Συνεχίζονται με έντονους ρυθμούς οι αποχωρήσεις από την φυλλορροούσα παράταξη του Δημάρχου Διονύσου Γιάννη Καλαφατέλη. Σύμφωνα με τελευταίες πληροφορίες της στήλης είναι πλέον θέμα χρόνου η ανεξαρτητοποίηση ακόμη 2-3 επώνυμων μελών της διοίκησης σε διάφορα επίπεδα, τα οποία έχουν ήδη πάρει τις αποστάσεις τους, κάποια όχι μόνο ιδιωτικώς αλλά και δημοσίως, απογοητευμένα από τις πρακτικές που διαπίστωσαν.
Έχοντας απωλέσει πλήρως την πλειοψηφία του Δημοτικού Συμβουλίου εδώ και μήνες, η διοικούσα παράταξη χαρακτηρίζεται πλέον από το σύνολο της αντιπολίτευσης ως ένα «σύστημα» διαχείρισης της εξουσίας, με συγκεκριμένα χαρακτηριστικά, το οποίο έχουν ονομάσει «καλαφατελισμό», υπονοώντας ότι δεν αφορά μόνο στο πρόσωπο του Δημάρχου, αλλά και σε ένα πυρήνα στελεχών του, που όπως υποστηρίζουν, μοιράζονται τις ίδιες αντιλήψεις ως προς την νομή της εξουσίας, τη λογοδοσία απέναντι στους δημότες, το ρουσφέτι και τον καταιγισμό απευθείας αναθέσεων, θυμίζοντας περασμένες εποχές.
Στελέχη των αντιπολιτευόμενων παρατάξεων του Δημοτικού Συμβουλίου, (που συχνά συνασπίζονται και ενεργούν από κοινού σε σημαντικά θέματα) όσο και κινήσεων πολιτών που έχουν σχηματιστεί στο Δήμο, με φόντο τα διαπιστωμένα αδιέξοδα, ξεκίνησαν προ ημερών ζυμώσεις, σε επίπεδο προσώπων κι όχι παραταξιακής διαπραγμάτευσης, διερευνώντας το ενδεχόμενο να προκύψουν κοινές ενωτικές θέσεις, στα μείζονα θέματα.
Τα αίτια της ζύμωσης, ενόψει εκλογών του χρόνου
Για ποιο λόγο; Διότι, όπως προκύπτει από τα λεγόμενα τους, γνωρίζουν ότι η κρίσιμη «επόμενη μέρα» για το Διόνυσο, δεν μπορεί να στηριχθεί απλώς στον διάχυτο «αντι-καλαφετιλισμό», αλλά πρέπει να έχει και στέρεες προγραμματικές βάσεις, που θα καταφέρουν με ρεαλιστικό τρόπο και όχι με πολιτικά φούμαρα, να ανατάξουν ένα Δήμο που κατά γενική ομολογία βρίσκεται από πολλές πλευρές ένα βήμα πριν τη διάλυση!
Βασικό παράγοντα σε αυτή την διαδικασία πολιτικής ζύμωσης, που σύμφωνα με παριστάμενους ξεκίνησε με θετικούς οιωνούς και βρίσκεται σε εξέλιξη, αποτέλεσε και η συνειδητοποίηση ότι μέσα από τις απανωτές κακουχίες που υπέστησαν οι δημότες τα τελευταία δύο χρόνια, τόσο από τις κακοκαιρίες όσο και από τις φωτιές, έχει αυξηθεί το ενδιαφέρον για τα «κοινά».
Ιδιαίτερα εκείνων των κατοίκων που δεν είναι «γηγενείς», αλλά μετοίκησαν (οι περισσότεροι τις τελευταίες δύο δεκαετίες) στο Διόνυσο έναντι αδρού τιμήματος, εκτιμώντας ότι μετακομίζουν σε δήμο «υψηλού επιπέδου». Για να διαπιστώσουν ότι στην πράξη, «πλήρωσαν γενναία και βρέθηκαν περίπου στη… παραμεθόριο» όπως ανέφερε σκωπτικά στη στήλη, τοπικός παράγοντας.
Εν ολίγοις, αντίθετα με ότι συνέβαινε τα προηγούμενα χρόνια, μεγάλο μέρος αυτών των νεότερων κατοίκων, έχει νιώσει πλέον «στο πετσί του», ότι δεν είναι απλώς δικαίωμα του να ψηφίζει για το μέλλον του Δήμου, αλλά… ανάγκη.
Ανάγκη, προκειμένου να διασφαλίσει ακόμη και στοιχειώδη θέματα, λυμένα εδώ και δεκαετίες σε άλλους δήμους, όπως π.χ. η υδροδότηση χωρίς προβλήματα, που αποτελεί μόνιμο αγκάθι για πολλές γειτονιές του Διονύσου, παρότι αυτός συγκαταλέγεται ανάμεσα στα «ακριβά» Βόρεια Προάστια της Αθήνας.
