ΜIG: Από τις 7 Μαρτίου η στήλη σάς είχε ενημερώσει ότι η προσπάθεια του Μάριου Ηλιόπουλου (φωτ.) να μπλοκάρει την συμφωνία της με τη STRIX ή έστω να την καθυστερήσει όσο μπορεί, είχε επί της ουσίας λάβει τέλος μετά την κίνηση της Πειραιώς να αποκτήσει τον έλεγχο της ΜΙG και να ζητήσει έγκριση της Επιτροπής Ανταγωνισμού.
Τότε είχαμε παρουσιάσει το σκεπτικό της κίνησης αυτής, τώρα όμως, που Ηλιόπουλος και Σία πούλησαν το περίπου 13% που είχαν φτάσει να κατέχουν κλειδώνοντας ως κέρδη ιδιαιτέρως αξιοσέβαστο διψήφιο αριθμό εκατομμυρίων ευρώ, σε διάστημα περίπου τεσσάρων μηνών, έχει νόημα να δούμε γιατί στην υπόθεση αυτή ο sui generis εφοπλιστής της ακτοπλοΐας ήταν πολύ δύσκολο να βγει πραγματικά χαμένος.
Ακόμη κι αν έχανε -όπως και έγινε- πιο μεγάλους στόχους, δηλαδή να εμποδίσει το εγχείρημα ή να διαπραγματευτεί επιμέρους ανταλλάγματα στον χώρο στον οποίο δραστηριοποιείται.
Η αχίλλειος πτέρνα την οποία «είδαν» και εκμεταλλεύτηκαν ο Ηλιόπουλος και οι σύμβουλοί του αφορούσε τη μικρή αξία των μετοχών της MIG, σε σχέση με τη μεγάλη αξία που είχε για την ίδια την εταιρεία αλλά, το κυριότερο, επί του πρακτέου, για τον ισολογισμό της Πειραιώς, η προώθηση του εγχειρήματος ανταλλαγής της ATTICA GROUP με τα χρέη της ίδιας της ΜΙG, μέσω της STRIX.
Από τη μία, δηλαδή, για να το πούμε «μπακάλικα», υπήρχε ένα deal αξίας αποτίμησης περίπου 540 εκατ. ευρώ κι από την άλλη, την απόφαση θα την ελάμβανε η Γενική Συνέλευση μιας εισηγμένης εταιρείας με σημαντική διασπορά και αποτίμηση -τότε που υποθέτουμε ότι αποφασίστηκε η «σφήνα» Ηλιόπουλου, μόλις… 20-30 εκατ. ευρώ. Στην οποία εύκολα μπορούσε να πάρει κάποιος το 10%, όπως κι έγινε, δαπανώντας μερικά εκατομμύρια.
Υποθέτοντας -βάσιμα όπως αποδείχθηκε- ότι πολύ δύσκολα μια μεγάλη ελληνική τράπεζα θα άφηνε να φτάσει η κατάσταση στο σημείο να μετατραπούν από τη STRIX σε μετοχές τα δάνεια της MIG εις βάρος των χιλιάδων μικρομετόχων της (σ.σ. αυτό θα συνέβαινε αν μπλόκαρε το deal), η πλευρά Ηλιόπουλου μάλλον ανέμενε τη δημόσια πρόταση που ακολούθησε από την Τράπεζα Πειραιώς.
Κατάφερε μάλιστα να τη φέρει και σε δεύτερο, πιο αυξημένο επίπεδο τιμής, αγοράζοντας μετοχές υψηλότερα από την αρχική τιμή, ακριβώς διότι είχε το «μαξιλάρι» των πολύ χαμηλότερων τιμών στις οποίες είχε αγοράσει το μεγαλύτερο μέρος της θέσης του.
Ο Μάριος Ηλιόπουλος όμως κέρδισε και κάτι άλλο με σημαντικό value: Δωρεάν προβολή πολύ μεγάλης αξίας, διότι ενώ ως τότε ήταν γνωστός στους ακτοπλοϊκούς κύκλους, ξαφνικά βρέθηκε στα πρωτοσέλιδα του οικονομικού Τύπου, με τους δημοσιογράφους να παρακολουθούν και να γράφουν τις εκάστοτε δηλώσεις του.
