Stratfor: Η Αγκυρα κρισιμότερος «παίκτης» στη Μέση Ανατολή

Η Τουρκία θα είναι το πλέον σημαντικό κράτος για τις εξελίξεις στη Μέση Ανατολή. Το Stratfor από καιρό αναφέρεται στις δυνάμεις που βρίσκονται πίσω από την επανεμφάνιση της Τουρκίας, αλλά και τα εμπόδια που αντιμετωπίζει. Αν και η Άγκυρα έχει αντιμετωπίσει αρκετά εμπόδια, μια πιο πολιτικά ασφαλής κυβέρνηση υπό την ηγεσία του προέδρου Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν θα είναι πολύ πιο διεκδικητική πέραν των συνόρων της Τουρκίας φέτος.

Η Τουρκία ήδη ετοιμάζεται για επιχείρηση δυτικά του Ευφράτη στη βόρεια Συρία, για να διώξει τους μαχητές του Ισλαμικού Κράτους που βρίσκονται στα σύνορά της. Πέραν της αντιμετώπισης του Ισλαμικού Κράτους, η Τουρκία θέλει να έχει υπό έλεγχο την κουρδική επέκταση στη βόρεια Συρία και τελικά θέλει να δημιουργήσει μια «ασφαλή ζώνη» για τους Σύριους πρόσφυγες εντός της Συρίας.

Η Τουρκία δεν ενδιαφέρεται να απορροφήσει περισσότερους πρόσφυγες για χάρη της Ευρώπης, όμως η Άγκυρα σκοπεύει να εκμεταλλευτεί το άγχος της Ευρώπης για τις προσφυγικές ροές, προκειμένου να ενισχύσει το «αποτύπωμά» της στην Ευρώπη και να διασφαλίσει στήριξη για τις στρατιωτικές ενέργειές της στη Συρία.

Οι ΗΠΑ πιθανότατα θα διευκολύνουν τις αεροπορικές επιχειρήσεις της Τουρκίας στη βόρεια Συρία, επιδιώκοντας παράλληλα μια δεύτερη επιχείρηση που θα βασίζεται κυρίως σε «αντιπρόσωπους» των Κούρδων ανταρτών ανατολικά του Ευφράτη. Η Τουρκία θα δώσει έμφαση στην πρόθεσή της να βασιστεί πρωτίστως στους Σουνίτες Τουρκομάνους και στους «αντιπροσώπους» των Αράβων ανταρτών, για να ξεκαθαρίσει και να κρατήσει τις περιοχές που ελέγχονται τώρα από το Ισλαμικό Κράτος, όμως η Άγκυρα θα έχει επίσης εναλλακτικό σχέδιο στην περίπτωση που χρειαστεί να αναπτύξει στρατό ξηράς.

Επιπλέον, η Τουρκία και οι ΗΠΑ θα συνεργαστούν με τη Σαουδική Αραβία, τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, το Κατάρ και πιθανότατα άλλες αραβικές χώρες όπως η Αίγυπτος και η Ιορδανία, για να φτιάξουν έναν συνασπισμό για τις επιχειρήσεις κατά του Ισλαμικού Κράτους στη Συρία. αυτό θα αυξήσει το ανθρώπινο δυναμικό της τρέχουσας αποστολής, βοηθώντας ταυτόχρονα την Άγκυρα να αποφύγει την αναβίωση της ιστορικής δυσφορίας που δημιουργεί η επιστροφή Τούρκων στρατιωτών σε αραβικό έδαφος.

Ο μεγαλύτερος παράγοντας που μπορεί να περιπλέξει τα σχέδια της Τουρκίας είναι η Ρωσία. Ο στόχος της Ρωσίας στη Συρία είναι πολυεπίπεδος και η Μόσχα δεν θα απομακρυνθεί από τη συνεργασία της με την κυβέρνηση του Σύριου προέδρου Μπασάρ αλ Άσαντ στην προσπάθειά της να αποδυναμώσει το Ισλαμικό Κράτος. Αυτή η συνεργασία σημαίνει ότι η Συρία θα χρειαστεί να αντιμετωπίσει τις δυνάμεις που προσπαθούν να αποδυναμώσουν την κυβέρνηση της Συρίας, περιλαμβανομένης της σειράς των δυνάμεων ανταρτών στις οποίες βασίζονται οι ΗΠΑ, η Τουρκία, η Σαουδική Αραβία, η Ιορδανία και το Κατάρ, για τον δικό τους πόλεμο κατά του Ισλαμικού Κράτους. Η διπλή στόχευση της Ρωσίας -κατά των μαχητών του Ισλαμικού Κράτους και των Σύριων ανταρτών- θα αποτρέψει τη δημιουργία ενός πιο συνεκτικού συνασπισμού κατά του Ισλαμικού Κράτους και θα διευρύνει το χάσμα μεταξύ Τουρκίας και Ρωσίας.

