Εδώ και αρκετό καιρό, έχει έρθει στη δημοσιότητα η υπόθεση των 850 εργαζομένων της «Ελευθεροτυπίας» και της «διαμάχης» τους με τις τράπεζες για το εκπλειστηρίασμα του βασικού κτηρίου της «Χ. Κ. Τεγόπουλος ΑΕ».
Για να μην κουράσουμε τον αναγνώστη, θα σημειώσουμε ότι το καλοκαίρι του 2015 (μετά τα γνωστά γεγονότα) πέρασε από τη Βουλή -επί κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ- νόμος που καταργούσε το προνόμιο των εργαζομένων έναντι των υπόλοιπων πιστωτών.
Με βάση αυτή τη διάταξη, η «διαμάχη» (θα εξηγήσουμε παρακάτω γιατί η λέξη μπήκε σε εισαγωγικά) μεταξύ τραπεζών και εργαζομένων βρίσκεται στο αν ο νέος νόμος έχει ισχύ σε μια προγενέστερή του πτώχευση (2014), όπου όμως, με τις γνωστές καθυστερήσεις, ο πίνακας του εκπλειστηριάσματος κατέστη εκτελεστός το 2020, με το νέο νόμο σε ισχύ.
Το μείζον θέμα εδώ, πέρα από το γεγονός ότι μιλάμε για αμοιβές και αποζημιώσεις εκατοντάδων εργαζομένων, σε μια εξαιρετικά δυσμενή συγκυρία, είναι ότι προφανώς το δεν αφορά μόνο τους εργαζόμενους της «Ελευθεροτυπίας» αλλά και άλλους που βρίσκονται ή θα βρεθούν στην ίδια θέση.
Ουδείς θα ανέμενε από τις τράπεζες να κάνουν μια εξαίρεση ειδικά για τους εργαζόμενους της ΧΚ Τεγόπουλος, αν δεν είναι σε θέση να την κάνουν και στους υπόλοιπους, καθώς κάτι τέτοιο θα αποτελούσε παραβίαση κάθε έννοιας «ίσης μεταχείρισης».
Το ερώτημα, λοιπόν, που είναι φλέγον όχι μόνο για το παρόν αλλά και το μέλλον, είναι πώς βλέπει το θέμα -και πώς ενεργεί επ' αυτού- ο «νομοθέτης», δηλαδή η σημερινή κυβερνητική πλειοψηφία της Βουλής. Σε επίπεδο δηλώσεων, η κυβέρνηση φαίνεται να είναι με την πλευρά των εργαζόμενων αφού ο αρμόδιος υπουργός Δικαιοσύνης Κώστας Τσιάρας συντάχθηκε απόλυτα μιλώντας στη Βουλή υπέρ της άποψης ότι σε προγενέστερες της ισχύος του πτωχεύσεις δεν ισχύει ο νέος νόμος αλλά ο παλαιός.
Μόνο που τα δικαστήρια δεν συμμερίζονται την άποψή του, αφού σε δύο αντίστοιχες υποθέσεις που εκδικάστηκαν, η απάντηση ήταν καταφατική στη μία και αρνητική στην άλλη, όπως δηλώνουν τα νομικά επιτελεία των τραπεζών.
Τούτο σημαίνει ότι οι τράπεζες, ως μεγάλα νομικά πρόσωπα, δεν μπορούν να κάνουν τα «στραβά μάτια» (όπως θα μπορούσαν, ίσως, αν οι μέχρι τώρα αποφάσεις ήταν προς την ίδια κατεύθυνση), οπότε η υπόθεση θα πάει στον Άρειο Πάγο (που de facto παράγει νομολογία), με ό,τι καθυστέρηση αυτό συνεπάγεται.
Στην πραγματικότητα, λοιπόν, δεν φαίνεται να έχουμε μια διαμάχη μεταξύ τραπεζών και εργαζομένων αλλά ένα «θολό» νομικό τοπίο, που ήδη παρήγαγε αντίρροπες δικαστικές αποφάσεις στα Εφετεία και μπορεί να καθαρίσει άμεσα, χωρίς καθυστερήσεις, εφόσον το θελήσει ο νομοθέτης, προκειμένου να ικανοποιηθεί το πνεύμα αλλά και το γράμμα του νόμου.
Το ΚΙΝΑΛ έχει ήδη καταθέσει στη Βουλή σχετική τροπολογία κι αν αυτή δεν αρέσει στην κυβερνητική πλειοψηφία, μπορεί να φέρει μια δική της και να λύσει άμεσα το θέμα.
Ειδάλλως, δεδομένων των αντίρροπων δικαστικών αποφάσεων, θα είναι προφανές στην πράξη ότι η δήλωση του υπουργού Δικαιοσύνης (που μπορεί να δείχνει το τι πιστεύει ο «νομοθέτης», αλλά ούτε νομολογία παράγει ούτε τίποτε) αποτελεί «παρηγοριά στους άρρωστους» ενώ εκείνοι θα αναμένουν μερικά ακόμη… χρόνια (πέρα από τα 9 που ήδη περιμένουν) μήπως και εισπράξουν ένα μέρος από τα χρήματά τους!
Ιδού λοιπόν η Ρόδος, ιδού και το πήδημα…
ΥΓ: Προς αποφυγή παρεξηγήσεων, παρατίθεται και μέρος της σχετικής δήλωσης του κ. Τσιάρα:
Και στις δύο περιπτώσεις, όμως, η ισχύς των διατάξεων δεν έχει αναδρομική ισχύ και καταλαμβάνουν τις πτωχεύσεις που εκκινούν μετά την έναρξη ισχύος των τροποποιητικών διατάξεων. Σημειώνεται εδώ πως οι διατάξεις του Πτωχευτικού Κώδικα, όπως τροποποιήθηκαν με τον ν. 4446/2016, ισχύουν επί των διαδικασιών πτώχευσης που αρχίζουν, δηλαδή η σχετική αίτηση πτώχευσης κατατίθεται μετά την έναρξη ισχύος του ανωτέρω νόμου, δηλαδή από τις 22-12-2016.
Σε διαδικασίες ωστόσο πτώχευσης που ήδη ήταν εκκρεμείς κατά την παραπάνω ημερομηνία εξακολουθούν να ισχύουν οι διατάξεις του Πτωχευτικού Κώδικα, όπως είχαν πριν την τροποποίησή τους με τον νόμο 4446/2016. Ακόμη και οι αλλαγές που είχε επιφέρει πριν ο ν. 4336/2015 -να θυμηθούμε εδώ ότι ήταν ο νόμος του τρίτου μνημονίου της τότε κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ- δεν καταλάμβανε τις έως τότε πτωχεύσεις.
Θέλω να καταθέσω στα Πρακτικά, για να είναι σε γνώση και του Σώματος και δική σας προφανώς, την εκτύπωση της σχετικής διάταξης του άρθρου 154 του Πτωχευτικού Κώδικα για την κατάταξη των γενικών προνομίων, όπου ξεκάθαρα αναφέρεται πως έχει ισχύ σε κάθε περίπτωση μετά τη 19η Αυγούστου του 2015.
Επομένως ο νόμος είναι ξεκάθαρος ως προς την περίπτωση της «Ελευθεροτυπίας», που πτώχευσε στις 30-5-2014 και οι απαιτήσεις των εργαζομένων αναγγέλθηκαν μέσα στον Ιούλιο του 2015.