Κι όπως φέρεται να είχε πει λίγο πριν από τις αρχές του 20ού αιώνα ο P.T. Barnum, «Δεν υπάρχει κακή δημοσιότητα, παρά μόνο αν γραφτεί λάθος το όνομά σου». Αμφιλεγόμενη μεν η ρήση, κάτι λέει όμως ότι μνημονεύεται από πολλούς, έναν αιώνα και κάτι ψιλά μετά τον θάνατό του.
ΥΓ: Στη θέση του Ηλιόπουλου θα μπορούσε να έχει βρεθεί και κάποιος άλλος επιθετικός παίκτης, χωρίς να έχει απαραιτήτως συμφέροντα στην ακτοπλοΐα. Οπότε το ευρύτερο «μάθημα» για τη χρηματιστηριακή αγορά είναι ότι εάν υπάρχει ευδιάκριτη «αχίλλειος πτέρνα» σε ένα εγχείρημα, τότε μάλλον κάποιος θα βρεθεί να στην «πατήσει»…
Ενίοτε και στη Λεωφόρο Αθηνών.
ΠΛΑΣΤΙΚΑ ΘΡΑΚΗΣ: Υπάρχουν δύο διαφορετικές αναγνώσεις για τα ετήσια αποτελέσματα που ανακοινώθηκαν χθες.
Η πρώτη αναφέρεται στη σημαντική υποχώρηση στα προ φόρων κέρδη (στα 32,1 εκατ. ευρώ) και μια νέα διαφαινόμενη πτώση τους το 2023. Και αυτό γιατί στην περυσινή επίδοση των 32,1 εκατ. περιλαμβάνονται έκτακτο θετικό κονδύλι 4,6 εκατ., καθώς και ποσό ύψους 5,3 εκατ. που προήλθε από προϊόντα σχετιζόμενα με την πανδημία Covid-19. Άρα, παρά την εκτίμηση της διοίκησης ότι είναι σε θέση να χτίσει στη σημαντική και επαναλαμβανόμενη κερδοφορία του 2022, η «κάτω γραμμή» αναμένεται να είναι φέτος μειωμένη.
Η δεύτερη ανάγνωση ίσως να παρουσιάζει μεγαλύτερο ενδιαφέρον. Σύμφωνα με αυτή, τα Πλαστικά Θράκης εκμεταλλεύθηκαν την τελευταία τριετία τα προϊόντα της πανδημίας, κερδίζοντας ανέλπιστα ποσά, τα οποία κατά κύριο λόγο διοχέτευσαν σε παραγωγικές επενδύσεις. Ως αποτέλεσμα, ο όμιλος βρίσκεται σήμερα σε πολύ καλύτερη θέση, τόσο σε σχέση με τον εαυτό του όσο και σε σύγκριση με τους ανταγωνιστές του.
Σήμερα, λοιπόν, η μετοχή των ΠΛΑΘ διαπραγματεύεται με P/E 7,3, δηλαδή 30% κάτω από την καθαρή της θέση και με μερισματική απόδοση 6%, αν συνεκτιμηθεί και το ήδη διανεμηθέν προμέρισμα. Και όλα αυτά για εισηγμένη που ολοκλήρωσε πολύ μεγάλο επενδυτικό πρόγραμμα, έχοντας καθαρό δανεισμό μόλις 21,5 εκατ. ευρώ.
ΥΓ: Σε πρόσφατη έκθεσή του, ο οίκος Edison προέβλεψε για το 2023 προ φόρων κέρδη 22,1 εκατ. ευρώ και έδωσε τιμή-στόχο 8,23 ευρώ, όταν η τιμή του τίτλου διαπραγματεύεται στο ταμπλό του ΧΑ στο 4,30.
Οψόμεθα…
CVC-ΚΛΙΝΙΚΕΣ: Σε άλλη εταιρεία (σ.σ. όχημα ειδικού σκοπού), συμφερόντων CVC Capital Partners, μεταφέρθηκε η Περσεύς Υγειονομική Μέριμνα (σ.σ. Metropolitan), πιθανώς λόγω της παρόδου της περιόδου επένδυσης του αρχικού fund. Ειδικότερα το 100% της εταιρείας περιήλθε στη νεότευκτη Hellenic HealthCare II από τη Hellenic Healthcare Sarl. Στην ίδια εταιρεία περιήλθε και το 100% της Metropolitan General.
