Η μάχη της Τουρκίας κατά της κουρδικής επέκτασης

Την ώρα που οι άλλες δυνάμεις θα είναι απασχολημένες με τη μάχη κατά του Ισλαμικού Κράτους, το 2017 η Τουρκία θα διευρύνει τη σφαίρα επιρροής της στη βόρεια Συρία και στο Ιράκ, με «οδηγό» την επιτακτική της ανάγκη να μπλοκάρει την κουρδική επέκταση.

Στη Συρία, η παρουσία Ρώσων στρατιωτών πιθανότατα θα αποτρέψει την Τουρκία από το να επιχειρήσει πιο νότια από την αλ Μπαμπ στη βόρεια επαρχία του Χαλεπιού. Από την αλ Μπαμπ, η Τουρκία θα προσπαθήσει να κινηθεί ανατολικά προς την πόλη Μανμπίζ, για να διαιρέσει και να αποδυναμώσει τις περιοχές που κρατούν οι Κούρδοι.

Η Τουρκία θα πιέσει επίσης για μεγαλύτερο ρόλο στις επιχειρήσεις κατά του Ισλαμικού Κράτους στη Ράκα. Η Άγκυρα θα αναπτύξει περισσότερες δικές της δυνάμεις στον πόλεμο της Συρίας, τόσο για να εμποδίσει την επέκταση των συριακών κουρδικών δυνάμεων, όσο και να υποβαθμίσει το Ισλαμικό Κράτος.

Υπάρχουν βεβαίως ορισμένα μειονεκτήματα στη στρατηγική της Τουρκίας. Κυρίως, υπάρχει ο κίνδυνος συγκρούσεων με δυνάμεις της Ρωσίας και των Κούρδων της Συρίας. Ως εκ τούτου, η Άγκυρα θα πρέπει να επικεντρωθεί στη διατήρηση στενότερων δεσμών με τη Μόσχα, ώστε να αποφύγει περιπλοκές στο πεδίο της μάχης, την ώρα που θα διαχειρίζεται τις εντάσεις με τις ΗΠΑ αναφορικά με τη συνεχιζόμενη στήριξη που παρέχει η Ουάσινγκτον στους Κούρδους.

Και στο Ιράκ, όμως, η Τουρκία θα διευρύνει την επιρροή της στα βόρεια, κυρίως εκεί που κάποτε υπήρχαν τα σύνορα της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, στη Σιντζάρ, στη Μοσούλη, στην Ερμπίλ και στο Κιρκούκ. Στην πορεία, θα ανταγωνιστεί με το Ιράν για επιρροή στο κενό εξουσίας που θα αφήσει η ήττα του Ισλαμικού Κράτους στη Μοσούλη.

Η επαναφορά της Τουρκίας απειλεί το τόξο επιρροής του Ιράν στη βόρεια Συρία και στο Ιράκ και η Τεχεράνη έχει πολλούς τρόπους με τους οποίους μπορεί να «απαντήσει». Η κυβέρνηση θα ενθαρρύνει τους Σιίτες στη Βαγδάτη να αντισταθούν σε αυτό που χαρακτηρίζουν τουρκική κατοχή. Θα βασιστεί επίσης στους Σιίτες αντάρτες για να μπλοκάρουν την Άγκυρα, αμφισβητώντας εδάφη και εκμεταλλευόμενη τους διαχωρισμούς μεταξύ των Κούρδων του Ιράκ. Η Σαουδική Αραβία και οι υπόλοιπες χώρες του Συμβουλίου Συνεργασίας του Κόλπου, που έχουν συγκριτικά μικρότερη επιρροή στο Ιράκ, θα βασιστούν στην Τουρκία για να διατηρήσει τα συμφέροντα των Σουνιτών.

Η πτώση της Μοσούλης θα οδηγήσει σε μεγαλύτερο διχασμό των Κούρδων του Ιράκ. Η αναπόφευκτη μάχη για εδάφη και επιρροή θα φέρει το Κουρδικό Δημοκρατικό Κόμμα (KDP), που στηρίζεται από την Τουρκία, αντιμέτωπο με την Πατριωτική Ένωση του Κουρδιστάν (PUK), που είναι πιο ευθυγραμμισμένη με το Ιράν. Το Κιρκούκ, μια πόλη και περιφέρεια γεμάτη πετρέλαιο, θα είναι μια ιδιαίτερα αμφισβητούμενη περιοχή. Το KDP θα προσπαθήσει να κρατήσει όσα έχει κερδίσει εκεί, ενώ η Βαγδάτη, με τη στήριξη του Ιράν, θα προσπαθήσει να το ανακαταλάβει. Αυτό θα βάλει εμπόδια σε μια βιώσιμη συνεργασία στην ενεργειακή παραγωγή και στις δραστηριότητες διαμοιρασμού των εσόδων μεταξύ της Βαγδάτης και του Ιρακινού Κουρδιστάν.

Έτσι, παρά τα σημαντικά κέρδη των Κούρδων ως αποτέλεσμα της μάχης κατά του Ισλαμικού Κράτους, οι συνεχιζόμενοι ανταγωνισμοί θα εμποδίσουν τις όποιες προσπάθειες για δημιουργία μιας ενωμένης κουρδικής περιοχής.