Σημείο κλειδί είναι και τα πρόσωπα
Κι αυτό που απομένει προκειμένου να εμπλακούν οι συγκεκριμένοι (χιλιάδες αριθμητικά) πολίτες πιο ενεργά, είναι να διαπιστώσουν ότι υπάρχει πράγματι μια ενωτική κίνηση, πέρα από πολιτικές διαχωριστικές γραμμές, με άρτιο σχέδιο, χωρίς φιοριτούρες και επικοινωνιακές «φούσκες», αλλά και σημαντικός αριθμός προσώπων με γνώσεις χρόνο και ικανότητες για να το υλοποιήσουν.
Διότι στα πρόσωπα βρίσκεται η αχίλλειος πτέρνα της Τοπικής Αυτοδιοίκησης γενικώς και του Δήμου Διονύσου ειδικότερα:
Ακριβώς επειδή δεν υπάρχουν «πολιτικοί πλήρους απασχόλησης» όπως συμβαίνει κατά κόρον στην κεντρική πολιτική σκηνή, ούτε και οι βαθιές τσέπες του κράτους για προσλήψεις τεχνοκρατών, πέρα από την ύπαρξη σχεδίου πρέπει να συγκεντρωθούν και τα απαραίτητα πρόσωπα που θα έχουν το χρόνο και τον τρόπο να «τρέξουν» τους καυτούς τομείς της διοίκησης, τις αντιδημαρχίες και τις λοιπές νευραλγικές θέσεις. Σε αριθμό που μια μεμονωμένη παράταξη συνήθως αδυνατεί να συγκεντρώσει.
Αλλιώς οι θέσεις μοιράζονται όπως- όπως και τα σχέδια μένουν στο… χαρτί.
Αυτό δείχνει δυστυχώς η εμπειρία από τη μεγάλη πλειονότητα των οργανισμών τοπικής αυτοδιοίκησης, ανά τη χώρα, αλλά και η εμπειρία στο Δήμο Διονύσου, ο οποίος προέκυψε προ ετών από τη συνένωση επτά μικρών κοινοτήτων, χωρίς ανθρώπινο δυναμικό με εμπειρίες στη διοίκηση μεγάλων οργανισμών με δεκάδες χιλιάδες κατοίκους ,αλλά και με όλες τις ασθένειες του μικρο-τοπικισμού, που λειτουργεί σχεδόν αποκλειστικά με ψηφοθηρικά "σόγια" .
Με τέτοιο παρελθόν και παρόν, μόνον αιθεροβάμωνες, νομίζουν ακόμη ότι θα μπορούσαν να καλύψουν αυτοτελώς το μεγάλο έλλειμμα σχεδιασμού, οργάνωσης και διοικητικής ηγεσίας, χωρίς πολυπρόσωπες και γνήσια προγραμματικές συνεργασίες.
Και οι… ζητιάνοι
Στο μεταξύ η διοικούσα συμπαράταξη της Δύναμης Ευθύνης του Γιάννη Καλαφατέλη με παρακολούθημα την παράταξη «Η πόλη μας το σπίτι μας» του Χρήστου Τσεβά, προσπαθεί να διασφαλίσει την λειτουργία της ως τις εκλογές. Και λέμε «παρακολούθημα» για την παράταξη Τσεβά, διότι όπως προκύπτει από θέσεις και ενέργειες των εκλεγμένων εκπροσώπων της, ενίοτε κόντρα στη στάση του επικεφαλής της, είναι αμφίβολο πλέον αν υπάρχει ως αυτόνομη παράταξη. Κατά την αντιπολίτευση μάλλον έχει ενσωματωθεί πρακτικά στη παράταξη Καλαφατέλη και μοιράζεται πλέον τη μοίρα της.
Πλην όμως και πάλι «τα νούμερα δεν βγαίνουν» στο Δημοτικό Συμβούλιο, αφού την πλειοψηφία την έχει η αντιπολίτευση. Κι εδώ μπαίνουμε στο στίβο της... παραπολιτικής: Πηγές από άλλες παρατάξεις υποστηρίζουν ότι προκειμένου να αντιμετωπίσει τις απανωτές αποχωρήσεις και να ενισχύσει κάπως τη θέση της, η πλευρά Καλαφατέλη «καλοβλέπει» τη μεταγραφή έστω και ενός ή δύο εκλεγμένων εκπροσώπων.
Στο ερώτημα πως θα συμβεί αυτό, όταν είναι εμφανές ότι πολιτικά θα ισοδυναμούσε με «αυτοκτονία», να πάει κάποιος εκεί που οι άλλοι σπρώχνονται να… φύγουν, οι συνομιλητές μας υποστήριξαν ότι ίσως η διοίκηση ποντάρει στα οικονομικά προβλήματα που έχουν κάποιοι, προσελκύοντας τους με μια αμειβόμενη θέση για περίπου 12 μήνες!
Η στήλη δυσκολεύεται να πιστέψει ότι υπάρχουν και… ζητιάνοι στη τοπική αυτοδιοίκηση, πλην όμως, επειδή γνωρίζει ότι «άβυσσος η ψυχή του ανθρώπου», επιφυλάσσεται για την επιβεβαίωση ή διάψευση των παραπάνω στην πράξη.