Η Ρωσία θα προσπαθήσει να βάλει εμπόδια στα στρατιωτικά σχέδια της Τουρκίας, αυξάνοντας την παρουσία της στη Συρία. Αυτό θα σημάνει κυρίως περαιτέρω χρήση αεροπορικών βάσεων στη βόρεια Συρία. Η Τουρκία δεν είναι απαραίτητο ότι θα κάνει πίσω σε αυτές τις πιέσεις. Οι διαπραγματεύσεις για μείωση του κινδύνου «ατυχήματος» στο πεδίο της μάχης είναι πιθανό να υπάρξουν, όμως και αυτές δεν εξαλείφουν το ενδεχόμενο αψιμαχιών. Καθώς οι ρωσοτουρκικές σχέσεις θα επιδεινώνονται αισθητά, η Μόσχα δεν θα θέλει να φτάσει την Τουρκία στα άκρα. Όσο περισσότερο η Τουρκία βρίσκει κοινούς σκοπούς με τους εταίρους του ΝΑΤΟ, τόσο πιο ευάλωτη θα είναι η Ρωσία στην πρώην σοβιετική σφαίρα.

Η επιδείνωση της σχέσης της Τουρκίας με τη Ρωσία θα δώσει στις ΗΠΑ και στους εταίρους της Κεντρικής και Ανατολικής Ευρώπης την ευκαιρία να προσελκύσουν την Άγκυρα σε μια πιο στενή συνεργασία. Ούτε η Τουρκία ούτε η Ρωσία μπορούν να αντέξουν μια πλήρη κατάρρευση των σχέσεών τους, όμως οι εμπορικοί δεσμοί των δύο χωρών είναι βέβαιο ότι θα πληγούν, ενώ είναι πιθανό να υπάρξουν περαιτέρω καθυστερήσεις σε στρατηγικά ενεργειακά projects. Αυτό θα κάνει πιο επείγουσα την πίεση προς την Τουρκία να επιδιώξει ενεργειακά projects στο Αζερμπαϊτζάν και στις κουρδικές περιοχές του Ιράκ. Η Τουρκία θα πιεστεί επίσης περισσότερο να κάνει πρόοδο στις διαπραγματεύσεις για την επανένωση της Κύπρου, προκειμένου να μπει στα ενεργειακά projects της Μεσογείου.

Το πεδίο μάχης της Συρίας είναι μοιρασμένο μεταξύ ενός μεγάλου αριθμού ανταγωνιστών και συμφερόντων. Αυτό σημαίνει πως οι όποιες προσπάθειες για εκεχειρία ή για κατάρτιση μιας τελικής συμφωνίας για τον επιμερισμό της εξουσίας θα είναι εξαιρετικά περιορισμένες. Τα ξένα συμφέροντα δεν είναι πρόθυμα να αυξήσουν τη στρατιωτική στήριξη των «αντιπροσώπων» τους. Αν και αυτό θα οδηγήσει σε κάποια ισορροπία στο πεδίο της μάχης, ταυτόχρονα όμως θα μειώσει περαιτέρω το κίνητρο οποιαδήποτε πλευρά να κάνει συμβιβασμούς για να προχωρήσουν οι διαπραγματεύσεις.

Καθώς η Τουρκία θα γίνεται πιο διεκδικητική στη Μέση Ανατολή, ο ανταγωνισμός της με το Ιράν στη Συρία και το Ιράκ θα ενταθεί. Ταυτόχρονα με την ενίσχυση της κυβέρνησης Άσαντ, μαζί με τη Ρωσία, το Ιράν θα εκμεταλλευτεί τις διαφορές στις κουρδικές περιοχές του Ιράκ για να αντισταθμίσει τις προσπάθειες της Τουρκίας να συσφίξει τους οικονομικούς και ενεργειακούς δεσμούς στο βόρειο Ιράκ σε βάρος της Βαγδάτης. Η Ρωσία θα μπορούσε επίσης να ανανεώσει τις σχέσεις της με κουρδικές ομάδες μαχητών ως μοχλό πίεσης κατά της Άγκυρας.

