Σε σίριαλ με συνεχόμενα επεισόδια εξελίσσεται η υπόθεση διεκδίκησης της Ελλάκτωρ. Τελευταίο επεισόδιο, η χθεσινή παραίτηση του Δημήτρη Καλλιτσάντση από το ΔΣ της εταιρείας, λίγο πριν την έκτακτη Γενική Συνέλευση, αλλά και λίγο μετά τη δεσμευτική συμφωνία με Μπάκο-Καϋμενάκη, που πρακτικά βγάζει από τη θέση του μεγαλομετόχου τους αφούς Καλλιτσάντση.
Εντούτοις, ο έτερος αδελφός, ο Σάκης Καλλιτσάντσης, παραμένει -τουλάχιστον προσ ώρας- Διευθύνων Σύμβουλος. Οσο για την Invesco, την κοινή εταιρεία δηλαδή των Μπάκου-Καϋμενάκη, προς το παρόν τηρεί σιγή... ιχθύος, ίσως λόγω της σχέσης των δύο εφοπλιστών με τη θάλασσα.
Αν πιστέψουμε πάντως όσα διαρρέονται το τελευταίο διάστημα, η ολλανδική πλευρά ανυπομονεί για την επικείμενη Γενική Συνέλευση της Eλλάκτωρ, στις 7 Ιανουαρίου, προκειμένου να κάνει… περίπατο και να τα σαρώσει όλα στο πέρασμά της. Ωστόσο, όπως επίσης διαρρέεται, η ΓΣ θα αναβληθεί, με πρωτοβουλία της πλευράς Μπάκου-Καϋμενάκη, για άλλες 20 ημέρες.
Το μόνο βέβαιο επ' αυτού είναι ότι εάν αναβληθεί η ΓΣ, τότε στο μεσοδιάστημα θα πρέπει να έχει ήδη υλοποιηθεί η εξαγγελθείσα δεσμευτική συμφωνία μεταξύ των αφών Καλλιτσάντση και Μπάκου-Καϋμενάκη για την απόκτηση από τους δεύτερους του πρόσθετου 18,2% των μετοχών της εταιρείας, που έχει απώτερο όριο υλοποίησης τη 12η Ιανουαρίου (τα δικαιώματα ψήφου τα έχουν ήδη αποκτήσει δυνάμει της συγκεκριμένης συμφωνίας).
Η αλήθεια είναι ότι αναμένουμε κι εμείς με πολύ ενδιαφέρον αυτή τη Γενική Συνέλευση, κι όχι απλώς για την εκατέρωθεν συγκέντρωση... κουκιών. Μας ιντριγκάρει το αν θα ανοίξει τα χαρτιά της η ολλανδική πλευρά, όσον αφορά τη στρατηγική της για το μέλλον της Eλλάκτωρ.
Διότι, όπως και να το κάνουμε, όταν ένας επενδυτής που κατέχει ισχυρή θέση σε μεγάλο όμιλο των κατασκευών και της ενέργειας (ΓΕΚ ΤΕΡΝΑ) αποφασίζει να αποκτήσει επίσης ισχυρή θέση και να προωθήσει αλλαγή διοίκησης σε άλλο μεγάλο όμιλο που κινείται στους ίδιους χώρους, πολύ συχνά ανταγωνιζόμενος τον πρώτο, (χαρακτηριστικό παράδειγμα η Εγνατία Οδός, όπου επίσης είχαμε χθες εξελίξεις), προκύπτουν διάφορα «θεματάκια» που χρήζουν διευκρινίσεων. Κι επ' αυτού, οι Ολλανδοί της Reggeborgh προς το παρόν δεν έχουν κάνει κάποια επίσημη «στρατηγική» τοποθέτηση.
Προσώρας, λοιπόν, αυτό που βλέπουμε εμείς είναι ότι έχουμε δύο πλευρές που (αν δεν αλλάξει κάτι έως την πραγματοποίηση της ΓΣ) θα εμπλακούν σε μια διαμάχη για τη διοίκηση της Eλλάκτωρ, χωρίς κάποια να έχει περάσει ως τώρα το 33,3% (που δημιουργεί προϋποθέσεις υποχρεωτικής δημόσιας προσφοράς), ή να έχει δηλώσει ότι προτίθεται να αποκτήσει το 51%, ενώ αμφότερες αναμένεται να έχουν σημαντικά μειοψηφικά ποσοστά, άνω του 20%, εφόσον οι Ολλανδοί εξασκήσουν το option με τον κ. Μπόμπολα.
Το τελευταίο, κατά την άποψή μας, είναι πολύ σημαντικό, στις συνθήκες που περιγράφουμε. Δύσκολο να κουμαντάρεις το… καράβι στους συγκεκριμένους χώρους, ακόμη κι αν πάρεις το 51%, έχοντας μια δυναμική μειοψηφία, ικανή να δημιουργήσει «θέματα».
Το πιο πιθανό σενάριο; Κάποιος θα επικρατήσει και κάποιος θα βγει μάλλον σημαντικά πλουσιότερος, από όταν μπήκε. Για το ποιος θα είναι, δεν μπορούμε να πάρουμε όρκο.
Ωστόσο, αν κρίνουμε από την οικονομική επιφάνεια και τις διεθνείς δραστηριότητες της Reggeborgh, όπως αυτές παρουσιάστηκαν ήδη στο Euro2day.gr,καθίσταται προφανές ότι εφόσον το θέλουν πολύ, ναι, μπορούν να το πάρουν το μαγαζί, ακόμη και... ολόκληρο. Αλλωστε, όλα έχουν την τιμή τους!
ΥΓ: Υπάρχει πάντως κάτι που δεν μας ενθουσιάζει σε όλη αυτή την υπόθεση. Έχουμε ως τώρα την αίσθηση ότι το παιχνίδι της διεκδίκησης δεν γίνεται με τον τρόπο που θα ανέμενε κάποιος σε μια αγορά (με την ευρεία έννοια, όχι μόνο τη χρηματιστηριακή) που θέλει να εκσυγχρονιστεί και να συγκαταλέγεται ανάμεσα στις δυτικοευρωπαϊκές κι όχι σε «μπανανίες» της αποικιοκρατικής περιόδου ή σε τοπικές αλάνες όπου κάποιοι «μάγκες» κάνουν «τα κουμάντα».
Λίγο το εμφανιζόμενο "hard ball" της μιας πλευράς, λίγο οι... τσιριμόνιες της άλλης, κάτι το προτεινόμενο ΔΣ που αποπνέει ολίγον... κρατισμό (ΤΧΣ, ΤΑΙΠΕΔ , Αναπτυξιακή Τράπεζα) με κάμποσο άρωμα πολιτικής, μας κάνουν επιφυλακτικούς.
Ελπίζουμε να διαψευστούμε…