Ανταγωνισμού!
Τι κάνει η κα Μέρκελ, την ώρα που λέει "nein" στο αίτημα Παρισιού, Ρώμης, Μαδρίτης (ξαναθυμίζω για απειροστή φορά το 2ο, 3ο και 4ο ΑΕΠ της Ε.Ε, συνολικά σχεδόν 1 τρισ. πάνω από το 1ο); Μα χρηματοδοτεί με δισ. τη Lufthansa, δίνει δισ. στην TUI, αλλά και σε εταιρείες λ.χ. Adidas ενώ είναι κοντά και στην RWE (ξέρετε, ο ενεργειακός όμιλος που «ενδιαφέρεται» για ελληνικά περιουσιακά στοιχεία).
Χωρίς να δώσει καν αναφορά στην DG Comp, επαναλαμβάνω.
Τι επιδιώκει το Βερολίνο; Να ενισχύσει με κρατικό χρήμα ακόμη και ιδιωτικούς επιχειρηματικούς ομίλους, να σταθούν στην κρίση, για να αγοράσουν σε τιμές distress ό,τι θα έχει απομείνει από τα συντρίμμια των οικονομιών της Ιταλίας; Της Ισπανίας; ή μήπως της Γαλλίας;
Και θα κλείσω με μία αναφορά στην Ούρσουλα Γερτρούδη φον ντερ Λάιεν, τυπικά πρόεδρο της Ε.Ε, επί της ουσίας spokewoman της Καγκελαρίας.
Επειδή ως απόφοιτος της Ιατρικής Σχολής του Ανόβερου, προφανώς δεν ενθυμάται τη σύγχρονη ιστορία της Ευρώπης, για να γνωρίζει πως είχε χρηματοδοτηθεί η Γερμανία από τις ΗΠΑ και τον Χάρι Τρούμαν, με το Σχέδιο Μάρσαλ.
Θα παραπέμψω στη νεότερη και συγκεκριμένα στην ενοποίηση των δύο Γερμανιών, τον Οκτώβριο του 1990. Σύμφωνα με το κέντρο ερευνών, τότε, Sed Straat, το κόστος του Einheit υπολογίσθηκε ότι έφτασε στα 2 τρισ. Βάρος που σταδιακά μετακυλίσθηκε στις χώρες-μέλη της Ε.Ε.