Η Τουρκία θα αφιερώσει έναν περιορισμένο αριθμό στρατιωτών για εκπαίδευση Σουνιτών μαχητών στο βόρειο Ιράκ. Την ώρα που η Τουρκία θα προσπαθεί να βελτιώσει τη σχέση της με το Κουρδικό Δημοκρατικό Κόμμα του Μασούν Μπαρζάνι, ώστε να εμβαθύνει το «αποτύπωμά» της στις κουρδικές περιοχές του Ιράκ, οι σχέσεις της Τουρκίας με την Περιφερειακή Κυβέρνηση του Κουρδιστάν θα αντιμετωπίσουν πρόβλημα καθώς η Άγκυρα θα συνεχίσει να κυνηγά τους Κούρδους αντάρτες που χρησιμοποιούν ως καταφύγιο το Ιράκ.

Επιμένει το Ισλαμικό Κράτος

Ο πυρήνας του Ισλαμικού Κράτους στη Συρία και στο Ιράκ θα υποστεί αξιοσημείωτες απώλειες φέτος, αν και το επίδοξο «χαλιφάτο» δεν είναι πιθανό να υποστεί πανωλεθρία. Η αποδυνάμωση του Ισλαμικού Κράτους ως συμβατικής δύναμης στη Συρία θα ενθαρρύνει την ηγεσία της Οργάνωσης να καλέσει περισσότερες τρομοκρατικές ενέργειες στη Δύση και τη Μέση Ανατολή. Όπως φάνηκε από τις επιθέσεις στο Παρίσι, οι δύσκολα ανιχνεύσιμες τρομοκρατικές ομάδες θα συνεχίσουν να συνιστούν μια σοβαρή απειλή.

Ο ανταγωνισμός εντός του παγκόσμιου τζιχαντιστικού σκηνικού θα δώσει και αυτός κίνητρο για επιθέσεις, ιδιαίτερα στο Μαγκρέμπ, στην αραβική χερσόνησο και στη Δυτική Αφρική, όπου δρα η Αλ Κάιντα.

Επιστροφή του Ιράν στην αγορά πετρελαίου

Οι μεγάλες πετρελαιοπαραγωγικές χώρες της Μέσης Ανατολής εισέρχονται σε μια ακόμα δύσκολη χρονιά, χαμηλών τιμών και εκτεταμένων δεσμεύσεων εξωτερικής πολιτικής. Η εφαρμογή της συμφωνίας για το πυρηνικό πρόγραμμα του Ιράν στην αρχή του έτους οδηγεί στην προσθήκη τουλάχιστον 500.000 βαρελιών ημερησίως στην πετρελαϊκή αγορά, με μια βραδύτερη αύξηση της παραγωγής τους επόμενους μήνες.

Ο πρόεδρος του Ιράν, Χασάν Ρουχανί, θα εκμεταλλευτεί την επιτυχία της πυρηνικής συμφωνίας στην εκστρατεία του υπέρ των πιο μετριοπαθών φωνών ενόψει των βουλευτικών εκλογών και των εκλογών για τη Συνέλευση των Εμπειρογνωμόνων (του σώματος που είναι αρμόδιο για τον διορισμό και την αξιολόγηση των επιδόσεων του Ανώτατου Ηγέτη Αγιατολάχ Αλί Χαμενεΐ) που θα γίνουν τον Φεβρουάριο. Ωστόσο, θα χρειαστεί καιρός για να δουν οι Ιρανοί τα θετικά οικονομικά οφέλη της συμφωνίας.

Ο Χαμενεΐ αναμένεται να εκμεταλλευτεί την ανεπίσημη επιρροή που έχει στο κοινοβούλιο και το Συμβούλιο των Φρουρών, που εξετάζει τους υποψήφιους των εκλογών, για να υπάρξει αντιστάθμισμα έναντι των μετριοπαθών, κάτι που θα αυξήσει τον ανταγωνισμό ακόμα περισσότερο στο συντηρητικό πολιτικό σκηνικό του Ιράν. Αυτό υποδηλώνει πως η κυβέρνηση Ρουχανί έχει μπροστά της ακόμα μεγαλύτερες προκλήσεις σε ό,τι αφορά στον περιορισμό της πολιτικής και οικονομικής επιρροής της Ισλαμικής Επαναστατικής Φρουράς, την ώρα που οι επενδυτές θα έρχονται στο Ιράν.