Στο «ομόσταυλο» Υγεία αποφασίστηκε η διάθεση σε στελέχη, διευθυντές και μέλη του Δ.Σ. 687 χιλ. ευρώ από τα αδιανέμητα κέρδη χρήσης 2021.
ΦΟΥΡΛΗΣ: Ομολογιακό δάνειο 24,5 εκατ. ευρώ ετοιμάζεται να εκδώσει η εταιρεία Polikenco του ομίλου Φουρλής, το οποίο θα καλύψει η Εθνική Τράπεζα.
Εγγυητής του δανείου η Trade Estates ΑΕΕΑΠ.
ΔΟΥΡΟΣ: Από την «καταστολή» στην αναστολή βρέθηκε χθες η μετοχή της εισηγμένης, καθώς όπως ανακοίνωσε, αδυνατεί να εκδώσει οικονομικές καταστάσεις χρήσης 2022.
Παρά την έλλειψη διευκρινίσεων για τις «ειδικές συνθήκες» που δεν της επέτρεψαν ούτε καν τα στοιχειώδη, η χρηματιστηριακή εικόνα της μιλάει από μόνη της. Από την αρχή του έτους, οι συναλλαγές στο Χρηματιστήριο φτάνουν-δεν φτάνουν σε αξία τις 10.000 ευρώ. Στη συντριπτική πλειονότητα των συνεδριάσεων ο τίτλος είτε δεν έκανε ούτε μια πράξη είτε περιοριζόταν σε 10 τεμάχια αξίας 2,5 ευρώ, ενώ η κεφαλαιοποίησή της δεν ξεπερνά το ένα εκατομμύριο ευρώ.
Σημειώστε ότι η εταιρεία εισήχθη στο ΧΑ το 2000, αντλώντας 2,6 δισ. δραχμές κεφάλαια (7,647 εκατ. ευρώ σημερινά μη αποπληθωρισμένα κεφάλαια) και είχε μεγάλα σχέδια για επέκταση στο εξωτερικό αλλά και τη δημιουργία δικτύου στην εγχώρια λιανική.
Πέρα από τη χρηματιστηριακή εικόνα -που καμιά φορά ίσως αδικεί καθ' όλα ανθηρές και αναπτυσσόμενες εταιρείες-, στην περίπτωση της Δούρος εδώ και χρόνια η βαθμιαία επιχειρηματική απαξίωσή της δεν είχε ανακοπεί.
Η στήλη δεν θυμάται αν κάποτε η εταιρεία έγραψε πραγματικά καθαρά κέρδη, καθώς όσο ανέτρεξε στο παρελθόν ανέσυρε οριακές επιδόσεις, το «ανάθεμα» της διοίκησης στα εισαγόμενα προϊόντα, διάφορα σχέδια εξωστρέφειας που αναιρούνταν την επόμενη χρονιά κ.ο.κ.
Τελευταία φορά που η διοίκηση της εταιρείας -η οικογένεια Δούρου- έδωσε σημεία ζωής ήταν τον Μάρτιο του 2017, όταν η εταιρεία βραβεύτηκε για την πολύχρονη παρουσία της στον χώρο του ανδρικού ενδύματος, στο πλαίσιο της εκδήλωσης «Creative Greece 2017: Η εξωστρέφεια στην ελληνική επιχειρηματικότητα»…
Σύμφωνα με τα τελευταία δημοσιευμένα οικονομικά της στοιχεία για το 2021, οι πωλήσεις αυξήθηκαν κατά 19,23% στα 2,177 εκατ. ευρώ και οι ζημιές είχαν περιοριστεί στις 285 χιλιάδες ευρώ από 819.9 χιλιάδες το 2020.
Το σύνολο των υποχρεώσεών της, όμως, ξεπερνούσε τα 9 εκατ. ευρώ.
Το 2021 αναγκάστηκε δε να παραδώσει στην PQH ακίνητο που κατείχε με χρηματοδοτική μίσθωση, στον Πύργο Ηλείας, αναπόσβεστης αξίας κατά την 30/11/2021 ποσού 511 χιλ. ευρώ, διαγράφοντας μέρος μόνο της οφειλής. Για τις υπόλοιπες 393 χιλ. ευρώ που χρώσταγε στην PQH διατηρούσε επαφές για διευθέτηση…