Η Τράπεζα της Ελλάδος (ΤτΕ) γνωστοποίησε χθες, μέσω της έκθεσης για τη χρηματοπιστωτική σταθερότητα, ότι επεξεργάζεται συγκεκριμένη πρόταση για την υλοποίηση ενός σχήματος συνολικής διαχείρισης των προβληματικών στοιχείων ενεργητικού (Asset Management Company - AMC) των ελληνικών τραπεζών.
Απαντώντας εμμέσως στην κριτική που δέχθηκε από τον αρμόδιο υφυπουργό Οικονομικών κ. Ζαββό ότι τον λογαριασμό θα κληθούν να πληρώσουν οι φορολογούμενοι, η TτE τόνισε ότι ενδεχόμενες ζημίες που σχετίζονται με το υφιστάμενο απόθεμα NPEs καλύπτονται αποκλειστικά από τις τράπεζες και όχι από τον Ελληνα φορολογούμενο, μέχρι του ελάχιστου ορίου του δείκτη κεφαλαιακής επάρκειας.
Εύλογα λοιπόν γεννάται η απορία.
Αν είναι έτσι, δεν είναι προτιμότερο να «ενθαρρυνθούν» οι τράπεζες από τον επόπτη και το κράτος ως βασικό μέτοχο σε κάποιες περιπτώσεις να εξαντλήσει καθεμία ξεχωριστά τα όποια περιθώρια έχει για να μειώσει τα προβληματικά δάνεια, αντί να μπουν τα δάνεια όλων σ’ ένα τσουκάλι που θα λέγεται AMC;
Είναι λογικό η ύφεση να οδηγήσει σε αύξηση των «κόκκινων« δανείων σ’ ένα χρόνο από σήμερα και επιδείνωση της κατάστασης παρά την ελάφρυνση λόγω της αναμενόμενης υλοποίησης του σχεδίου τιτλοποιήσεων Ηρακλής. Επομένως, χρειάζεται μια ολιστική λύση που έχει κόστος και ιδανικά θα συμπεριελάμβανε τις φορολογικές απαιτήσεις των τραπεζών έναντι του Δημοσίου (DTCs).
Όμως, κάποτε θα πρέπει να ειπωθεί η αλήθεια επί αυτού που οι παροικούντες την Ιερουσαλήμ γνωρίζουν. Η Κομισιόν (DG Comp) δεν έδωσε ποτέ επισήμως την έγκρισή της στο ελληνικό σχέδιο νόμου για τα DTCs, παρότι ανεπισήμως το γνώριζε.