Λόγω της επιστροφής του ιρανικού πετρελαίου στην αγορά, δύσκολα θα μειώσει σημαντικά την παραγωγή της η Σαουδική Αραβία το α' εξάμηνο του 2016 για να στηρίξει τις τιμές. Όταν μπορέσει η Σαουδική Αραβία να εκτιμήσει την επίπτωση που θα έχει στις τιμές η επιστροφή του Ιράν, το Ριάντ θα μπορούσε να τροποποιήσει την ενεργειακή παραγωγή του το β' εξάμηνο του έτους. Ωστόσο, οι Σαουδάραβες δεν θα μπορέσουν να συντονίσουν μια βιώσιμη μείωση της παραγωγής με άλλες πετρελαιοπαραγωγικές χώρες εντός και εκτός ΟΠΕΚ. Κυρίως λόγω του μικρότερου πληθυσμού τους, τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα και το Κουβέιτ θα μπορέσουν πιο εύκολα να αντεπεξέλθουν σε μια ακόμα χρονιά χαμηλών τιμών πετρελαίου.

Αντιθέτως, η Σαουδική Αραβία θα πρέπει να χρηματοδοτήσει ένα αυξανόμενο έλλειμα προϋπολογισμού μέσω εκδόσεων ομολόγων και μικρών και σταδιακών περικοπών στις δαπάνες.

Η επόμενη φάση των συγκρούσεων στην Υεμένη

Ο συνασπισμός του οποίου ηγείται η Σαουδική Αραβία θα συνεχίσει να κερδίζει έδαφος στο πεδίο της μάχης της Υεμένης έναντι των μαχητών Χούτι και των δυνάμεων που είναι πιστές στον πρώην πρόεδρο της χώρας, Αλί Αμπντουλάχ Σαλεχ, καθώς θα πλησιάζουν σε επίλυση της παρούσας φάσης της κρίσης.

Το αν η λύση θα έρθει με την μορφή στρατιωτικής προώθησης στη Σαναά ή μιας διαπραγματευμένης συμφωνίας, θα εξαρτηθεί από την αποφασιστικότητα και των δυο πλευρών να συνεχίσουν τη μάχη. Για τον συνασπισμό του οποίου ηγείται η Σ. Αραβία και για τα στοιχεία αυτά της Υεμένης που τάσσονται κατά των Χούτι, μια κίνηση προς την ορεινή «καρδιά» της Υεμένης θα σημαίνει επιβράδυνση της προώθησής τους με σημαντικές απώλειες σε ανθρώπινο δυναμικό και σε εξοπλισμό.

Αυτό μπορεί να αυξήσει τις προστριβές μεταξύ των μελών του συνασπισμού, όπως μεταξύ της Σ. Αραβίας και των ΗΑΕ, ως προς το ποια κόμματα της Υεμένης θα πρέπει να στηρίξουν. Καθώς η Υεμένη έρχεται πιο κοντά στην επίλυση των συγκρούσεων, μη κρατικοί παράγοντες θα αποτελέσουν μεγαλύτερο κίνδυνο για την ασφάλεια, καθώς ο μηχανισμός ασφαλείας της Υεμένης είναι αποδυναμωμένος και η προσοχή του έχει αποσπαστεί. Η αυξανόμενη αυτονομία του Νότιου Αντιστασιακού Κινήματος θα αυξήσει τις φωνές που θα ζητούν ανεξάρτητη «Νότια Υεμένη», με την χώρα να κινείται στον δρόμο του μελλοντικού διαχωρισμού του βορρά από τον νότο.

Το δίλημμα για την ασφάλεια του Ισραήλ μεγαλώνει

Καθώς ο πόλεμος στη Συρία γίνεται όλο και πιο περίπλοκος, η κυβέρνηση του Ισραήλ θα εργαστεί ώστε να διατηρήσει σχέσεις με όσο το δυνατόν περισσότερους παίκτες στο πεδίο μάχης μπορεί, για να προετοιμαστεί για το χειρότερο σενάριο. Το Ισραήλ αναμένεται να μείνει κοντά τόσο στις ΗΠΑ όσο και στη Ρωσία για να μπορεί να παρακολουθεί τι συμβαίνει στο πεδίο της μάχης. Η χώρα θα διατηρήσει επίσης το δικαίωμά της να πραγματοποιεί αεροπορικές επιθέσεις κατά στόχων της Χεζμπολά και του Ισλαμικού Κράτους κοντά στα σύνορά της. Ο διευρυνόμενος ρόλος της Τουρκίας στην περιοχή θα αναγκάσει το Ισραήλ να προσπαθήσει να βελτιώσει τις σχέσεις του με την Άγκυρα.

Η σύγκρουση Ισραηλινών-Παλαιστινίων θα χαρακτηριστεί από έναν κύκλο συνεχών επιθέσεων από χαμηλού επιπέδου παλαιστινιακά ακραία στοιχεία στη Δυτική Όχθη και το Ισραήλ, που θα προκαλέσουν συνεχή αντίποινα και απαντήσεις από τις δυνάμεις ασφαλείας του Ισραήλ. Από τη βάση της στη Γάζα, η Χαμάς θα προσπαθήσει να αποφύγει άλλες άμεσες συγκρούσεις με το Ισραήλ, όμως η πολιτική του Ισραήλ θα θεωρεί υπεύθυνη τη Χαμάς για υποστήριξη των επιθέσεων, σε συνδυασμό με τις προσπάθειες του Ισλαμικού Κράτους στη Γάζα να τραβήξει και τη Χαμάς στη σύγκρουση, θα μπορούσαν να διευρύνουν τις επεμβάσεις του Ισραήλ σε παλαιστινιακά εδάφη.

Η Χεζμπολά θα δεχθεί θετικά αυτούς τους περισπασμούς του Ισραήλ, καθώς η ομάδα θα προσπαθεί να εξισορροπήσει τις δεσμεύσεις της στη Συρία με την υπεράσπιση του δικού της εδάφους έναντι θυλάκων Σουνιτών ανταρτών που προσπαθούν να υπονομεύσουν τον ρόλο της Χεζμπολά στον πόλεμο της Συρίας. Μια αναδυόμενη συναίνεση μεταξύ Σαουδικής Αραβίας και Ιράν για την επιλογή λιβανέζου προέδρου θα βοηθήσει επίσης να εκτονωθεί μια πιο σοβαρή διάχυση της συριακής σύγκρουσης στον Λίβανο.

Μια δύσκολη αλλά διαχειρίσιμη χρονιά για το Κάιρο

Αυτή τη χρονιά δεν αναμένεται να εμφανιστεί κάποια αξιόπιστη αμφισβήτηση της εξουσίας του αιγύπτιου προέδρου Αμπντέλ Φατάχ αλ Σίσι. Εκμεταλλευόμενη τις χαμηλές τιμές του πετρελαίου, η αιγυπτιακή κυβέρνηση θα κινηθεί προσεκτικά σε ότι αφορά την μεταρρύθμιση στο θέμα των επιδοτήσεων σε μια προσπάθεια να ενισχύσει τη δημοσιονομική της θέση και να διασφαλίσει τη βοήθεια του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου.

Η αντιπολίτευση θα συνεχίσει να είναι κατακερματισμένη, δίνοντας τη δυνατότητα στην κυβέρνηση να διαχειριστεί πιθανές εκρήξεις κοινωνικών αναταραχών. Μια επίμονη τζιχαντιστική απειλή στην χερσόνησο του Σινά, η οποία όμως έχει τη δυνατότητα να πραγματοποιήσει επιθέσεις σε βασικές αστικές περιοχές της χώρας, θα οδηγήσει σε μεγάλες αμυντικές δαπάνες και θα μπορούσε να υπονομεύσει ακόμα περισσότερο τον τουριστικό τομέα.

Η Ρωσία θα μπορέσει να αντισταθμίσει την τζιχαντιστική απειλή για να εμβαθύνει την σχέση της με το Κάιρο, αν και η αιγυπτιακή κυβέρνηση θα συνεχίσει να διατηρεί μια προσεκτική ισορροπία μεταξύ των εγγυητών του Κόλπου, των ΗΠΑ και της Ρωσίας. Παράλληλα, οι υπεράκτιες δυνατότητες της Αιγύπτου σε ότι αφορά το φυσικό αέριο θα οδηγήσουν σε ενεργειακή συνεργασία μεταξύ της Αιγύπτου, της Κύπρου και του Ισραήλ στην ανατολική Μεσόγειο.

Αγώνας κατά της αστάθειας στη Β. Αφρική

Η Αλγερία θα βρεθεί υπό σημαντική οικονομική πίεση καθώς αγωνίζεται να αντιμετωπίσει τις επιπτώσεις των χαμηλών τιμών του πετρελαίου. Οι περικοπές στις δαπάνες και οι επιλεκτικές αυξήσεις φόρων είναι αναπόφευκτες, αν και η κυβέρνηση θα μπορέσει να αποφύγει μια μεγάλη μεταρρύθμιση στις επιδοτήσεις, για να μην προκαλέσει σημαντικές κοινωνικές αναταραχές. Στις άλλες μεταρρυθμίσεις που στόχο έχουν να βελτιώσουν το ενεργειακό επενδυτικό κλίμα και τελικά να αυξήσουν την ενεργειακή παραγωγή για να αυξηθούν τα κρατικά έσοδα, αναμένεται να γίνουν αργές και άνισες κινήσεις. Παρά την επισφαλή οικονομική θέση της Αλγερίας, η κυβέρνηση δεν θα θυσιάσει τις δαπάνες στην άμυνα και την ασφάλεια.

Οι προετοιμασίες για την μελλοντική πολιτική μετάβαση της Αλγερίας θα γίνουν με σταθερό ρυθμό. Μέρος της προετοιμασίας θα μπορούσε να περιλαμβάνει κάποια πρόοδο προς τις συνταγματικές μεταρρυθμίσεις που στόχο θα έχουν να δημιουργήσουν μια νέα ισορροπία δυνάμεων μεταξύ του προέδρου και του πρωθυπουργού της χώρας. Η Αλγερία θα ενθαρρύνει και θα φιλοξενήσει διαπραγματεύσεις μεταξύ αντίπαλων ομάδων της Λιβύης για να μπορέσει να μετριάσει την αστάθεια στα ανατολικά σύνορα της χώρας και να αποφύγει άμεσες στρατιωτικές εμπλοκές πέραν των συνόρων της.

Οι διαπραγματεύσεις με τη διαμεσολάβηση του ΟΗΕ για τον σχηματισμό κυβέρνησης εθνικής ενότητας στη Λιβύη μεταξύ αντίπαλων «στρατοπέδων» στην Τρίπολη και το Τομπρούκ θα συνεχίσουν να «σέρνονται» υπό το βάρος των δυσεπίλυτων διαφορών μεταξύ των αντιμαχόμενων πλευρών. Η παραγωγή και οι εξαγωγές πετρελαίου της Λιβύης θα εμφανίσουν διακυμάνσεις, όμως θα παραμείνουν περιορισμένες σε όλη τη διάρκεια του 2016. Οι διεθνείς πετρελαϊκές εταιρείες θα συνεχίσουν να προτιμούν τη συνεργασία με την Τρίπολη παρά με το Τομπρουκ. Αυτό θα αναγκάσει την διεθνώς αναγνωρισμένη κυβέρνηση του Τομπρουκ να καταλήξει σε συμβιβασμό με τους αντιπάλους της. Ωστόσο, η διατήρηση μιας συμφωνίας για τον διαμοιρασμό της εξουσίας θα είναι εξαιρετικά δύσκολη. Ο αναπόφευκτος παραμερισμός των πιο σκληροπυρηνικών ομάδων θα τροφοδοτήσει τις συνεχιζόμενες προκλήσεις για την ασφάλεια της Λιβύης.

Η αυξανόμενη παρουσία του Ισλαμικού Κράτους στη Λιβύη, ιδιαίτερα δεδομένης της αυξανόμενης ροπής της Οργάνωσης για επιθέσεις στο εξωτερικό, θα οδηγήσει σε μεγαλύτερη ξένη εμπλοκή στη χώρα. Ωστόσο, αυτή η δραστηριότητα θα περιορίζεται κυρίως σε αεροπορικές επιθέσεις και ειδικές επιχειρήσεις και σε συνεργασία με τοπικούς παράγοντες για να υπονομευθεί το Ισλαμικό Κράτος.

Το Ισλαμικό Κράτος στη Λιβύη θα επικεντρωθεί στη συγκέντρωση δυνάμεων στην πόλη Σύρτη, όμως θα επιχειρήσει να επεκταθεί προς τα δυτικά, προς τη Μισράτα από το Αμπου Γκρέιν και ανατολικά προς την Ατζνταμπίγια από τη Ναουφαλίγια. Καθώς το Ισλαμικό Κράτος θα αναδύεται ως δύναμη στη Λιβύη, οι ομάδες ανταρτών της Μισράτα θα στρέψουν τις προσπάθειές τους στην καταπολέμηση του Ισλαμικού Κράτους.